Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 29

EIMREIÐIN]
»LJÓS ÚR AUSTRI«
157
Líkaminn er sí-fjaðurmagnaður og svifléttur. Eg fæ aldrei
kvef, ekki lengur slím í nasir. Þetta eru líkamlegu áhrifin.
Andlegu áhrifin eru aftur á móti þau, að eg hefi miklu
betri stjórn á mínum líkamlega og sálræna manni, er sí-
glaður og fjörugur og hefir vaxið skerpa í að grípa og
skilja. Viljakrafturinn hefir styrkst. Hugarrósemin er meiri
en áður. Jarðneskar byltingar og kollhlaup hafa mist áhrifa-
magn sitt, kippa mér ekki lengur úr stellingum. Eg get
litið rólegum spekingsaugum yfir hverfulleik »guðs og
manna«. Þar að auki hefir mér farið stórum fram í að
hugsa, sérstaklega óhlutrænar (abstrakt) hugsanir. Meira
má eg ekki segja. Hatha- og Raja-Yoga hafa með öðrum
orðum veitt mér meiri blessun en vestræn lækna- og
íþróttaspeki, að hinni fyrri ólastaðri, höfðu þekkingu til
að láta mér í té, þegar mér reið á. Þessi reynsla, nákvæm
íhugun og lestur, hafa knúð mig til þeirrar ályktunar, að
Yoga sé reist á raunverulegum grundvelli, náttúrulögmáli,
sem vestræn apparöt og barbarismus eiga eftir að þekkja
og skilja.
Eg er þeirrar skoðunar, að fólk hegði sér að mörgu
lej'ti eins og skynlausar skepnur. Úað er á þönum út og
austur um allar jarðir til þess að leiía sér þekkingar og
lífsgleði, en kemur svo heim aftur fávíst og óánægt. Sá,
sem leitar út úr herbergi sínu til þess að verða vitur og
lífsglaður, upp sker fávisku og sorg. Þekking og lífsgleði
eru hvorki hjá páfanum í Róm né í síldartunnum á Siglu-
firði. Þær eru hvergi nema í sjálfum þér. Ef þú ferð á
mis við þær þar, ertu þræll þess, sem sýnist vera, en hefir
eigi fest auga á því, sem er. Fólk þekkir ekki lífslindirnar,
sem streyma innan í því og umhverfis það og öllum
stendur þó til boða að komast til viðurkenningar á, er
þeir hafa lært að setja sannleiksþrána skör hærra en sjálfs-
blekkinguna. Vér erum flæktir í blekkingu hins ytra forms
og velkjumst sem reiðalaust rekald fyrir vindur.i vorra
eigin skynvillna, fullir af allskonar þrám og girndum, sem
vér fáum aldrei fullnægt, en lokka oss æ lengra út í
myrkur hins veglausa tóms, þar sem óseðjandi hungur og
þorsti sitja um oss. Það er t. d. hryllileg sjón að sjá unga