Aldamót - 01.01.1893, Síða 73

73
getur þú ei sjeð, því enginn maður, sem mig sjer,
má lifa*1 2. Þarsem Móses stóð í bergskorunni, fjekk
hann að sjá Ijómann af dýrð drottins álengdar, en
sjálfa dýrðina, auglit drottins, fjekk hann ekki að
sjá. Dýrð drottins, óliulin, nakin og ber, eins og
hún er í innsta eðli sínu, er svo mikil, að maðurinn
verður að deyja, til þess að þola að líta hana.
Jeg læt tilheyrendur mína sjálfa dæma um,
hvort þetta muni vera sjerlega mikil mótsögn.
í orðskviðum Salómons stendurs: »Drottins augu
eru allsstaðar; þau sjá illa og góða«. En þar sem
sagt er frá bygging turnsins mikla í Babel,3 er
þannig að orði komizt: »Þá kom drottinn niður, að
sjá borgina og turninn, sem mannanna synir byggðu«.
Af þessiun síðari orðum er dregin sú ályktun, að
Móses hafi -ekki hugsað sjer drottin alskygnan,
þar sem hann hafi orðið að koma. niður til að sjá
það, sem mennirnir höfðu fyrir stafni. En það var
mjög svo fjarri Móses, að hugsa þannig um drottin
sinn. Hann kemst þannig að orði einungis til að'
gefa lesendum sínum í skyn hin snöggu umskipti,
sem orðið hafi. Mennirnir höfðu aptur gleymt guði,
sem eptir syndafióðið ekki hafði gripið inn í gang
sögunnar á neinn stórkostlegan eða óvanalegan hátt.
A hinu skáldlega líkingamáli sínu segir Móses frá
hinni nýju og óvæntu bylting, sem varð á jörðunni,
þegar þjóðirnar dreifðust og fóru að mæla ólíkum
tungumálum, þannig, að drottinn hafi komið niður
af himni. Hugmyndin uin allsstaðarnálægð drottins
og um það, að allt sje nakið og bert fyrir augum
1) 2. Mós. 33, 10, 20.
2) 15, 3.
8) 1. Mós. 11, 5.