Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 25

EIMREIÐIN]
»LJÓS ÚR AUSTRI«
153
mánaðarlega, eins og þeir, sem skást standa í skilum
með húsaleigu, en fá svo ekki annað en hósta og dauða
í aðra hönd. Þar drepur hver annan í bróðerni, líkt og
sagt var um hirðmenn Goðmundar á Glæsivöllum. Það er
engin furða, þó að fólk þykist hafa skömm á styrjöldum
og vígaferlum. Hin aðferðin á betur við innræti borgara-
legra félagsdygða. En slík morð standa fyrir utan laga-
króka lögreglunnar. En hvers vegna? Annars gætu vist
flestir varist kvefsóttum og öllum þeim hrákagangi og laun-
morðum, sem af þeim stafa, með 5—10 mínútna fyrirhöfn
á dag.
Haustið 1918 tók eg að kynna mér í fullri alvöru ind-
verskar hugsunarstefnur, sem mótorisminn og vélamenn-
ingin vestræna virðist líta sjálfbyrgingslega niður á, af því
að Indverjar kváðu standa oss að baki í fiskþurkun og
smásjárgrufli, og kunna ekki eins vel að drepa hver annan.
í lestri þessum átti eg því láni að fagna, að eg kyntist
ýmsum ritgerðum um Yoga, einskonar iþróttakerfi, sem
ýmsir Indverjar hafa stundað um þúsundir ára, altaf með
sama árangrinum, að því er fullyrt er af þeim sjálfum og
vestrænum fræðimönnum, sem dvalist hafa við indverska
Yoga-skóla og iðkað sumar æfingarnar. Æfingum þessum
er dálítið lýst í elstu helgiritum Indverja og Kínverja
(biblían, sem sumir segja að sé nýtasta bók í heimi,
hefir reyndar gleymt þeim), og 'TtekjiF- iráð af skarið, að
þær séu furðulega gamlar. Yoga hefir töluvert rutt sér
til rúms í hinum vestræna heimi nú á síðustu áratugum
þrátt fyrir ræktina til forfeðranna. Alstaðar fær það1) sama
orðið. Aðferðirnar virðast vera reistar á svo djúpsettri
íhugun og þekkingu á mannlegu eðli og lögum dulrænna
afla, að engum hefir komið til hugar að breyta þeim um
eina hársbreidd. Þær virðast vera sígildar eins og hinn
dýpsti veruleiki. Ýmis mikilmenni Vesturlanda hafa stundað
Yoga, t. d. Goethe (sem var að miklu leyti indverskur
dulvitringur), Gladstone og Balfour, svo að eg nefni fræg
1) Yoga, eldra Yugam, er víst hvorugkynsorð = gr.^vyóv, lat. iugum, gotn.
juk, ísl. ok (hvk.), og táknar eiginlega sameining.