Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1990, Qupperneq 76

76
ÚR BRÉFUM
Hér fer að lokum eitt bréf Halldóru sjálfrar til Sigurðar Nordals
og frú Ólafar. Halldóra var þá 95 ára gömul.
Blönduósi, 16/12 1968
Háttvirtu hjón; Góðu vinir!
Jeg þakka ykkur kærlega fyrir samveruna í Atthagasalnum og
fyrir tilskrifið.
Mér þótti vænt um að fá Hetjuljóðið ort rétt frá þinni hendi,
Sigurður minn, þá sá jeg að það var rjett hjá þeim blessuðum á
stöðinni, en þær eru snillingar í prentvillum — og þrjá daga vóru
þær að skrifa skeytin, en allt kom um síðir.
Jeg vona að ykkur líði vel, óska að svo sje. Það er allt gott hjerna
hjá okkur á loftinu, Guði sje lof, og sjálfsagt yfirleitt núna í
skammdeginu með Sumarauka, sem jeg vonaðist alltaf eftir. -
Ágætisveður alla daga, yndislegt himinhvolfið, sem svo oft hefur
verið kuldalegt þessi ár með hvítum skýjum, sem ævinlega boða
kulda!
Jeg þakka þjer kærlega, frú Ólöf mín, góðar kveðjur og óskir,
þakka góðar viðtökur á ykkar ágæta heimili, samfylgdina upp að
Háteigi, já allt. Og samveruna í Átthagasalnum. Það var tekin
mynd, jú, jú, sem er komin hjer. En ólukku hatturinn hennar
Gerðar skyggði á þig, góða frú Ólöf, svona potthlemmar ættu ekki
að vera leyfðir í samkvæmum, bara skotthúfur og litlir hattar,
saklausir og meinlausir. - „Freyr“ er kominn með myndir af
sýningunni niðri. - Jæja, svo maður haldi sögunni áfram. Afmæl-
ið gekk rólega fyrir sig, bara mitt fólk, sem jeg kalla, hjerna á
Hæðinni, gott kafíl, læknar til beggja hliða til öryggis. — Með illu
og góðu fjekk jeg því til leiðar komið, að ekkert tilstand var að
sunnan eða norðan. Hvað átti það að þýða. Það var aldrei haldið
upp á afmælið mitt, og var jeg þó einbirni, var ekki siður, eins og
þú manst, Sigurður, ekki heldur neitt umstang á jólum, bara að
fara ekki í jólaköttinn, en Sumardagur fyrsti var tilhaldsdagur, og
hefur svo lengi verið með Islendingum. - Þá var farið á Hofi út á
völl í stórfiskaleik, ef þýtt var, allir með, ungir og gamlir. - Var
það ekki gert líka á Eyjólfsstöðum?
Faðir minn var gleðimaður. Jeg man eftir honum í leikþætti inni
í baðstofu. Já, það er margs að minnast frá þessum 9 árum í
dalnum fagra. - Móðir mín undi sjer aldrei vel þar. Þeir þóttu víst
ekki mikils virtir, Ströndungar, saman borið við Vatnsdælinga,
ekki tekið tillit til þeirra, það þoldi móðir mín ekki.