Frjáls verslun - 01.04.1999, Blaðsíða 69

VIÐTAL
úr Rauðasandshreppi til Reykjavíkur og
lærði trésmíði. Mikill uppgangur var í
húsasmíðum í höfuðborginni á fyrstu ára-
tugum aldarinnar, en eins og jafnan komu
slök tímabil inn á milli. Ungi maðurinn,
Olafúr Olafsson, brá þá á það ráð að kaupa
sér nokkur reiðhjól og leigja út ungu fólki
sem komast vildi út fyrir bæjarmörkin.
Meðan hann beið eftir leigutökum sínum
notaði hann tímann til að rétta nagla. Svo
óx kaupmáttur unga fólksins og innan
skamms varð reiðhjólaleigan að reiðhjóla-
versluninni „Fálkanum". Ahugamál afkom-
enda hans birtust svo í hljómplötudeild og
fyrsta hljóðveri landsins og sérhæfðri
verslun fyrir vélar og tæki. Nú er „Fálkinn"
alhliða fyrirtæki fyrir reiðhjól og hverskon-
ar sport- og heimilisvörur auk sérhæfðrar
deildar fyrir véla og raftæknivörur. Þannig
hafa íslensk fyrirtæki vaxið í ýmsar áttir
eftír áhugamálum eigendanna og tíðarand-
anum hverju sinni og tækifærunum sem
bjóðast.
Úr framleiðslu í verslun Ofangreind
dæmi rifjuðust upp þegar tíðindamaður
Frjálsrar verslunar hitti að máli Jón
Snorrason í Húsasmiðjunni og spurði
hvenær fyrirtækið hefði verið stofnað. En

Jón Snorrason, framkvœmdastjóri Húsasmiðjunnar, stœrstu byggingavöruverslunar landsins.
Fyrirtœkið hejur stœkkað hratt á síðustu árum. Fyrir jjórtán árum, árið 1985, voru starfs-
menn þess um 50 talsins; núna eru þeir orðnir 365. Hagnaður eftir skatta á síðasta ári nam
um 178 milljónum króna. Jón ermeð verslunarþróf'frá Verslunarskólanum og framhaldsnám
í viðskiþtum og tungumálum frá Cambridge í Englandi. FV-myndir: Geir Ólafsson.
vöruverslun landsins.
markaðsvildar og sögu.
þá varð fátt um svör. Jón taldi öll tormerki
á að nefna eitthvert ákveðið ártal, hvað þá
dagsetningu. Faðir hans, Snorri Halldór-
son, var bóndasonur vestan úr Magnús-
skógum í Dalasýslu, fæddur í torfbæ þar
árið 1911, og hafði snemma sýnt viðskipta-
áhuga með þvf að versla með fé á fæti.
Hann hafði svo drifið sig til höfuðborgar-
innar á kreppuárunum þar sem hann
lærði húsasmíði hjá Ólafi Þorsteinssyni. Af
ýmsum stórhýsum sem Snorri byggði má
nefna Þjóðminjasafnið, Háskólabíó og
íþróttahús Háskólans. Að loknu stríði var
tekin upp allsheijar skömmtun og Fjár-
hagsráð úthlutaði öllum gæðum eftír póli-
tískum skiptareglum. Hvers konar fram-
kvæmdir, smáar eða stórar, þurftu að fá
blessun þessa ráðs eða annarra opinberra
stofnana, og allur innflutningur var settur í
kvóta sem einkum tók mið af fyrri mark-
aðshlutdeild. Það var lægð í húsbygging-
um og Snorri hóf bátasmíði í stóra flug-
skýlinu í Vatnagörðum. Ut á þá starfsemi
fékk hann smáinnflutningskvóta fyrir
timbri. Meðfram smíðastöðinni seldi hann
tímbur í umboðssölu fyrir Völund. Framan
af voru helstu verkefni fyrirtækisins á
sviði húsbygginga og þær voru raunar
snar þáttur í starfseminni allt til 1986. A
þeim tíma hafði Snorri og fyrirtækið byggt
yfir 1000 hús og mannvirki um allt land.
En þá var verslunarstarfsemin orðin svo
umfangsmikil og byggingarstarfsemin far-
in að skarast svo mikið við starfsemi við-
skiptavina hennar að ákveðið var að draga
sig út úr húsbyggingum og snúa sér ein-
göngu að verslun með byggingarvörur.
Snorri rak fyrirtækið í fyrstu í eigin nafni
og líklega hófst starfsemi Húsasmiðjunn-
ar með byggingu stórs skála fyrir Aburð-
arverksmiðjuna, sem byggður var úr ein-
ingum sem síðan voru reistar á staðnum.
69