Aldamót - 01.01.1893, Qupperneq 53

53
hann þá menn sína til að spyrja heiðinglegt goð eitt,
Baal-Sebúb, guðinn þeirra í Ekron, hvort hann mundi
fá heilsu sína aptur. Samkvæmt skipan drottins
gekk spámaðurinn Elías i veg fyrir sendimennina
og spurði þá, hvort þeir ætluðu að finna Baal-Sebúb
guð þeirra í Ekron, af því guð vanti í Israel. Svo
sagði hann þeim, að konungurinn mundi deyja og
gekk svo burt.
Sendimennirnir hurfu heim aptur til hins sjúka
konungs og sögðu honum orð Elíasar, sem þeir þó
ekki þekktu. En koungurinn vissi af lýsingu þeirra,
að þetta mundi haf verið Elías spámaður. Og hann
skipaði höfuðsmanni einum úr her sínum að fara
með 50 manns og handtaka hann. Höfuðsmaðurinn
fór og hitti spámanninn, sitjandi á fjallsgnýpu einni,
og bauð honum í nafni konungsins að stíga niður.
En Elías bað drottin að senda eld af himni og tor-
tíma þeim, sem konungurinn hafði sent.
Konungurinn Ijet þá annan sendimann fara í
sömu erindum, og það fór sem fyrr. Drottinn sendi
eld af himni og tortímdi þeim. í þriðja sinni sendi
konungurinn 3. höfuðsmanninn og jafnmarga menn
og áður. En sá höfuðsmaður bað Elías að hlífa lífi
sínu og manna sinna, og gjörði hann það. Fór hann
með þeim i þetta sinn til borgarinnar, gekk fyrir
konunginn og boðaði honum dauðadóminn.
Berum nú þessa frásögu saman við aðra í Lúk-
asar guðspjalli1. Þreyttur og vegmóður lætur frelsar-
inn lærisveina sína biðjast gistingar í þorpi einu
samversku. En þess var synjað. Af þessu urðu
þeir bræðurnir, Jakob og Jóhannes, bráðlyndir eins
og þeir voru, gramir, og spurðu, hvort þeir ættu ekki
l) 9, 52.-56.