Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1969, Síða 23

frá Hvanneyri. Pottatilraun þessi sýndi miklu lægri „fosfór-
jalnvægi" en vallatilraunirnar frá tilraunastöðvunum fjór-
um eða frá 20,8—32,7%, en borið var á 39,3 kg/ha fosfór.
í Hvanneyrarjarðveginum fann dr. Björn 28,7% „fosfór-
jafnvægi" á ókölkuðum jarðvegi og 32,7% á kölkuðum.
Líklegasta skýringin á mismunandi „fosfórjafnvægi“
pottatilrauna og vallatilrauna, sem getið er um í grein dr.
Björns, er að jarðveguriun í hinum fyiTnefndu er tekinn
úr mýrurn á fjórum stöðum á Suð-Vesturlandi, en vallar-
tilraunimar voru gerðar á góðu landi á tilraunastöðvunum
fjórum. Það að túnin á tilraunastöðvunum eru fosfórauðug
hefur meðal annars komið fram í grein eftir dr. Bjama
Helgason (1964), um mismunandi fosfóráburðartegundir.
Hann taldi, að mismunur áburðartegundanna hefði verið
minni en búast mátti við, vegna þess hve túnin á tilrauna-
stöðvunum eru fosfórauðug.
Niðurstaða þessara hugleiðinga er sú, að við venjulegan
fosfórskammt á tún (26,2 kg/ha P) ræktuðu á mýrarjarðvegi
á Hvanneyri skili sér um það bil þriðjungur af því fosfór-
magni, sem borið er á. Þetta á að minnsta kosti við fyrstu
ár túnræktarinnar.
Það er athyglisvert, að nýræktarárið 1962 er fosfór í
hundraðshlutum af þurrefni hærri í liðunum þar sem fosfór
var tættur niður en í reitunum þar sem fosfórinn var breidd-
ur ofan á, en uppskerumagnið og upptekinn fosfór (sjá töflu
VII) var mun hærra í síðartöldu liðunum. Strax árið 1963
hverfur þessi munur. Ekki skal reynt að skýra þetta fyrir-
bæri.
Dr. Bjarni Helgason (1964) segir: „Fosfórinnihald upp-
skerunnar er miklu viðkvæmara en sjálft uppskerumagnið
fyrir breytingum á fosfórástandi jarðvegsins." Fosfórmagn
í þurrefni fellur verulega á þriðja ári tilraunarinnar, eða
árið 1964. Hins vegar helzt góð uppskera þangað til 1965.
Þetta vekur þá spurningu hvort þarna sé ekki um að ræða
fyrirbærið sem Bjarni talar um, þó að líklega megi kenna
árferði að einhverju leyti um lélega uppskeru síðasta árið.
25