Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 28

220
KRÍLOF
[EIMREIÐIÍÍ
saman á sumrin, en dúfurnar flugu út og inn um þá til
skiftis.
Krílof var mesti dúfnavinur, og var gólfið í herbergi
hans stráð korni á hverjum degi, er þeim var ætlað; en
lítið varð um röð og reglu í herberginu, þar sem þessir
vængjuðu gestir voru á ferð og flugi. Eitt sinn hafði hann
varið stórfé til að skreyta herbergi sitt, látið klæða það
pelli og purpura og keypt þangað dýra muni úr gleri og
postulíni; en sú dýrð stóð ekki lengi; dúfurnar höfðu eftir
nokkra daga umsnúið öllu, óhreinkað og brotið það, sem
brotnað gat.
Krilof var mesti ættjarðarvinur; hafði hann glögt auga
fyrir ýmsum ósiðum og því, sem miður fór bæði hjá
stjórninni og í þjóðlífinu; með dæmisögum sínum leitast
hann við að vekja eftirtekt á þessum ósiðum og meinum
og ráða bót á þeim eftir því, sem í hans valdi stóð. —
Hér eru, til smekks, nokkrar af dæmisögum hans.
1.
þrir bændur rússneskir komu að kveldi dags í þorp
nokkurt, og fengu sér þar gistingu. Höfðu þeir um tíma
verið í höfuðstaðnum bæði við vinnu og sér til skemtun-
ar, og voru nú á heimleið. Rússneskum bændum þykir
þunt að fara að hátta fastandi, og föluðu þeir því kveld-
verð. En í þorpum er oft fremur lítið um föng; kálsúpa,
dálitið af brauði og skál með leifum af hafragraut var á
borð borið. Þetta var nokkuð annað en kræsingarnar í
Pétursborg; en um það tjáði ekki að deila; alt er betra
en að fara fastandi í rúmið; bændurnir signdu sig því
og settust að máltíð.
Peim, er séðastur var þeirra, skildist þegar í stað, að
hér var enginn matur fyrir þrjá menn, og fór því að
brjóta heilann um hvernig að skyldi fara. »Góðir bræð-
ur!« tók hann til máls; »þið þekkið vist báðir hann
Tómas okkar; líklega verður hann nú tekinn í dátatölu
núna við útboðið. »Hvaða útboð?« sögðu hinir. »Já, eg
held það nú«, sagði málshefjandi, »það mun vera ófriður
í aðsigi við Kínverja; keisarinn okkar hefir lagt toll á