Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1917, Qupperneq 114

þá átt, er bygt á rannsóknum Krabbes. Hann gerði líka.
stórkostlegar rannsóknir um þetta efni í Danmörku og fekk
mikið álit á sig fyrir það. Hann var einn hinn fyrsti á Norð-
urlöndum, sem kunni að nota sjónauka (mikroskop), og lærði
það af hinum fræga lækni Adolf Hannover. Krabbe ritaði
margar vísindalegar ritgjörðir, og má sjerstaklega nefna orma-
rannsóknir hans í Danmörku og á íslandi, »Helminthologiske
Underspgelser i Danmark og paa Island«, sem kom út 1865
í ritum vísindafjelagsins danska. Það kaus hann fyrir fjelaga
1876. Hann var og heiðursfjelagi í nokkrum útlendum dýra-
læknafjelögum.
Próf. Krabbe kvongaðist 1871 Kristínu dóttur Jóns Guð-
mundssonar málaflutningsmanns og Hólmfríðar Þorvaldsdóttur.
Hjónaband þeirra var mjög farsælt. Þau eignuðust 4 syni,
sem allir eru merkir menn. Elztur þeirra er Ólafur Krabbe
dómari í sakamáladómnum í Kaupmannahöfn, annar er Jón
Krabbe skrifstofustjóri í fslensku stjórnarskrifstofunni í Kmhöfn,
þriðji er Þorvaldur Krabbe verkfræðingur í Reykjavík, og fjórði
læknir, dr. med. Knud Krabbe í Kmhöfn.
Próf. Krabbe var einstaklega skyldurækinn maður, iðinn
og friðsamur, hæglátur og ljúfur og öðlingur mikill. Hann
átti að berjast við sjóndepru mikla allan seinni hluta æfinnar,
en konan var þá hægri hönd hans og las fyrir hann. Það
má nærri geta, hve þungur missir það var fyrir hann að missa
hana, er hún andaðist 1910. Eftir það fór hann eitt sinn til
íslands, sumarið 1912, og var þá nærri blindur, en að öðru
leyti hinn ernasti.
Ernst Sars. Hinn mætasti öldungur í Noregi, sagnarit-
arinn prófessor Jóhan Ernst Welhaven Sars fjell frá 27. jan-
úar Hann var systurson Welhavens skálds og fæddur 11.
október 1835 í Flóreyjar prestssetri í Kinn við Sunnfjarðar-
mynni. Snemma á stúdentsárum Sars fekk móðurbróðir hans
hann til þess að svara verðlaunaspurningu háskólans 1855 í
sagnfræði. Hún var um ástæður þær, sem leiddu til þess, að
Kalmarsambandið komst á, og sjerstaklega um stöðu Noregs
fyrir og eftir sambandið. Sars vann gullpening krónprinsins
fyrir svarið, og lagði síðan alla alúð við sagnfræði. 1860
varð hann aðstoðarmaður í ríkisskjalasafninu norska og síðar
styrkþegi háskólans í sagnfræði. 1873 kom út fyrsta bindið
af höfuðriti hans, sögu Norðmanna, sUdsigt over den norske
Historie*. Árið eftir var hann skipaður prófessor við háskól-
ann í sagnfræði. Norska saga Sars er fjögur bindi, og kom
síðasta bindið út 1891. Hún er einstaklega merkilegt sögurit.