Eimreiðin - 01.05.1920, Qupperneq 39

EIMREIÐIN]
í BISKAYAFLÓA
167
Dresden og hafði ætlað að reyna að komast heim, en
var kyrrsettur í Gijon.
Tvo menn á »Solbakken« hafði dreymt nokkuð fyrir
þessum hrakningum, þá Ofeig og 2. vélstjóra.
Ófeig dreymdi það, er hann var á leið að vestan, að
hann þóttist vera á siglingu á litlum báti. Ekki vissi
hann gjörla, hvar það var, fanst það þó helst vera með-
fram ströndum Frakklands, en driftin var svo mikil, að
hann þóttist koma að öðru landi. þóttist hann þá segja:
»Skárri er það afdriftin«, og í því vaknaði hann.
Öðru sinni þóttist hann staddur á ókunnugum stað og
sjá þar ákaflega mannýgt naut, með járnbenslum um
hausinn. Þar stóðu tveir flokkar manna og var hann í
öðrum. Hann þóttist að eins með naumindum geta mjak-
að sér undan nautinu og sá það renna á hina fylkinguna,
og vaknaði í þvi.
Annar vélstjóri sagði Ofeigi, að þeim mundi verða sökt
og sagði honum draum sinn, er þeir voru á austurleið.
Hann þóttist sjá kafbát koma að skipinu og þóttist þá
fara í annan skipsbátinn með skipstjóra, en Ófeigur í
hinn. Þá þóttist hann fá högg í höfuðið og var draum-
urinn ekki lengi. í*etta var berdreymi. Hann fór í bát
skipstjóra, þegar »Solbakken« var sökt, og fórst með
honum.
Pað er enn af Ófeigi að segja, að hann komst á fætur
eftir tvo mánuði og fór þá á járnbrautarlest til Bilbao.
Tveir félaga hans voru farnir á undan honum. Þar dvald-
ist hann um hríð og hitti yfirræðismann Norðmanna.
Þar var hann kvaddur fyrir sjódóm og var sjö klukku-
stundir að segja sögu sína og þeirra félaga. Litlu síðar
réðst hann á norskt skip, fór á því til Englands og síðar
til Noregs. Hann var aldrei heill heilsu í þeim ferðum og
gekk af skipinu í Noregi, að læknisráði. Þá fýstist hann til
íslands, en skip gengu engin af Noregi um þær mundir,
því að »Flóru« hafði þá verið sökt skömmu áður, en
kafbátahætta var sem mest. En þá frétti hann, að lands-
stjórnin hefði keypt »Sterling« og ætti hann að fara til-
tekinn dag frá Kaupmannahöfn. Brá hann við og kom