Aldamót - 01.01.1893, Qupperneq 89

89
Kenningin um eilífa vansælu er, eins og aðrir
iærdómar kristninnar, byggð á orðum heilagrar
ritningar. .Teg tilfæri því nokkra staði úr nýja
testamentinu um þetta efni.
Jóhannes skírari likir hegningunni í öðru lífi við
óslökkvandi eld, er hann segir um dómarann á dóm-
sins degi: »Korninu mun hann safna í hlöðu, en hismið
mun hann brenna i óslökkvandi eldi«. Matt. 3, 12.
Lúk. 3, 17.
Jesús Kristur kallar hegninguna í öðru lifi »ei-
lífan eld«, Matt. 18. 8., og »óslökkvandi eld«, Mark.
9. 43. í því sambandi lýsir hann hegningunni með
þessum alkunnu orðum: »Þar sem ormur þeirra
ékki dei/r og eldur ekki slokknar«. Mark. 9. 48. (sbr.
Es. 66, 24). Allra nákvæmust er kenning frelsarans
um eilífa vansælu, þar sem hann lýsir dómnum á
dómsins degi í Matt. 25, 31—46: »En þegar manns-
ins sonur kemur i dýrð sinni og allir englar með
honum, þá mun liaun sitja í sínu dýrðar-hásæti og
allar þjóðir munu safnast til hans; hann mun að-
skilja þá, eins og þegar hirðir skilur sauði frá höfr-
um, og skipa sauðunum sjer til hægri, en höfrunum
til vinstri hliðar; þá mun konungurinn segja við þá,
sem eru honum til hægri hliðar: Komið, þjer ást-
vinir mins föður og eignizt það ríki, sera yður var
fyrirbúið frá upphafi veraldar«. Matt. 25, 31—34.
»Síðan mun hann segja við þá, sem eru honum til
vinstri hliðar: farið frá mjer bölvaðir í þann eilífa
eld, sem búinn er djöflinum og rírum hans«. Matt.r
25, 41. »Þá rnunu þessir (þeir, sem eru honuin til
vinstri hliðar) fara til eilifrar hegningar (ævarandi
kvala), en hinir rjettlátu til eilifs lífs (eilífrar sælu«).
Matt. 25, 47. í sambandi við Matt. 25, 46. vil jeg
minna á þessiorð: »Hver, sem trúir á soninn, hefur