Morgunblaðið - 26.08.2001, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. ÁGÚST 2001 43
✝ Karl Sigurðssonfæddist á Akra-
nesi 27. nóvember
1930. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 15.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigurður Eðvarð
Hallbjarnarson út-
gerðarmaður, f. 28.7.
1887, d. 3.7. 1946, og
Ólöf Guðrún Guð-
mundsdóttir kona
hans, f. 30.12. 1894,
d. 18.1. 1983. Systkini
Karls eru: 1) Magnús
Eðvarð, f. 12.7. 1913, d. 2.2. 1946. 2)
Sigrún, f. 28.11. 1914, d. 22.2. 1986.
3) Guðrún Lovísa, f. 30.3. 1916. 4)
Guðmundur Ásgrímur, f. 20.1.
1919, d. 19.4. 1983. 5) Þórður, f. 2.9.
1920. 6) Aðalheiður, f. 13.1. 1924, d.
sama dag. 7) Rafn Eðvarð, f. 20.9.
1928, d. 15.11. 1933. 8) Ólafur Eð-
varð, f. 12.1. 1926, d. 13.6. 1964. 9)
Leifur, f. 22.7. 1929, d. 19.8. 1998.
10) Agnes, f. 24.11. 1931. 11) Rafn
f. 3.10. 1958, börn þeirra eru Þór-
arinn Björn, f. 23.6. 1981, Hall-
björn, f. 23.9. 1983, Kristinn, f. 29.2.
1988, og Katrín María, f. 10.1. 2000.
Karl ólst upp á Akranesi, lauk
þar barna- og gagnfræðanámi.
Hann fór snemma til sjós, starfaði
sem 2. matsveinn og búrmaður á
Dettifossi. Hann fór til Kaup-
mannahafnar til að læra matreiðslu
í Teknologisk Institut og útskrifað-
ist árið 1954 með ágætiseinkunn. Á
námsárum sínum var hann lærling-
ur á Fredriksberg Selskabslokaler.
Að námi loknu bjó hann í Reykja-
vík. Karl var aðstoðarbryti og bryti
á Gullfossi, Brúarfossi og Goða-
fossi. Var hann formaður bryta-
félagsins í fjögur ár. Árið 1963 fór
hann í land, flutti til Akraness og
stofnaði verslunina Skagaver og
rak hana ásamt Baldri Guðjónssyni
í rúm 30 ár. Karl var um fimm ára
skeið formaður Kaupmannafélags
Akraness. Hann var virkur félagi í
Oddfellowreglunni og gekk í stúku
nr 3 Hallveigu 1959. Síðar flutti
hann sig í st. nr. 8 Egill á Akranesi.
Árið 1997 fluttu Karl og Kristín
að Gullsmára 7 í Kópavogi.
Útför Karls fer fram frá Kópa-
vogskirkju á morgun, mánudaginn
27. ágúst, og hefst athöfnin klukk-
an 15.
Eðvarð, f. 20.8. 1938.
Hinn 28.11. 1954
kvæntist Karl Kristínu
G. Sigurðardóttur, f.
26.7.1933. Hún er dótt-
ir Sigurðar Elíassonar
trésmíðameistara í
Kópavogi og Maríu
Magnúsdóttur konu
hans. Fyrir hjónaband
eignaðist Karl Sigrúnu
Höllu, f. 30.7. 1951,
móðir hennar er Álf-
hildur Ólafsdóttir, f.
24.8. 1933. Eiginmað-
ur Sigrúnar er Krist-
ján Sveinsson, f. 6.5.
1949, börn þeirra eru Álfhildur, f.
15.12. 1975, Karl Kristinn, f. 17.2.
1979, d. 10.4. 2000, og Sveinn, f.
7.12. 1984. Synir Karls og Kristínar
eru: a) Sigurður, f. 27.6. 1955,
kvæntur Ellen Maríu Ólafsdóttur, f.
21.6. 1957, börn þeirra eru Guð-
bjartur Ólafur, f. 12.3. 1985, og
Kristín Ósk, f. 12.3. 1985; b) Magn-
ús Þór, f. 16.2. 1959, kvæntur
Margréti Halldóru Þórarinsdóttur,
Hljóðnar nú haustblær húsið við rótt.
Dvelur við dyrnar drungaleg nótt.
Fljúga þá fuglar flestir sinn veg,
kvakandi kvíðnir kvöldljóðin treg.
Það er vissulega með miklum
trega sem ég kveð nú tengdaföður
minn, Karl Sigurðsson, hinstu
kveðju. Vinskapur okkar varð sterk-
ari og einlægari með hverju árinu
sem leið og aldrei komu upp vanda-
mál í samskiptum okkar á þessu
langa árabili. Það eru forréttindi að
hafa fengið að ganga í gegnum lífið
með vísan stuðning og vináttu slíks
manns.
Minn tregi er þó fullur þakklætis
til Kalla, eins og hann var ævinlega
kallaður, því annan eins heiðurs-
mann og ljúfling hef ég ekki hitt fyr-
ir á lífsleiðinni. Það var einfaldlega
þægilegt að umgangast hann og
mikið hefur hann kennt mér í af-
stöðumati mínu til manna og mál-
efna.
Kalli var mikill fagmaður, hvort
sem um var að ræða verslunarrekst-
ur eða vinnu við framreiðslu matar,
enda sýnir starfsframi hans sem
bryti hjá Eimskipi, m.a. á Gullfossi,
að hér fór yfirburða fagmaður.
Ég efast ekki um að mótun hans í
uppeldi sínu hjá vinnusömum og
heiðarlegum foreldrum hafði hér
mikil áhrif. Skilaboðin úr foreldra-
húsum voru þau að menn skyldu
einfaldlega ekki troða öðrum um
tær því mun áhrifameiri leiðir væru
færar til að skila árangri með natni,
iðni og ósérhlífni.
Við Sigrún hófum búskap okkar á
fertugasta afmælisdegi hans, og svo
náin voru samskiptin að ég held að
hann hafi komið á heimili okkar
hvern einasta virkan dag í afar lang-
an tíma á daglegri ferð sinni í bank-
ann, drukkið sinn kaffibolla og
spjallað um málefni líðandi stundar.
Okkur duldist samt aldrei að þetta
var hans aðferð til að fullvissa sig
um að allt væri í lukkunnar vel-
standi hjá dóttur, tengdasyni og
litlu fjölskyldunni þeirra.
Svífur burt sumar sólar í lönd,
kveður létt kossi klettótta strönd,
ljósu frá landi leysir sitt band,
byltist þung bára bláan við sand.
Hann fylgdist mjög spenntur með
þegar Álfhildur okkar fæddist og
endaði á því að vera viðstaddur fæð-
inguna með mér, slík var umhyggj-
an fyrir frumburði okkar og dóttur
sinni.
Hann hélt á Kalla nafna sínum
undir skírn án þess að hann vissi
hvað hann ætti að heita, fyrr en á
því augnabliki sem hann var vatni
ausinn, og hann dáði strákinn alla
tíð. Sorg hans var afskaplega mikil
þegar Karl yngri var hrifinn frá
okkur svo snögglega fyrir rúmu ári.
Það hafa því orðið fagnaðarfundir
þegar þeir hittust á ný vinirnir.
Þau systkinin Álfhildur og Kalli
unnu hjá afa sínum í Skagaveri og
fór ávallt vel á með þeim, og þó að
Sveinn okkar ynni ekki hjá afa sín-
um fer ekki framhjá neinum manni
að afi hans hafði djúp áhrif á hann
með umhyggju sinni og elsku.
Margs er að minnast frá svo
löngu tímabili og hugurinn hvarflar
jafnvel aftur til þess tíma þegar
skátamótin voru haldin í Botnsdal
en þá leituðum við nokkrir skátafé-
lagar til Kalla, með leiðsögn varð-
andi matvæli, magn þeirra og sam-
setningu fyrir skátamótin.
Frá því árið 1974 störfuðum við
Kalli saman í Oddfellow-reglunni
þar sem hann var mjög virkur og sá
hann í áratugi um veisluhald og
matargerð af sinni alkunnu snilld
fyrir stúkuna okkar.
Við fórum tveir saman í tveggja
vikna ferð til Mallorca og áttum þar
dýrðardaga, sem seint gleymast, og
einnig er hann fór með okkur fjöl-
skyldunni í sumarhús í Hollandi.
Endalaust má dvelja við atvik og at-
burði sem við gengum saman í
gegnum og það er notaleg tilfinning
að líta yfir farinn veg okkar Kalla
þar sem hvergi glittir í annað en vin-
áttu og væntumþykju.
Mér er einnig ljúft að minnast
heimboðanna til þeirra Kalla og
Stínu, bæði á Kirkjubrautina og á
Dalbrautina, og einnig er við heim-
sóttum þau í sumarbústað þeirra,
Karlstungu í Vesturhópi, og fórum
saman út á vatn að veiða. Þar var
einfaldlega stjanað við okkur, og
þegar þau lögðu saman hjónin,
hvort sem það var við matargerð,
garðrækt eða hvað sem var annað,
þá lét árangurinn ekki á sér standa
og nutum við fjölskyldan endalaust
af þeim mikla nægtabrunni.
Undir það síðasta komu mann-
kostir Kalla afar sterklega í ljós.
Æðruleysið gagnvart hinum óhagg-
anlega dómi var einstakt, og ljúf-
mennskan og umhyggjan fyrir okk-
ur sem eftir myndum standa gaf svo
glögga mynd af því heilsteypta ljúf-
menni sem hann var.
Breiðir svo húmið hljóðlátan væng,
milt eins og móðir mjúkri hjá sæng.
Fjúka um foldu fölnandi blóm,
hlýða á haustsins helkaldan dóm.
(Sigríður I. Þorgeirsdóttir)
Hafðu heila þökk, kæri vin, minn-
ing þín lifir.
Kristján Sveinsson.
Kvöldroða slær á himininn, litfög-
ur ský þjóta um loftið. Við finnum að
sumarið er að fjarlægjast, gott sum-
ar hér á suðvesturhorni landsins.
Það er söknuður í huga, góður vin-
ur, Karl Sigurðsson – Kalli í Skaga-
veri eins og hann var oftast kallaður
hér á Akranesi – hefur kvatt okkur.
Hann var hvíldinni feginn, hafði
barist við erfið veikindi um langan
tíma, en naut góðrar hjúkrunar síð-
ustu vikurnar á heimili sínu og á
Líknardeildinni í Kópavogi, en þar
fannst honum annað heimili sitt
meðan hann dvaldi þar.
Hann var yfirvegaður og æðru-
laus til hinstu stundar, fyrst og síð-
ast þakklátur eiginkonu, fjölskyldu
og starfsfólki Líknardeildarinnar,
sem annaðist hann af einstakri um-
hyggju.
Karl var fæddur á Akranesi 27.
nóvember 1930. Hann ólst upp í
stórum systkinahópi á Akranesi,
þar sem sjórinn með öllum sínum
margbreytileika var miðdepill dag-
legs lífs. Ýmist gefandi mikinn afla
og auðsæld, eða ógnandi með því að
hrifsa til sín fyrirvinnur heimila og
ástvini. Þetta umhverfi mótaði
Kalla, eins og aðra unga menn í
sjávarplássum. Hann var kraftmik-
ill og áræðinn að hverju sem hann
gekk.
Kalli stundaði almenna vinnu á
unglingsárum, lauk gagnfræðaprófi
1947, fór síðan til Kaupmannahafn-
ar og lærði matreiðslu. Hann fór
ungur í siglingar, sigldi til fjarlægra
hafna og kynntist framandi fólki.
Hann var um árabil matsveinn og
bryti á skipum Eimskipafélags Ís-
lands, m.a. í fimm ár á Gullfossi,
flaggskipi Eimskipafélagsins, þar
sem gómsætur matur og glæsileiki
skipaði öndvegi. Voru störf hans þar
sérstaklega rómuð.
Árið 1963 ákvað hann að segja
skilið við sjómennskuna og nýta
reynslu sína á nýjum vettvangi. Það
ár stofnaði hann, ásamt Baldri Guð-
jónssyni, matvöruverslunina Skaga-
ver að Kirkjubraut 54 á Akranesi.
Árið 1983 byggðu þeir síðan stór-
markaðinn Skagaver og ráku það
fyrirtæki til ársins 1994, er þeir
seldu verslunina og hættu báðir
störfum.
Leiðir okkar Kalla hafa legið
saman á Akranesi um tugi ára. Ég
minnist hans fyrst í skátastarfi í
hópi ungra pilta og stúlkna sem
höfðu hugsjónir og markmið skáta-
hreyfingarinnar að leiðarljósi. Þessi
hópur lagði stund á markvissa þjálf-
un hugar og handa til undirbúnings
góðra verka. Farið var í tjaldútil-
egur og ferðir um nágrennið til þess
að æfa ratvísi, skyndihjálp, kynnast
landinu og gróðrinum, en ekki síður
til þess að æfa hvaðeina sem komið
gæti að liði ef slys bæri að höndum
eða annar vandi sem þyrfti að leysa.
Á fullorðinsárum störfuðum við sam-
an um árabil í Hjálparsjóði skáta á
Akranesi.
Árið 1980 fluttum við hjónin að
Dalbraut 17, en handan götunnar
bjuggu þau Karl og Kristín Sigurð-
ardóttir, eiginkona hans, Kalli og
Stína, eins og þau voru venjulega
nefnd. Þau áttu fallegan garð við
húsið sitt og voru áhugafólk um
garðrækt. Á vorin var Kalli oftast
fyrstur í götunni til vinnu í garðin-
um. Hann var natinn við gróðurinn,
hugsaði vel um tré og blóm, þegar
tími gafst til frá annasömu starfi við
rekstur stórverslunar, og fús að gefa
nágrönnum sínum góð ráð við rækt-
unarstörfin.
Karl gekk í Oddfellowregluna
1959. Hann gegndi mörgum trúnað-
arstörfum fyrir stúkuna nr. 8, Egil á
Akranesi, og leysti þau af hendi af al-
kunnum dugnaði og samviskusemi.
Við Egilsbræður nutum sérstaklega
góðs af hæfileikum hans og reynslu
sem matreiðslumanns. Hann annað-
ist veitingar og gestamóttökur fyrir
stúkuna um áratuga skeið af al-
kunnri snilld. Sögðu sumir gestir,
sem áður sigldu með Gullfossi, að
þeir upplifðu á ný glæsiborðin þar.
Fyrir fjórum árum fluttu þau Kalli
og Stína búferlum í Gullsmárann í
Kópavogi. Þá fækkaði samfundum,
en alltaf hélt hann sambandi við okk-
ur Egilsbræður og sótti fundi eftir
því sem heilsan leyfði.
Við sendum Stínu og fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur um leið og
við þökkum Karli Sigurðssyni mikil
og góð störf hans fyrir stúkuna okk-
ar. Blessuð sé minning hans.
Bragi Þórðarson.
KARL
SIGURÐSSON
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
Guðmund Inga, Jóhann og Kormák
og Heklu.
Jóna Björg Sætran.
Mig setti hljóðan er ég frétti af
sviplegu andláti míns besta vinar
og félaga Arnar Sigurbergssonar.
Við kynntumst ungir drengir og
tengdumst strax sterkum vina-
böndum sem hvorki hafa slitnað né
slaknað þó árin séu orðin æði
mörg. Foreldrar okkar bjuggu í
sama húsi að Víðimel 21 þegar við
fæddumst og vorum við heima-
gangar hvor hjá öðrum frá því ég
man eftir mér. Við gengum sam-
stiga gegnum bernsku- og æskuár-
in og undum hag okkar vel. Sig-
urður Jónsson sem lést í hinu
hörmulega slysi átti einnig heima á
Víðimel fyrstu árin en flutti ungur
þaðan. Örn, bræður hans og for-
eldrar voru stór þáttur í lífi mínu á
uppvaxtarárunum.
Margs er að minnast frá
bernskuárunum á Melunum. Þar
var mikið um að vera fyrir unga at-
hafnamenn. Melavöllurinn var
handan við götuna og víða græn
tún sem óspart voru notuð til leikja
og íþróttaiðkunar. Í einum slíkum
leik varð Öddi fyrir því óhappi að
lærbrotna illa, þá aðeins 6 ára
gamall.
Þá varð hann að liggja á Landa-
kotsspítala í 3 mánuði í gifsi upp að
brjósti. Reyndi þá strax á rólyndi
hans og þolinmæði því hann kvart-
aði ekki. Við krakkarnir í Víðimels-
blokkinni heimsóttum hann oft og
færðum honum hasarblöð og sæl-
gæti. Nutum við þá jafnan gjaf-
mildi hans og fórum með meira í
maganum af góðgæti en við kom-
um með.
Í nokkur sumur skildu leiðir
tímabundið þar sem við vorum
sendir í sveit eins og tíðkaðist í þá
daga. Hann dvaldi á Kirkjubóli í
Múlasveit í Barðastrandarsýslu en
ég á Flateyri við Önundarfjörð. Ég
minnist þess að við hittumst aðeins
einu sinni í sveitinni er hann kom
með foreldrum sínum í heimsókn
til Flateyrar. Þegar við kvöddumst
brast ég í grát og var það í eina
skiptið því ekki leiddist mér á Flat-
eyri.
Árið 1963 flutti Örn með for-
eldrum sínum og bræðrum að
Meistaravöllum 7 en nokkrum ár-
um áður hafði ég flutt að Birkimel
10B. Samskiptin minnkuðu ekki við
það því „Hvað er vík á milli vina“.
Eitt sumar unnum við vinirnir í
Englandi og deildum litlu herbergi
saman í 3 mánuði. Þá þegar hafði
hann kynnst Kristínu sem síðar
varð hans tryggi lífsförunautur.
Þegar skyldunámi við Mela- og
Hagaskóla lauk var Örn óráðinn í
því hvaða stefnu skyldi taka. Á
þessum tíma dreymdi föður hans
draum þar sem fram kom að hann
skyldi sækja um fyrir son sinn í
Kennaraskóla Íslands. Gerði hann
það rétt áður en umsóknarfrestur
rann út. Ég tel það hafa verið mik-
ið lán fyrir kennarastéttina og allt
skólastarf í landinu. Þar hafa
mannkostir hans og dugnaður nýst
til fullnustu í margra þágu. Hóg-
værð hans, trygglyndi, glaðværð
og glettni markaði spor á lífsleið
hans og á þann hátt vann hann sér
sess í hugum þeirra sem á leið
hans urðu.
Undanfarin ár höfum við hist í
sundlaugunum á morgnana og þó
spjallið hafi verið stutt var það
gott innlegg í komandi vinnudag.
Þegar við kvöddumst í hinsta sinni
föstudaginn fyrir hina afdrifaríku
ferð talaði hann um að tíminn væri
ekki hentugur og hann mætti varla
vera að því að fara sökum anna við
undirbúning skólastarfsins. Sam-
viskusemi hans var slík að seint
verður skarð hans fyllt.
Kæru Kristín, Sigurlaug og fjöl-
skylda, Guðmundur Ingi, Valur og
fjölskylda! Algóður Guð veiti ykkur
huggun og styrk í ykkar miklu
sorg. Jesús sagði: ,,Ég er upprisan
og lífið. Sá sem trúir á mig, mun
lifa, þótt hann deyi.“
Magnús J. Kristinsson.
 Fleiri minningargreinar um Karl
Sigurðsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
 Fleiri minningargreinar um Örn
Sigurbergsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.