Aldamót - 01.01.1893, Page 81

81
kirkjufjelagi voru. Og tveir forvigismenn þessarar
neitunar hafa mætt á fundi þessum til þess að halda
uppi svörurn fyrir skoðun sinni.
Til þessarar neitunar liggja tveir aðalvegir.
Annar vegurinn er sá, að neita almennum ó-
dauðleik sálarinnar. En þetta getur aptur orðið á
t\rennan hátt.
Sumir menn neita tilveru guðs og öðru lífi.
Þeir álíta, að allri tilveru mannsins sje lokið í dauð-
anum. Eptir þeirra skoðun getur hvorki eilíf sæla
nje eilíf vansæla átt sjer stað. Því hinum meginn
grafarinnar er ekkert. Þetta er skoðun »guðsaf-
neitenda«.
Almennum ódauðleik sálarinnar er og neitað á
annan hátt. Sumir trúfræðingar hafa flutt þá kenn-
ing: Þegar guð skapaði vora fyrstu foreldra, þá
gaf hann þeirn ódauðleikann að gjöf. En það var
gjöf, er þau gátu misst. Og við syndafallið misstu
þau hana. Upp frá þeirri stundu höfðu þau að eins
dauðlega sál. Og allir þeirra afkomendur, allir menn,
eru syndugir og fæðast þess vegna með dauðlegri
sál. En Jesús Kristur kom til jarðarinnar til að
frelsa mennina frá syndinni og veita sálum þeirra
aptur ódauðleikann. Allir þeir, sem trúa á Krist,
allir þeir, sem komast í lífssamband við hann, verða
ódauðlegir. En allir þeir, sem ekki trúa á Krist og
komast þannig eigi í lífssamband við guð, verða um
síðir að engu. Á síðasta degi vekur Kiústur alla af
dauða og dæmir þá. Dómurinn er þessi: Þeir, sem
trúa á Krist, fá aptur ódauðleikann að gjöf. En
þeir, sem ekki trúa á Krist og hafna lionum, þeir
líða hegning fyrir syndir sínar og verða að engu.
Hegning þeirra hættir, með því að þeirra eigin til-
6