Aldamót - 01.01.1893, Side 151

151
En vér sjáum, að heimrinn er engin þvílík forlaga-
maskína. Því að ef svo væri, þá hlyti þegar frá
upphafi að mega sjá fyrir endann á lífi hvers ein-
asta frœkorns í vaxtaríkinu, segja allt fyrir um líf
hverrar einustu skepnu í dýraríkinu um leið og hún
fœðist eða byrjar æfi sína, líka mannsins, að því er
kemr til hans líkamlega eða jarðneska lífs. En vér
höfum séð, að þetta er allt algjörlega óákveðið,
gjörsamlega óvíst, hvernig fara kann fyrir hverju
einstöku þvílíku lífi, ekki unnt að vita neitt annað
fyrirfram um líf þessi en það, að þau hvert um sig
hafa hœfilegleik eða mögulegleik til þess undir
heppilegum kringumstœðum að verða svo og svo
mikið, ná ákveðnu fullkomnunar-takmarki, svo fram-
arlega sem ekki kemr neitt illt, eyðileggjandi afl og
fer með þau burt af veginum til fullkomnunarinnar.
Ein örlaga-rún, sem heitir ef, hefir rituð verið af
ósýnilegri hendi fyrir framan upphafið á æfisögu
hvers einasta lífs í þessari jarðnesku heimstilveru.
Og sú rún bendir á það, að það sé allsendis óvist
og óákveðið, hvað verðr úr þeirri æfisögu, hvernig
fer fyrir þvi lífi, sem æfisöguna á. Ef ekki kemr
fyrir neitt slys, þá nær þetta líf sínu takmarki,
ferðin heppnast, æfisagan verðr það, sem hún átti
að verða. En ef lífið verðr fyrir slysi, þá nær það
ekki takmarkinu, ferðin misheppnast, æfisagan verðr
að sorglegri tragedíu. Og því hærra og göfugra
sem það líf er samkvæmt eðli sinu, er verðr fyrir
slysinu, þvi meiri og hryggilegri tragedía verðr æfi-
saga þess. Svona er það, að því er jarðneska, lík-
amlega lifið snertir. Og þá eru sannarlega komnar
meira en litið sterkar likur fyrir þvi, að með tilliti
til hins andlega lífs sé sama lögmálið ráðandi. Hin