Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1917, Qupperneq 56

56
Halldór Hcrmannsson
að dauði Arngríms hafi dregið úr áhuga sínum á fornum
fræðum. Brynjólfi Sveinssyni kyntist Worm einnig ytra
og skrifuðust þeir á eftir að Brynjólfur varð biskup.
Sveinn Jónsson, er síðar varð prestur á Barði, var um
tíma skrifari Worms, og hjelst vinátta þeirra og viðskifti
eftir að Sveinn haíði farið til íslands. P*að, sem Worm
sótti til íslendinga, var aðallega upplýsingar viðvíkjandi
fornsögu og fornbókmentum. Pegar hann fór að fást við
rúnirnar, bjóst hann víst við að geta fengið ýmsan góðan
fróðleik um þær frá íslandi, en. í því skjátlaðist honum;
hann fekk lítið þess konar frá kunningjum sínum þar.
Rúnaþekkingin þar var þá nálega liðin undir lok, og það
litla, sem menn fengust þar við rúnir, stóð aðallega í sam-
bandi við galdra, og eftir að galdraofsóknirnar byrjuðu,
gat verið hættulegt að fást við rúnir. En nokkur gömul
handrit eða afrit af þeim fekk hann frá íslandi, ritgerðir
um málfræði og annað þess konar. Með fyrirspurnum
sínum hjelt hann brjefriturum sínum á íslandi vakandi og
iðnum við kolann; hann var þeim þakklátur fyrir hvaða
hjálp, sem þeir veittu honum, og jafnan var hann reiðu-
búinn að rjetta þeim hjálparhönd, ef hann gat, enda áttu
bæði íslenzkir stúdentar í Höfn og íslendingar heima góð-
an hauk í horni þar sem Worm var. Kunnugt er það,
hvernig hann bjargaði Jóni gamla lærða, þegar hann var
kærður fyrir galdur og hraktist til Hafnar og sat þar í
dýflissu. Eins hjálpaði hann Guðmundi Andrjessyni, þeg-
ar hann var fluttur til Hafnar og settur í Bláturn, og þó
átti Porlákur biskup, vinur Worms, þar hlut að máli. Tel-
ur Worm sjálfur, í brjefi til síra Einars Arnfinnssonar, lík-
legt, að Guðmundur mundi hafa dáið úr kulda og hungri,
ef sín hefði ekki notið við. »En,« bætir hann við, »það
er hættulegt að rífa niður tilskipanir stjórnenda, og að
skrifa gegn þeim, sem hafa vald til að gera menn út-
læga.« Var Guðmundur honum síðan handgenginn, uns