Aldamót - 01.01.1893, Qupperneq 76

76
um, sem liggja milli vor og þess, og öllum þeim
andlega þroska, er mennirnir hafa eignazt um allar
þessar aldir. Nútíðarhugsunarhátturinn er slæmur
mælikvarði til að leggja á hina elztu fornöld og
dæma hana eptir. Það gildir um gamla testamentið
og það gildir um allar hinar elztu bókmenntir
heimsins.
En jeg ætla nú að hætta. Jeg hefi tekið nokkr-
ar af þessum svo kölluðu mótsögnum af handa hófi
og vjer höfum komizt að þeirri niðurstöðu, að þær
væru alls engar mótsagnir. Gamla testamentið
verður aldrei fellt úr gildi með slíkum mótsögnum,
þótt væru þær settar í mílulanga dálka, hver gagn-
vart annarri.
Eru þá allsengar mótsagnir til í biblíunni? O-
jú, jeg skal ekki leyna því, að mjer finnast þær
vera til, — og það mótsagnir, sem eru þess eðlis,
að litlar eða engar líkur eru til að þær verði leyst-
ar. Hvers vegna leggja þá ekki þeir, sem láta sjer
annt um að ríða niður trú manna á heilaga ritning,
alla áherzluna einmitt á þessar mótsagnir?
Því er jeg ekki fær um að svara til fullnustu,
ef til vill, en mjer er ekki unnt að sjá, að það geti
verið af nokkurri annarri ástæðu en þeirri, að þeim
finnast þær mótsagnir vera svo lítilfjörlegar og þýð-
ingarlausar, að ekki sje ómaksins vert að gjöra
mikið úr þeim. Því er líka vissulega þannig var-
ið. Þær snerta hluti, sem eru svo fjarskildir að-
alefni ritningarinnar, að þeir hafa ekki hina allra-
minnstu þýðing fyrir það.
Ofurlitla þýðing geta þær einungis haft fyrir
þá menn, sem trúa því, að hver einn einasti bók-
stafur ritningarinnar sje frá guði og eins og af hans