Aldamót - 01.01.1893, Side 19

19
kristindómsins á himneskan föður og frelsara og þá
opinberun ráðs guðs mönnunum til sáluhjálpar, er
oss hefur verið gefin fyrir munn spámanna og post-
ula og í persónu guðs eingetins sonar.
Hið nýja tímarit, y>Da,gsbrún«, er byrjað var að
gefa út hjer fyrir vestan á þessu ári (1893), ber ljós-
astan vott um þetta. Þar er fjallað um hin stærstu
og erfiðustu spursmál mannsandans eins og væru
þau fis. Þar er allt eintóm vísindi og allir skap-
aðir hlutir vísindalegir, nema fáeinar aumingja hræð-
ur, sem þar er þó allopt minnzt á og táknaðir eru
með hinu vísindalega nafni: þeir orthódoxu eða or-
thódoxían. Það eru þeir einu menn í heiminum, sem
enn eru svo hraparlega blindir, að þeir sjá ekki
neina visindalega glóru. Augu þeirra eru svo blinduð
af orthódoxíu og »bókstaflegum innblæstri« og ýms-
um öðrum andlegum ófögnuði, að þeir sjá ekki einu
sinni neina vísindalega dagsbrún. Það eru brjóstum-
kennanlegir menn. Enda hafa vísindin komizt við
í hjarta sínu þeirra vegna og hrundið á stað þess-
ari litlu dagsbrún handa þeim, heldur en ekki neinu.
En svo eru þeir ófrjálslyndir, þessir orthódoxu, að
þeir hrista höfuð sín og vilja heldur lifa í myrkri
heimsku og hjátrúar liðinna alda en horfa á þessa
ný-íslenzku dagsbrún, sem þó er svo vísindaleg.
Það er hvorttveggja, að vantrúin er vön að
draga dár að þeirri kristilegu dyggð, er vjer köll-
um auðmýkt, enda ber ekki mikið á andlegri feimni
í þessu málgagni vantrúarinnar.
Einkum og sjer í lagi er þar beinzt að heilagri
ritning og guðshugmynd þeirri, sem þar kemur fram,
sem um leið er og hefur verið guðshugmynd krist-
inna manna. En svo er þessi hugmynd um guðdóm-
2*