Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Qupperneq 49

HALLDÓRA BJARNADÓTTIR
49
Til þess að útbreiða sitt evangelíum, heimilisiðnaðinn, hafði
Halldóra þann háttinn á að stofna fjölda kvenfélaga um allt land
(hún segir 100) og hélt sambandi við þau og fylgdist með starfinu,
ýmist bréflega eða með heimsóknum. Þessi persónulegu sambönd
og svo Hlín voru auðvitað ómetanleg. En betur mátti tryggja
árangur af starfinu.
Hún átti hugmyndina og mestan þátt í að stofna Samband
norðlenskra kvenna eins og áður getur (sjá um Hlín), og áður en
lauk, hafði hún komið á fót samböndum kvenfélaga í öllum
fjórðungum landsins.
í blaðagrein eru þetta lokaorðin, sjálfsagt að gefnu tilefni:
„Það er ómenning að flytja mestallt hráefnið út óunnið, en hafa
þó nógar iðjulausar hendur í landinu, sem bæði hafa kunnáttu og
dug til að vinna.“
Tóvinnuskólinn á Svalbarði
Þessi skóli var síðasta verkefni Halldóru í að efla veg ullarinnar.
Henni barst upp í hendur tilboð um ódýrt og gott húsnæði á
Svalbarði við Eyjafjörð frá feðginunum, sem þar bjuggu, Elínu
Stefánsdóttur og Stefáni Stefánssyni.
Einnig fékk hún Rannveigu H. Líndal til að koma og taka
skólann að sér ásamt sér, en það taldi hún algert skilyrði þess, að
hann yrði rekinn. Hann starfaði frá veturnóttum til sumarmála
árin 1946-1955.
Markmið skólans var að vekja skilning nemenda og áhuga á
öllum þjóðlegum verðmætum. Við það voru öll kennsluefni
miðuð: Ullarvinnan og lesgreinar.
Svanhvít Ingvarsdóttir, Syðri-Skál í Kinn, Suður-Þing. var nem-
andi þar 1949-1950:
„Halldóra kærði sig ekkert um eitthvert óttalegt safn af stúlkum.
Fyrst voru þær 4 ('A starfsár), flestar 10, en helst vildi Halldóra
hafa þær 8. Þær urðu alls 60-70 og úr öllum fjórðungum landsins.
Hún var meira en hálfáttræð þennan vetur, en þó svo ung í anda
og fasi, að ég leit á hana sem lítið eitt eldri vinkonu. Hún var svo
falleg á fæti, að ég hefi fáar séð eins. Það var slík reisn og tign yfir
henni að af bar. Og jafnframt var hún svo létt og kvik á fæti, hún
var engu síður létt í spori en við, sem ungar vorum. Alltaf var hún
að glæða ættjarðarást og áhuga á þjóðlegum fræðum. Hún var
framúrskarandi vinföst og trygg.
Halldóra Bjarnadóttir lét námsmeyjar á Svalbarði skrifa stíla um
4