Aldamót - 01.01.1893, Side 119

119
þeir hafi ekki guðs orð, orð gamla-test., »varanlegt
í sér«, þeir heyri ekki guðs rödd, sem tali í gegnum
þetta orð og hvetji þá til iðrunar og aptrhvarfs, og
treyti ekki eptir orðinu; þess vegna komi þeir ekki
t'l sín og eignist lífið.
Þeir, sem trúðu orði gamla test. og höfðu það
»i sér varanlegt« og heyrðu Guðs rödd tala þar til
sin, þeir hinir sömu leituðu á fund Frelsarans og
leituðu sér líknar hjá honum. En hinir leituðu á
burt frá Frelsara sínum. Og svo er það enn. Þeir,
sem hafna orði gamla test., þeir leita á burt frá
Frelsara sínum. Og hefi eg ekki enn þá hitt fyrir
nokkurn mann, sem hafnað hefir orði gamla test.,
en leitað þó til Jesú Krists sem frelsara síns. Jeg
býst heldr ekki við að hitta fyrir slíkan mann. Og
er þetta skiljanlegt; því þegar vitnisburðr Frelsar-
ans um gamla test. er eins eindregið með hinum
guðlega uppruna þess og eðli, eins og bent hefir
verið á, þá hlýtr eðlilega hver sá, sem hættir að
trúa orði gamla test. sem guðs orði, jafnframt að
hætta að trúa vitnisburði Frelsarans. En þá verðr
ekki lengr unnt að trúa á hann. —
Eg þykist þá þegar hafa sjTnt það allgreinilega,
hver vitnisburðr Frelsarans er um gamla test., hvað
hann hafi um það sagt eða hvernig á það litið, og
hefi eg ekki, það eg til viti, fellt undan neinn þann
stað, þar sem hann minnist á orðið í gamla testa-
mentiuu eða bendir til þess, til þess að hœgt væri
sem allra-greinilegast að sjá, hver vitnisburðr hans í
sannleika væri, eptir því sem séð verðr af guð-
spjöllunum. Með þvi að virða fyrir mér alla þessa
staði, sem ekki eru svo fáir, hefi jeg gengið æ betr
og betr úr skugga um það, hve undr skýrt Frelsar-