Aldamót - 01.01.1893, Page 3
3
Sendir þú þinn engil eigi
altaris með helga glóð
áður fyr til Esajasar,
er sem þrumulostinn stóð?
Þegar kom hún við hans varir,
varma fann hann streyma’ um sig,
mælti hrifinn anda’ og eldi:
»Eg er hjer, ó, sendu mig«.
Sendu mjer þinn engil einnig,
undur sýndu náðar góð;
mína galla, brot og bresti
brenni hann með slikri glóð;
snerti varir að eins eigi
eða tungu bæti mein,
heldur snerti hjarta’ og nýru,
hrífi líf og merg og bein.
Elska þín, sem ætíð logar
alla gegn um himna’ og jörð,
hún sje líka elsku-eldur,
er mig vígi þinni hjörð.
Yfirbótin allra galla
ástarinnar heit sje glóð,
sig er læsi um mig allan,
allt mitt hreinsi lif og blóð.
Spámaður með eld í anda
eigi að verða hugsa’ eg mjer,
heldur sendisveinn míns herra,
sem með drottins boðskap fer.
sKomum guðs í kærleiksríki«,
kalla jeg til syndarans,
1*