Aldamót - 01.01.1893, Qupperneq 67

67
fara nokkrum orðum um eitt atriði, sem óvinir biblí-
unnar eru sííellt að tala um og aldrei þreytast á
að kasta í koll kristnum mönnum. Þeir segja, að
biblían, einkum gamla testamentið, sje fullt af óleys-
anlegum mótsögnum. Þar sje hver staðhæfingin upp
á móti annarri. Einn höfundurinn beri það mjög
eindregið til baka, sem fullyrt sje af öðrum. Sumar
af mótsögnum þessum sjeu sögulegs eðlis, aðrar 3yeu
um guð sjálfan, eðli hans og eiginleika, þriðju sjeu
um ýms önnur atriði hinnar svokölluðu opinberunar
o. s. frv. A þessu sjáist bezt, hve fjarstæð hinu
sanna sú trú kristinna manna sje, að guðs andi hafi
blásið höfundunum í brjóst efni og innihald biblí-
unnar. Því óbugsandi er, að drottinn sjálfur hafi
farið með ósannindi, eða hann hafi látið opinberun-
ina vera í óleysanlegri mótsögn við sjálfa sig.
Það er við því að búast, að hik nokkurt kunni
að koma á margan kristinn mann, þegar hann heyr-
ir það staðhæft með þeirri einkennilegu vissu, sem
vantrúin setur slíkar fullyrðingar fram með, að í
biblíunni úi og grúi af mótsögnum. Biblían er stór
bók. Fáir eru henni eins kunnugir og þeir ættu að
vera. Fólk vort er henni almennt býsna ókunnugt.
Jeg tek það fram í þessu sambandi öllu voru kristna
fólki til auðmýkingar og áminningar. Vjer vanrækj-
um allir helga skyldu vora, þegar vjer látuin vera
að lesa heilaga ritning. Því hún leiðir í allan sann-
leika og leggur beztu svörin upp í hendur vorar,
þegar vjer þurfum á því að halda, að færa nokkra
vörn fyrir trú vorri. Oss liggur opt og tfðum við
að festa trúnað á þetta, að biblían sje full af mót-
sögnum, af því vjer erum henni svo lítið kunnugir
og höfum svo lítið hugsað um það, sem í henni stend-
5*