Aldamót - 01.01.1893, Side 32

32
•og gjör svo!« Og svo bætir Mika við: »Og sjá
nú, drottinn hefur lagt lyga-anda í munn allra þess-
ara þinna spámanna«.
Þetta er nú ein af þeim frásögum úr gamla
testamentinu, sem vantrúin leyfir sjer að spinna
flestar guðlastanir út úr.
Akab var einn hinna allra guðlausustu konunga
í Israelsríki. »Já, enginn hefurverið eins og Akab,
sem hefur selt sig til að gjöra það, sem illt er fyr-
ir augsýn drottins, af því Jessabel, kona hans, eggj-
aði hann á það. Og hann aðhafðist mjög marga
viðurstygð og blótaði skurðgoð, öldungis eins og
Amórítar höfðu gjört, sem drottinn hafði út rekið
frá Israels sonum*1.
Hin heiðna og grimmlynda drottning hafði
komið honum til að afmá hina sönnu guðsdýrkun.
Það var um þetta leyti orðinn glæpur, eða því sem
næst, að dýrka Jehóva í Israel. Fólkið var að
verða heiðið. Spámenn drottins voru hnepptir í
fangelsi. En við hirðina sátu heiðnir spámenn hundr-
uðum saman og voru orð þeirra höfð í miklum met-
um, því þeir töluðu það eitt, er þeir vissu, að vel
mundi láta í hinum konunglegu eyrum.
Fyrir áeggjan drottningarinnar hafði konungur-
inn framið þann ógurlega glæp, að grýta Nabot. Þá
ljet drottinn spámann sinn tilkynna honum hegn-
ingardóminn, sem koma átti ekki að eins yfir Akab
sjálfan, heldur ætt hans alla. Þá varð hann hrædd-
ur og iðraðist um stund. Og líknsamur drottinn,
sem tillit tekur til hinnar minnstu iðrunarhreifingar,
í mannshjartanu, ljet spámann sinn tilkynna honum
að sökum þessarar iðrunar skyldi ekki ógæfan koma
1) 1. Kon. 21, 25., 26.