Eimreiðin - 01.07.1920, Qupperneq 29

EIMREIÐIN]
KRÍLOF
221
kínverskt te«. Hinir tveir, er því miður voru báðir læsir,
og höfðu gluggað eitthvað í dagblöð, fóru nú að masa
um ófriðinn, sem í vændum væri, hvernig hann mundi
fara, og hver mundi nú verða yfirhershöfðingi, og spanst
út úr þessu löng samræða milli þeirra. þetta var það,
sem samferðamaður þeirra hafði ætlast til, því meðan
þeir voru að þinga um þetta efni, lauk hann í besta næði
kálsúpunni og hafragrautnum. —
Það eru víðar en á Rússlandi menn, sem gleyma alveg
grautnum sinum, en eru á stöðugu sveimi úti í glóru-
lausu stjórnmála-moldviðrinu, svangir og illa haldnir.
2.
Fyrirmenn í Rússlandi hafa löngum haft það orð á sér
að þeir væru eyðslubelgir miklir. Þá er tómahljóð hefir
farið að verða í buddunni hefir það löngum verið vani
þeirra að veðsetja stjórninni eignir sínar með áhöfnum,
og hafa þá leiguliðarnir fylgt með svo sem annað búfé
eða kúgildi. Það eru þessi fjáraflafyrirtæki rússneskra
stórmenna sem Krílof er að skopast að í sögunni um
frakkann hans Triska. —
Það var svo komið fyrir Triska þessum að olnbogarnir
voru farnir að standa berir út úr erminni, og urðu ýmsir
til að brosa að. Nú voru góð ráð dýr. En Triska hafði
líka ráð undir rifi hverju. Hann gerði sér hægt um vik,
tók skæri, klipti fulla spannarlengd framan af hvorri ermi,
og sletti bótunum á olnbogann; þeir skyldu ekki hafa
það til að brosa að, gárungarnir, að olnbogarnir stæðu
út úr. En nú voru handleggirnir berir uppeftir öllu, og
var nú ekki síður brosað en áður. En Triska var ekki
af baki dottinn. Hann hafði bætt olnbogana með ermun-
um; nú gerði hann sér litið fyrir og klipti frakkalöfin af
og lengdi með þeim ermarnar; var frakkinn þá ekki orð-
inn síðari en venjulegur stuttjakki. Á svona Triskafrökk-
um hefi eg um dagana séð fjölda manna, segir Krílof.
3.
Á Rússlandi hefir drykkjuskapur lengi verið mjög al-