Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Síða 22

22
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
Á inu fjórða ári ríkis Óláfs konungs lét hann gera skip þat, er harðla er
frægt orðit ok ágætt. Þat var smíðat inn frá Hlöðum í víkinni inn frá
Hlaðhömrum við fjörðinn sjálfan. Er þar nokkur dæld ok vallgróit, ok
koma þar ekki stór veðr, því at bæði hlífir innan af firði ok utan. Ok eru
fjórar álnar ins átta tigar þat, er jarðlægt var, en ótalit þat, er til stafna
vissi. Ok er skipit var smíðat, þá bauð konungr, at þangat skyldi koma
mikit fólk at sjá þetta skip, ok þá er menn sá, lofuðu allir, er til kómu, bæði
at mikilleik og fegrð, svá at aldrei myndi þvílíkt skip gert hafa verit í
Noregi. Ok er konungr heyrði, at allir lofuðu þetta ákafliga, þá líkaði
konungi vel.
En nokkurum dögum síðar þá finnast á skipinu þrjú högg mikil. Var
höggvit í borðit með mikilli bolöxi. Ok er konungr vissi þetta, þá varð
hann reiðr mjök ok leitaði eftir fast, hverr þat hefði gert, en engi gekk við.
Þá gekk konungr til at sjá höggin í borðinu ok mælti þá af mikilli reiði:
„Þeim manni gef ek mörk gulls, er þann mann drepr, er svá mikil meiðsl
hefir fært at skipinu ok gert mér skaða ok svívirðing.“
Ok litlu síðar kom á fund konungs höfuðsmiðr sá, er gert hafði skipit
ok allra var hagastr. Hann kallar konunginn á leyndartal ok mælti svá:
„Herra minn, hirð eigi at dæma öðrunr mönnum svá þungligan dóm ok
háskasamligan fyrir þenna hlut, því at ek veld, er skipit er höggvit, ok
skapa þú mér fyrir slíkt víti sem þú vilt.“
Konungr mælti: „Hví gerðir þú þat eða fvrir hverja sök?“
Hann svaraði: „Því, at mér sýndist vangert at, ok vænti ek, að betr mun
vera, ef af er tekit borðununr, því at mér sýndust borð skipsins heldr há.
Hygg ek, at fegra myni þvkkja, ef þau. eru ger lægri, ok ef þú vilt, at ek
gera at, þá skal ek gera þetta it fegrsta skip ok it sæmiligsta at öllum
hlutum.“
Konungr lézt þat vilja. Gekk þá smiðr til ok gerði at sem hann hét
konungi ok fegrði með miklum hagleik.
Ok er lokit var, þá segir hann konungi, at hann hafði gert sem hann
kunni, „ok kom nú til, herra, ok sé.“
Ok eftir bæn hans fór konungr til ok sá ok varð glaðr við ok lofaði mjök
ok gaf honum mikit kaup.
Og nokkru síðar segir Oddur:
„Allir þóttust nú ok sjá, at miklu var nú fegra skipit ok allt við sik
rneir, og svá hafði smiðrinn til hæft, at eigi var of djúpt höggvit ok
eigi of grunnt, svá hafði hann höggvit af miklum hagleik.'1
Eins og smiðnum þótti vangert að og bauðst til að gera betur,
fannst Snorra, þegar hann kom að frásögninni af smíði Ormsins
langa, að enn mætti bæta um hana, þótt snjöll væri.
Hið fyrsta, er Snorri evkur í söguna, er atriðið unr bakkastokk-
ana (þ.e. stokkana, er skipið var reist á), er enn séu þar, „svá at sjá