Aldamót - 01.01.1893, Page 129

Það, sem mest er í heimi.
Fyrirlestr
eftir Jón Bjarnason.
Það er meira en lítil dirfska af mér, að tala
um það, sem eg nú ætla að tala hér um opinber-
lega. Því að efnið, sem eg ætla að tala um, er
stórt, ákaflega, ógrlega mikið og stórkostlegt, en
eg, maðrinn, sem tekr sér hið mikla umtalsefni,
undr lítill, í öllum hugsanlegum skilningi of lítill,
of veikr og vesall til að geta ráðið við efnið, svo
mynd sé á. Nauðugr viijugr hefi eg stundum hér
áðr ráðizt í að svara eða tala út af þýðingarmikl-
um og stórkostlegum spursmálum. Eg hefi gjört
það, þó að eg vel vissi, að eg var naumast maðr til
þess, af þvi að nauðsynin rak mig til þess, þegar
enginn annar sýndist vilja við þau spursmál eiga.
Og nú vitið þér allir, sem á mig hlýðið í þetta
skifti, að það muni satt vera, muni ekki vera nein
fals-auðmýkt, er eg segi, að eg finni meir til veik-
leika mins og vanmáttar til að tala um nokkuð af
hinum miklu spursmálum tilverunnar heldr en nokk-
urn tíma áðr síðan eg áræddi að opna munninn í
sama skilningi og eg gjöri nú. Og þó hefi eg nú
kosið mér svo inikilfengt umtalsefni eins og eg sagði
9