Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 11

Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 11
EIMREIÐINI ORKUGJAFAR ALDANNA 139 Þetta nýja efni nefndu þau radíum, af latneska orðinu radius, sem þýðir geisli. — En ósköp var lítið af þessu efni. Úr 2000 pundum af úranblöndunni fengust ein 333 milligröm af radíum, eða svolítil ögn framan á hnifsoddi úr heilu tonni af blöndunni. í þessari agnarögn hvítra . kristalla var öll geislaorka úr 10 hestburða þunga saman komin. Þau hjón tóku nú að rannsaka þetta nýja efni, og árið 1904 birtu þau árangurinn af þessum rannsóknum. Sam- kvæmt þeim sendir þetta nýja efni stöðugt og stanslaust frá sér ýmsa geisla, er altaf nokkrum stigum heitara en loftið í kring, og það sem merkilegast er, rýrnar hvorki né eyðist, þrátt fyrir þetta stöðuga geislaútstreymi. Nú fór heldur að verða ókyrð í herbúðum vísindanna. Á þeim háu stöðum var þegar fyrir löngu búið að ganga svo frá hyrningarsteinum eða undirstöðum þekkingarinnar, að engum datt í hug, að við þeim þyrfti nokkurn tíma framar að hreyfa; eins og jarðfastir klettar töldu allir víst, að þau undirstöðuatriði mundu standa, hvað sem á gengi í heiminum. Meðal þessara aðalhyrningarsteina var kenningin um viðhald orkunnar, bygt á því, að eyðist það, sem af er tekið, og svo hinu, að ekkert getur orðið af engu. Ætluðu nú líka þessar máttarstoðir að reynast fallvaltar? Menn þektu orkuna, t. d. í kolamolanum; en þegar hann var útbrunninn, þá var hann um leið dauður sem orkuberi; þá þurfti að kveikja á nýjum kolamola, og svo koll af kolli. Nú var hér að reka inn höfuðið orku- beri, sem gaf og gaf, sendi frá sér látlaust geislamagn, en þurfti ekkert að fá í staðinn. Matur er mannsins megin; hann er orkugiafi mannsins, og það er ekki svo lítið, sem við látum í okkur; þrjár máltíðir verkamanns, sem vel er haldinn, eru talsvert fyrirferðar; en ekki endist sú orka nema þann daginn; næsta dag þarf aftur að leggja í. Gufuskipin þurfa talsvert af lestarúmi sínu fyrir kolin; þau eru þeirra matur; eftir nokkra daga er sá forði upp etinn, og þá þarf að kola aftur. En hvítu kristalla- agnirnar, sem þau Curiehjónin fundu, og skírðu radíum, þau geta gefið frá sér orku, sent frá sér geislamagn öld
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.