Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 50

178
KVIKMYNDIR
IEIMREIÐIN
t. d. margar þúsundir, eins og nauðsynlegt er, ef sýna á
hreyfingu dálitla stund, sem um munar.
Þegar ljósmyndaþynnurnar voru fundnar upp í stað
glerplata, kom skriður á kvikmyndagerðina. Hugvits-
maðurinn alkunni, Thomas A. Edison, tók sér nú fyrir
hendur að leysa vandamálið og gerði margar tilraunir í
þessa átt. Árið 1893 sýndi hann svo á heimssýningunni í
Chicago verkfæri, sem hann kallaði »Kínetoskóp«. Hann
tók myndirnar á þynnulengju, og með því að hafa hana
nógu langa gat hann tekið ótakmarkaðan fjölda af mynd-
um, og alt að 46 myndir á sekúndu.
Til þess að sýna myndirnar hafði Edison heldur ófull-
komið tæki. Sá sem skoða vildi lét pening í rifu, sem til
þess var gerð, sneri sveif og gægðist inn um gat. Sá hann
þá »lifandi mynd« í h. u. b. hálfa mínútu. Þegar svo
fyrsta nýjabrumið fór af þessu þótti ekkert í það varið,
og Edison tók þá að vinna af kappi, að því að smíða
vél, er gæti varpað myndunum á skuggamyndatjald, sem
fjöldi manns gæti horft á í einu. Tókst honum það von-
um bráður, en samtímis urðu fleiri til þess, og framtíð
kvikmyndanna var trygð.
í stuttu máli má Iýsa aðferðinni við kvikmyndagerð og
kvikmyndasýningu nú á dögum þannig:
Myndirnar eru teknar á Ijósmyndaþynnur, sem eru
h. u. b. þumlungur á breidd og geysi-langar. Þynnan er
vafin um kefli, og er komið svo fyrir í vélinni, að hún
dregst fram hjá linsunni og vefst upp á annað kefli, þegar
sveif er snúið. Þegar sveifinni er snúið opnast lás vélar-
innar, svo að mynd kemur á þynnuna bak við, og lokast
því næst, en meðan hann er lokaður dregst þynnan ofur-
lítinn spöl áfram svo að-næst þegar hann opnast kemur
mynd við hlið þeirrar fyrri. Er útbúnaðurinn stiltur svo,
að þegar hóflega hart er snúið opnast lásinn 16 sinnum
og lokast 16 sinnum á sekúndunni, og vélin býr því til
16 myndir á sek. af hlutnum, sem sýna á. En það er,
eins og áður er sagt, nógu tíð umskifti til þess, að hreyf-
ingar allar sýnast eðlilegar. Myndirnar eru hver um sig