Frjáls verslun - 01.04.1996, Síða 40

1
Hross í eigu Gunnars skipta einhverjum tugum en ad hætti rótgróinna stóðbænda er nákvæm tala þeirra fáum kunn.
bitin náttúruböm í reiðstígvélum á
skrifstofu Pennans. Gámngar í
Skagafirði kalla Pennann í Hallarmúla
Skagfirðingabúð því þeir segja að þar
vinni eingöngu Skagfirðingar núorðið.
Þetta sannaðist skemmtilega á dög-
unum þegar Ingimar Jónsson var ráð-
inn yfirmaður verslunarsviðs Penn-
ans en hann var áður fjármálastjóri hjá
Skagfirðingi á Sauðárkróki.
Gunnar er sagður harðduglegur
vinnuþjarkur á skrifstofunni sem geri
miklar kröfur til undirmanna sinna og
treysti þeim vel meðan þeir fara að
hlutunum eins og hann vill.
Hann aðhyllist engan sérstakan
stjórnunarstíl, að sögn samstarfs-
mannanna. Hann einfaldlega stjómar
og ræður því sem hann vill. Þetta er
hans fyrirtæki og hann þarf ekki að
standa neinum skil á því hvernig hann
stendur að því að reka það. Hann er
góður yfirmaður og meðan undirsátar
hans rísa ekki gegn honum gengur allt
vel. Gunnar er slyngur að velja sér
samstarfsmenn og þeir hafa margir
fylgt honum lengi. Næstu undirmenn
Gunnars eru Kjartan Kjartansson
innkaupastjóri og Sara Magnúsdóttir
fjármálastjóri.
HINAR FÖGRU SÁMSSTAÐASYSTUR
Gunnar er trúfastur og góður vinur
vina sinna þótt hann ræki misjafnlega
vel tengslin við þá eftir því hver hugð-
arefni hans eru hverju sinni. Eigin-
kona hans, Þórdís, er ættuð frá
Sámsstöðum í Fljótshlíð ein sex
systra sem stundum er kenndar við
bæinn. Hrafnhildur er gift Óskar
Magnússyni, forstjóra Hagkaups,
Þórunn Áma Emilssyni, útibússtjóra
Búnaðarbankans í Garðabæ, Sara
Gunnari Ólafssyni, sem rekur skilta-
gerðina Bergnes, Unnur býr í Þýska-
landi og Valborg er ógefin. Þær hitt-
ast reglulega og þessir fjórir svilar
em góðir vinir og félagar.
Einu sinni var Gunnar félagi í svo-
kölluðum Piparsveinaklúbbi sem enn
mun starfa að einhverju leyti og rækt-
ar tengsl sín með því að hittast í há-
deginu á föstudögum á Hótel Holti.
Til klúbbsins mun hafa verið stofnað
skömmu fyrir 1970 og rætur hans
figgja í Heimdalli, félagi ungra sjálf-
stæðismanna, en þar var Gunnar um
tíma í stjóm. Auk hans voru í félaginu
m.a. Ólafur Schram, Gísli Baldur
Garðarsson, Hjörtur Öm Hjartarson,
Sveinn Úlfarsson, Ágúst Ragnars-
son, Þorgeir Ástvaldsson og Hjörleif-
ur Kvaran borgarlögmaður. Gunnar
mun vera hættur að skipta sér af
starfi klúbbsins og það sama má segja
um Hjörleif en Hjörleifur er meðal
bestu vina Gunnars.
Kunnugir segja að Gunnar sé afar
gamansamur og skemmti vinum sín-
um í þröngum hópi með sögum af
sérkennilegu fólki sem hann hefur
kynnst. Sagt er að fáir taki honum
fram á þessu sviði þegar hann kærir
sig um að flíka því. Sérstakt dálæti
hefur hann á því sem sumir myndu
kalla sveitahúmor, þ.e. sögum af sér-
stæðu fólki, snjöllum tilsvörum og ís-
lenskri fyndni.
Fólk, sem þekkir hann vel, segir að
hann sé dálítið mislyndur. Stundum
er hann afundinn og fámáll og rambar
gegnum dagana eins og skógarbjöm,
sem hefur verið vakinn of snemma,
og þá er djúpt á gamanseminni en
aðra daga ræðinn og kátur og uppfull-
ur af nýjum hugmyndum.
Gunnar er ekki hópsál og hefur
aldrei verið í neinu félagi í líkingu við
Lions eða Frímúrararegluna eða í
íþróttafélagi. Hann á ekki sérlega gott
með að blanda geði við fólk sem hann
þekkir lítið og tekur ókunnugum oft
með harðhnjóskulegri varúð sem
jaðrar við fálæti.
Gunnar hefur ekki, svo vitað sé,
tekið þátt í skipulögðum hópíþrótt-
um, þar sem bolti er hjálpartæki en
hann er góður skíðamaður og fer oft á
skíði og hefur gert svo allt frá ungl-
ingsárum. Hann og Þórdís fara stund-
um á skíði til Austuríkis en vinafólk
þeirra rekur þar skíðahótel. Einnig
40