Frjáls verslun - 01.04.1998, Síða 89

M\& mennin?
Þjóðleikhús
Gamansami harmleikurinn * 1/2 Það eru engar ýkj-
ur, að Örn Árnason fer á kostum í þessari sýningu. Verkið sjálft
er hins vegar ekki nógu bitastætt, og sýningin verður fremur
langdregin. (Sjá leikdóm bls. 92).
Óskastjarnan * * 1/2 Það hefði sannarlega verið gaman
að sjá Birgi Sigurðsson snúa aftur til leikhússins eftir tíu ára hlé
með sterkara verki en þessu. Þó að leikritið sé skrifað af kunn-
áttu, er persónusköpun of klisjukennd og grunn til að vekja
verulegan áhuga. Sviðsetning er snyrtileg, en leikmynd stíllega
á skjön við verkið. (Sjá Frjáls verslun, 3. tbl. 1998).
Meiri gauragangur * * Það er gömul reynsla, að önnur út-
gáfa vinsælla leikverka og bíómynda stendur sjaldan þeirri
fyrstu jafnfætis. Gauragangur II er engin undantekning frá
þeirri reglu, en Ólafur Haukur þekkir leiðina að hjörtum áhorf-
enda sinna og ratar hana sjálfsagt engu síður nú en löngum
áður. (Sjá Frjáls verslun, 2. tbl. 1998).
Poppkorn ** Það er nokkur hætta á, að viðkvæmum
mögum verði bumbult af því sem fram fer í leikriti Ben Eltons
um siðferðislega ábyrgð kvikmyndaiðnaðarins. Sjálfur verður
Elton naumast sýknaður af þeirri skinhelgi að gera sér mat úr
því, sem hann þykist vera að prédika gegn. Sýningin er litrík og
lífleg og dregur síst úr óbragðinu sem verkið skilur eftir. (Sjá
Frjáls verslun, 2. tbl. 1998).
Borgarleikhúsið
Sumarið '37 * * * 1/2 Það er leitt að þurfa að skýra frá
því, að L.R. hefur sökum slælegrar aðsóknar að þessari gagn-
merku sýningu ákveðið að fresta henni til haustsins. Hvort
áhorfendur verða þá komnir til sjálfra sín, verður reynslan að
leiða í ljós, en oftast hefur þó raunin orðið sú, að sýningar sem
ná sér ekki á strik að vori, gera það ekki heldur að hausti. Það
er ekki til vitnis um háan leiklistarkúltúr íslenskra áhorfenda að
slík sýning skuli falla á meðan verk eins og „Trainspotting"
gengur fyrir fullu húsi í Loftkastalanum. (Sjá Frjáls verslun, 3.
tbl. 1998).
Sex í sveit * * * Enn ein hlátramaskínan er komin af stað
í Borgarleikhúsinu og hefur ekki brugðist. Þó að Gísli Rúnar of-
leiki í aðalhlutverkinu, leikarar séu ekki allir jafn pottþéttir og
staðfærsla Ieiksins óþörf, nær sýningin þeirri sveiflu sem dugir
til að trekkja áhorfendur í leikhúsið. (Sjá Fijáls verslun, 3. tbl.
1998).
Loftkastalinn
„Trainspottinfy* * Þetta er sýning sem rétt er að vara fólk
við. Ekki vegna viðbjóðsins, sem allt veður þarna í, heldur vegna
leikritsins sjálfs sem er innihaldsrýrt, óskemmtilegt og illa skrif-
að. Ingvar E. og Þröstur Leó skipta einni stjörnu á milli sín. (Sjá
Fijáls verslun, 3. tbl. 1998).
Fjögur hjörtu * * Sálfræðin ristir ekki djúpt í frumraun
Ólafs Jóhanns Ólafssonar fyrir leiksvið og stílblanda verksins á
raunsæi og fantasíu nær ekki að verða trúverðug. En textinn er
lipurlega saminn og leikararnir fjórir skila sínu nokkurn veginn
eins vel og frekast er kostur. Dágóð kvöldskemmtun. (Sjá Fijáls
verslun, 1. tbl. 1998).
Bugsy Malone. Við sleppum stjörnugjöf fyrir sýningu sem
er borin uppi af börnum og unglingum, en fagmannlega unnin að
öðru leyti en því, að margir leikenda hefðu þurft að fá tilsögn í
framsögn og textameðferð. (Sjá Frjáls verslun, 1. tbl. 1998).
Nótt og dagur (við Loftkastalann)
Nóttín skömmu fyrir skógana * * Ólafur Darri Ólafsson,
sem er einn af útskriftarnemendum Leiklistarskóla Islands að
þessu sinni, býður áhorfendum í strætóbunu með sér um fáfarn-
ar slóðir úti á Granda. Textinn er hvorki aðgengilegur né aðlað-
andi og meðferð Ólafs Darra á honum gæti verið betri. Hann á
þó skilið lof fyrir þrek sitt og úthald í þessari óvenjulegu bílferð,
að ekki sé minnst á það afrek að læra þennan textagraut utanbók-
ar ofan á alla aðra vinnu í Nemendaleikhúsinu. (Sjá leikdóm bls.
91).
Hermóður og Háðvör
Síðastí bærinn í dalnum *** Hinn kröftugi hafnfirski
leikhópur rær á þjóðleg mið í fyrstu barnasýningu sinni með
ágætum árangri. Frá því er víst gengið, að hann fær haldið starfi
sínu áfram enn um sinn. (Sjá Frjáls verslun, 1. tbl. 1998).
Kaffileikhúsið
Svikamylla * * 1/2 Úrvalstryllir, sem enginn spennufíkill
má missa af. Arnari hefur farið mikið fram frá frumsýningunni
og sýnir nú ágæt tilþrif. En mótleikarinn hefur því miður staðið í
stað, svo að leikurinn verður harla ójafn. (Sjá Frjáls verslun, 2. tbl.
1998).
Leikfélag Akureyrar
Markúsarguðspjallið * * Aðalsteinn Bergdal stendur sig
ótrúlega vel í þeirri eldraun sem þessi sýning er honum augljós-
lega. En aðferð leikstjórans að verkinu er röng: Aðalsteinn er í
raun og veru aðeins að flytja texta guðspjallsins og það ætti að
vera hreinasti óþarfi að dulbúa þann textaflutning sem hefð-
bundna leiksýningu. (Sjá leikdóm bls. 90).
Söngvaseiður * * 1/2 LA ræður ekki yfir þeim kröftum
sem þarf til að skila fullkomlega fagmannlegri sýningu á verki
sem þessu og leikstjórn gæti verið betri. En tónlistin stendur
alltaf fyrir sínu og Þóra Einarsdóttir á skilið hvert orð af því lofi
sem á hana hefur verið borið fyrir meðferð hennar á Maríu. (Sjá
Fijáls verslun, 3. tbl. 1998).
Stjörnugjöf Jóns Viðars
89