Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Qupperneq 41

HALLDÓRA BJARNADÓTTIR
41
kennarastöðum á Akureyri og væri að hugsa um að sækja um
stöðu þar. Halldóra var þá farin að hugsa til heimferðar. Hún sótti
líka um kennarastöðu á Akureyri, en lét þess getið, að sækti Jón
Björnsson, vildi hún ekki keppa við hann, þar eð hún hefði fasta
stöðu. Sem svar við þessari umsókn fékk Halldóra skeyti frá
formanni skólanefndar á Akureyri, Guðlaugi Guðmundssyni
sýslumanni: „Þér eruð skipuð skólastjóri Barnaskólans á Akureyri.
Símsvar óskast.“ Par með var teningunum kastað. Kennararnir
kvöddu Halldóru með samsæti og skólanefnd bauð henni að taka
ársfrí og koma aftur, ef hún óskaði þess. Vegna þessa tilboðs varð
móðir hennar eftir í Noregi, líklega með hliðsjón af fyrri reynslu í
Barnaskóla Reykjavíkur.
Ferðin heim með skipi frá Stafangri tók langan tíma, 18 daga,
vegna þess að skipið þurfti að koma svo víða við á Austfjörðum.
Halldóra hringdi til Guðlaugs sýslumanns frá Seyðisfirði. Hann
kom af fjöllum, þegar hún spurði strax um handavinnukensluna.
„Við ræðum um hana, þegar þér komið, Halldóra mín“ svaraði
sýslumaður. Henni var sérstaklega annt um að koma á handa-
vinnukennslu í Barnaskólanum eins og tíðkað var í Noregi, og hún
hafði nú kennarapróf í henni. Pessa grein taldi hún bráðnauðsyn-
lega og hina þörfustu, sérstaklega fyrir börn, sem áttu erfitt með
að fylgjast með í munnlegum námsgreinum, að æfa huga og hönd
jafnframt var hollt og þroskandi. Þessi undirstöðuatriði handa-
vinnukennslu á íslandi, þ.e. handavinna barna. og heimilisiðnað-
ur, urðu aðaláhugamál Halldóru Bjarnadóttur héðan af. Hún
hafði hlotið góða menntun og dýrmæta reynslu eftir 11 ár í námi
og starfi.
A Akureyri 1908-18
í 32. árg. Hlínar rifjar Halldóra upp skólastjórn Barnaskóla
Akureyrar á ofangreindu tímabili skv. beiðni vegna áttræðisaf-
mælis Barnaskólans. Þegar hún kom til Akureyrar, hafði hún
stundað kennslu í samtals 9 ár, ein örfárra barnakennara með
prófi. Hún hafði því góða reynslu í starfi. Þetta var fyrsta árið, sem
skylda var að senda börn 10-14 ára í skóla, og. hætt við, að ýmsir
foreldrar teldu skólann ekki eins mikla nauðsyn og löggjafmn.
Eins og í Reykjavík á sínum tíma kom hún á ýmsum nýjungum,
sem mæltust misjafnlega fyrir. Handavinna, bæði drengja og
stúlkna, var þegar tekin upp í skólanum, sem var óþekkt hér á
landi, „nema e.t.v. lítilsháttar í Reykjavík“. Þetta þótti sumum