Aldamót - 01.01.1893, Blaðsíða 69

G9
áttu hann, hinn frækna veiðimann, fyrir forföður,
talar hann um konungana, sem í þeirri ætt hafi
verið, löngu áður en fyrirheit drottins til Jakobs
uppfylltist, að konungar risu upp af ætt hans. Móses
hefur haft opið auga fyrir hinni miklu þýðing kon-
ungsstjórnarinnar, og það hefur eflaust vakað í með-
vitund hans sem hegning fyrir Jakobs synd, er hann
þreif frumburðarrjettinn af Esaú með kænsku og
sjálfsvaldi, að ættleggur hans varð að biða konungs-
laus í margar aldir, þótt hinir heiðnu afkomendur
Esaús hefðu þegar fyrir löngu fengið konungsstjórn.
Að Móses minntist á konungsstjórn í Israel á þess-
um stað, er einungis vegna þess, að hann er rjett-
búinn að segja frá fyrirheitinu, er drottinn gaf Ja-
kob um konungana. Um Söru, konu Abrahams,
hafði drottinn áður sagt, að konungar skyldu af
henni koma1. Og síðar hefur Móses skráð hinn
merkilega spádöm Bíleams, er þannig hljóðar: »Jeg
sje hann, ekki samt ern þá, jeg horfi á hann, ekki
samt í nánd; stjarna rennur af Jakob, veldissproti
rís hjá ísraei, hann mun skaka hjeröð Móabitanna,
að velli leggja þá, sem óeirð gjöra«2. Það, sem
drottinn sýndi Bíleam, mun hann vissulega hafa
sýnt Móses. Síðar kemst iíka Móses þannig að orði:
Þegar þú kemur inn í það landið, sem drottinn,
þinn guð, mun gefa þjer, og ert seztur þar að eign
þinni og segir: Eg vil setja konung yfir mig, eins
og allar aðrar þjóðir, sem eru i kring um mig, þá
skaltu setja þann til konungs yfir þig, sem drottinn,
þinn guð, mun út velja«3. Á þessu sjest það full-
1) 1. Móseb. 17, 16.
2) 4. Mós. 24, 17.
3) 5. Mós. 17, 14—15.