Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Blaðsíða 31

TIL WILLARDS FISKES
31
Ekki held ég yður þætti gaman að vera hér á íslandi núna, því nú
eru farnir að koma kuldar, frost og snjór og maður hlýtur að óska
sér héðan burt, þegar maður hugsar til hinna heitari suðrænu
landa, og það sem verst er, er að hér vantar allt lífsins „comfort“ og
Islendingar kunna ekki að nota gæði lífsins, heldur einungis að
lifa. Það er eins og þeir séu skapaðir til að vera víkingar, hér getur
maður ekki fengið t.d. cigarettur, þó læknirinn leyfði manni að
reykja þær.
Allir urðu mjög hryggir við dauða Jóns Sigurðssonar, sem
eflaust var einhver hinn mesti og bezti Islendingur, sem nokkurn-
tíma hefir verið uppi; margir urðu hræddir um, að hinn nýi forseti
ekki muni eins vel geta klætt hið auða sæti hans. Aður en hann dó,
er sagt hann hafi beðið um að láta greftra sig í íslenzkri mold, og er
það vottur þess, hve mikill „patríot“ hann var. Það kvað eiga að
flytja hjónin hingað upp með næsta póstskipi.
Hér er komið út blað eitt, sem heitir „Nýárskveðja til íslendinga
frá Ameríku og Bretlandi hinu mikla“. Þar er í bréf, sem þér hafið
skrifað í „Times“ og sem Þorlákur Johnsen hefir lagt út; öllum
Islendingum þvkir gaman að lesa það, og einkum fyrir það, að þér
hafið skrifað það, og það er nýr vottur þess, hve vænt yður þykir
um íslendinga.
Þér segið, að þér séuð veikur, og vildi ég óska þess af heilum
hug, að yður batnaði bráðlega. Ég hlakka mjög til, þegar þér
komið aftur hingað upp til íslands og einkum, ef þér gætuð komið
heim til mín að Héðinshöfða, svo mér gæfist tækifæri á að hafa þá
ánægju að tala meira við yður en ég gjörði í haust.
Nú ætla ég að kveðja yður og biðja Fortunam að gefa yður
bráðan bata og vil svo jafnan mega heita yðar
einlægur vin,
E. Benediktsson.