Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 42

170
FRIÐUR
IEIMRE1ÐIN
dýrðin er sem mest. Ver förum að skima í kring um oss
nánar á þessu framtíðar íslandi.
Hvar eru íslendingar? Jú, þarna er einn og þarna er
annar. En hinir eru miklu fleiri, margir um hvern íslend-
ing. íslendingum hefir fjölgað, segjum upp í 150000, en
útlendingarnir eru mörg, mörg hundruð þúsund. Auð-
magnið kom svo fljótt, það þurfti svo margar hendur, að
útlendingastraumi varð að veita inn. Peningarnir eru út-
lendir, fyrirtækin útlend, og hrafnarnir, sem að krásinni
hafa safnast, sömuleiðis.
Blessað landið okkar er framtíðarland. Á því er enginn
efi. En hitt kynni að vera meira vafamálið, hvort þjóð
vor er að sama skapi framtíðarþjóð. Verður hún fær um
að halda landinu sínu, eftir að aðrir auðugri og meiri
fara að ágirnast það? Eða fer fyrir henni eins og sumum
fátæku piltunum, sem missa stúlkuna sína í hendur auð-
kýfingsins?
Petta er friðurinn, sem er hverri styrjöld ægilegri, frið-
urinn, sem gefur mönnum tóm til þess, að hefja kapp-
hlaupið trylda eftir öllu arðberandi og ætilegu á þessari
jörð. Pá er eg hræddur um þetta barn, sem stendur hér
með gersimar í höndum, alls ómáttugt að verja þær eða
halda þeim. Hingað til hefir þvi verið óhætt af því, að
það hefir verið afskekt, og enginn tekið eftir þvi.
En þegar þeir koma auga á það!
En löggjöfin og fullveldið! Þar eigum vér sverð vort og
skjöld gegn hvers kyns ásælni og yfirgangi.
Það er mikið til í þessu. Hér er biturt vopn til varnar
og til sóknar. En eins verður að gæta. Vopnið gagnar
ekki, nema því sé beitt. Og hvernig mundi það ganga að
beita því gegn útlendu milljónunum? Milljónirnar hafa
mörgum svefnþorn stungið hingað og þangað um heim-
inn, og það eru engar yfirtaks skammir eða getsakir i
garð íslendinga að láta sér detta í hug, að þeir kynnu að
ruglast í skoðunum ef mjög hátt gellur í máiminum göfga.
Vopnið er til, hið bitra varnarvopn. En ætli ýmsum yrðu