Morgunblaðið - 08.03.2002, Blaðsíða 26

LISTIR
26 FÖSTUDAGUR 8. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
HLJÓMSVEITIN Rússíbanar efnir
til útgáfutónleika í kvöld í tilefni
af nýrri geislaplötu, Cyrano. Fara
þeir fram á Smíðaverkstæði Þjóð-
leikhússins og hefjast kl. 21. Leik-
in verður tónlist Hjálmars H.
Ragnarssonar úr sýningu Þjóð-
leikhússins á Cyrano frá Bergerac
í útsetningum Rússíbananna
sjálfra.
„Forsaga þessa samstarfs er sú
að Hjálmar sótti oft dansleiki sem
við héldum á sínum tíma í kaffi-
leikhúsinu og fór mikinn og geyst
á dansgólfinu – það hreinlega
bogaði af honum. Hann sagði okk-
ur síðar að þetta væru einu böllin
sem hann dansaði á,“ segir Guðni
Franzson, klarínettuleikari Rússí-
bananna, þegar spurt er um sam-
starf Rússíbana og tónskáldsins.
„Þegar Þjóðleikhúsið fór þess á
leit við Hjálmar að hann semdi
tónlist við sýninguna á Cyrano
ákvað hann að nota rússíbana-
tónlist í eldri anda án þess þó að
skrifa 16. aldar tónlist, ef svo má
að orði komast. Það lá því vel við
að fá okkur Rússíbana til að spila
hana. Þarna gætir ýmissa áhrifa,
meðal annars má greina balkönsk
endurreisnaráhrif í tónlistinni,“
segir Guðni og Einar Kristján Ein-
arsson gítarleikari bætir við að
tónskáldið hafi haft þá félaga sér-
staklega í huga við smíðina.
Hefur fest vinnuagann
Rússíbanarnir fluttu tónlistina á
sýningunum í Þjóðleikhúsinu og
segir Einar það hafa verið
skemmtilega reynslu. „Það var
mjög gaman að taka þátt í leik-
sýningu. Þar fyrir utan hefur
reksturinn á hljómsveitinni alla
tíð verið frekar frjálslegur og tón-
leikahald verið heldur tilvilj-
anakennt. Það var því skemmtileg
tilbreyting að koma fram með
svona skipulegum hætti.“
Guðni tekur undir þetta. „Það
er auðvitað öðruvísi að spila í
leiksýningu en á balli og einstaka
tónleikum. Það er óhætt að segja
að þetta hafi fest svolítið vinnuag-
ann í hljómsveitinni.“
Guðni tekur raunar fram í
þessu samhengi að Rússíbanarnir
hafi aldrei átt að verða hljómsveit.
„Einar setti þennan hóp saman
meira til að skralla en síðan hefur
þetta undið smátt og smátt upp á
sig,“ segir hann og upplýsir að
eftir Cyrano-sýninguna hafi nokk-
ur tónskáld haft samband við þá
félaga og óskað eftir samstarfi.
Ýmislegt sé því í pípunum.
Guðni segir að Cyrano-tónlistin
sé undir sterkum áhrifum af því
sem Rússíbanarnir hafa verið að
gera áður en um leið sé hún afar
persónuleg af tónskáldsins hálfu.
„Það er heilmikil rómantík og til-
finning í þessari tónlist. Þessi von-
lausa ást Cyranos á Roxönu kem-
ur beint og óbeint í gegn.
Sverðabardagar og slags-
málasenur skila sér líka,“ segir
Guðni og Einar grípur frammí
með orðunum „þetta er ægifögur
elegía“.
Hvort c sé c
Auk Guðna og Einars skipa
Matthías MD Hemstock slagverks-
leikari, Jón skuggi kontrabassa-
leikari og Tatu Kantomaa harm-
óníkuleikari Rússíbana.
Aðkoma þess síðastnefnda að
hljómsveitinni er nokkuð óvenju-
leg. „Ég hafði heyrt af Tatu en sá
hann fyrst í fréttunum í sjónvarp-
inu, þar sem hann var að spila.
Upp frá því fórum við að velta því
fyrir okkur hvort ekki væri til-
valið að fá hann til liðs við okk-
ur,“ segir Einar og Guðni kveðst
muna eftir fyrsta símtalinu við
Tatu. „Við vissum sáralítið um
hann og ég spurði svona fyrir
kurteisissakir hvort hann læsi nót-
ur. Við héldum kannski að hann
væri bara tónlistarmaður af Guðs
náð. „Meinarðu hvort ég viti hvort
c sé c?“ spurði hann þá kankvís,
„já, svona nokkurn veginn.“ Við
komumst svo að því þegar á
reyndi að hann er auðvitað flug-
læs á nótur og annar eins hæfi-
leikamaður er vandfundinn á tón-
listarsviðinu.“
Gestur Rússíbana á tónleikun-
um í kvöld verður Atli Rafn Sig-
urðarson leikari, „nýuppgötvaður
kontratenór“, eins og Einar lýsir
honum.
Það er Edda – miðlun og útgáfa
sem gefur plötuna út í samvinnu
við Rússíbana.
Rússíbanarnir með útgáfutónleika á Smíðaverkstæðinu
Ljósmynd/Grímur Bjarnason
Rússíbanar: Matthías MD Hemstock, Tatu Kantomaa, Jón skuggi, Einar Kristján Einarsson og Guðni Franzson.
Heilmikil
rómantík
og til-
finning
SÝNINGIN „Art Marines“
verður opnuð í Galleríi Skugga,
Hverfisgötu 39, á morgun, laug-
ardag, kl. 17.
Þar sýna finnsku listamenn-
irnir Timo Mähönen og Juha
Metso átján ljósmyndaverk
sem eru hluti af verkefni sem
þeir kenna við Art Marines. Í
verkunum leitast listamennirn-
ir við að afhjúpa ólíkar staðal-
ímyndir samfélagsins og list-
heimsins með húmor að vopni.
Verkin eru unnin á árunum
1999 til 2001 og hafa áður verið
sýnd í Victor Barsokevitsch
Photographic Centre í Kupio í
Finnlandi.
Art Marines-listhópurinn
hefur verið starfandi frá árinu
1998 og hefur það að markmiði
að frelsa listheiminn og færa
hann í hendur almennings. Í
ljósmyndaverkum sínum leitast
þeir við að varðveita eigin ófág-
aða frumkraft og jaðarstöðu
sem finnskir listamenn, fremur
en að láta undan því sem þeir
vísa til sem hins gerilsneydda
tungumáls hins alþjóðlega list-
heims.
Juha Metso er fæddur árið
1965. Hann nam ljósmyndun við
The Lathi Design Institue í
Finnlandi og útskrifaðist árið
1991. Síðan hefur hann haldið
fjölda einkasýninga og tekið
þátt í samsýningum í Finnlandi
og víða erlendis.
Timo Mähönen er fæddur ár-
ið 1960. Hann hefur haldið
fjölda einka- og samsýninga í
Finnlandi og erlendis. Timo
hefur tekið virkan þátt í finnsku
listalífi og starfað sem sýning-
arstjóri í norrænum og evr-
ópskum samstarfsverkefnum.
Gallerí Skuggi er opið alla
daga nema mánudaga kl. 13-17.
Art Marines: „Blues“.
Með
húmor
að vopni
JÓNAS Erlendsson frá Fagradal í
Mýrdal heldur sína aðra einkasýn-
ingu á ljósmyndum í Víkurskála í Vík í
Mýrdal og stendur sýningin fram yfir
páska. Myndirnar, sem eru 27, eru
flestar af landslagi og margbreyti-
leika þess og hvernig veðurfar leikur
stóran þátt í umgjörð landsins.
Jónas hefur verið fréttaritari hjá
Morgunblaðinu síðan 1994 og tekið
mikinn fjölda af ljósmyndum á þessu
tímabili bæði af mannlífi og landslagi
og er þetta því bara smábrot af af-
rakstrinum. Myndirnar eru allar unn-
ar í heimilistölvu Jónasar, prentaðar
út með Epson 1290 ljósmyndaprent-
ara og límdar á heimasmíðaða mpf
platta. Sýningin er sölusýning.
Jónas Erlendsson með eina af
myndunum á sýningunni.
Ljósmynda-
sýning í Vík-
urskála
Fagradal. Morgunblaðið.
ÞAÐ er ekki annað hægt en að
dást að metnaði og vinnusemi þeirri
sem unglingarnir í Bústaðakirkju
hafa lagt í uppfærslu sína á söng-
leiknum Jesús Kristur Súper-
stjarna, eins og þau kjósa að kalla
hann.
Tónlistarflutningur, búningar, til
allra hluta er vandað umfram það
sem ætlast mætti til, og gríðarstór
hópurinn siglir í gegnum sýninguna
af að því er virðist áreynslulausu ör-
yggi. Það er engu líkara en þar fari
þaulvant fólk á þessu sviði.
Sviðsetningin er líka nokkuð lipur
hjá Sigrúnu Sól, einfaldleikinn ræð-
ur ríkjum og nokkrar sterkar mynd-
ir setja svip á sýninguna og verða
eftirminnilegar, Júdas að klifra upp
kaðal til að þiggja sitt silfur, Kristur
gengur húðstrýktur gegnum mann-
mergðina, svo tvær séu nefndar.
Verkið hefur verið stytt um trú-
lega helming og það hefur ekki tek-
ist nógu vel. Sem betur fer er at-
burðarásin alþekkt, ellegar hefði
mátt klóra sér talsvert í hausnum
yfir viðburðum á sviðinu. Það er
enda vandasamt að stytta svona
„gegnumsungið“ verk, því jafnframt
því að halda sögunni til haga er erf-
itt að fórna flottustu númerunum,
sem oftar en ekki fleyta sögunni lítt
áfram. Tveir vondir kostir, og sjálf-
sagt að láta tónlistina ráða í upp-
færslu sem þessari. Ég hef nú samt
séð dæmi þess að hægt er að bjarga
hvoru tveggja, en það tekst ekki
hér.
Kannski hefur grunnhugmynd
sýningarinnar þvælst eitthvað fyrir.
Og hana á ég erfitt með að skilja, þá
ákvörðun leikstjóra og hóps að færa
verkið inn í innantóman og yfir-
borðskenndan heim hátísku nú-
tímans.
Tískukóngurinn JKS með sýn-
ingu sína í Jerúsalem? Eins og við
mátti búast reynist þetta „konsept“
svo snertipunktalaust við innihald
og boðskap sögunnar um líf og
dauða Krists að eftir að hafa verið
lagt upp með miklum látum í upp-
hafi, hverfur það í skuggann af at-
burðunum og tónlistinni. Sem betur
fer. Eftir standa búningarnir með
„lógói“ tískukóngsins á búningum
áhangenda hans. Smart, en inni-
haldslaust, eins og hátískan.
En eins og áður var sagt er sýn-
ingin sigur fyrir aðstandendur sína
þrátt fyrir þessa hnökra. Útgeislun
Maríu Magdalenu (sem Hrafnhildur
Sigurðardóttir og Sandra Dögg
Björnsdóttir skiptu með sér), kraft-
urinn í Þresti Sigurðssyni sem Her-
ódes, Júdas Vilmundar Sveinssonar,
og Jesúsarnir tveir, þeir Gylfi Þór
Sigurðarson og Hrafn Hjartarson.
Frábær frammistaða. Raunar á all-
ur hópurinn hólið skilið, hér hefur
verið lyft Grettistaki, líklega af því
enginn í hópnum hefur frétt að
þetta er ekki hægt.
Grettistak í
Bústaðakirkju
LEIKLIST
Börn, unglingar og fleiri í Bú-
staðahverfi
Tónlist: Andrew Lloyd Webber.
Texti: Tim Rice. Þýðing: Hannes Örn
Blandon og Emilía Baldursdóttir. Leik-
gerð og leikstjórn: Sigrún Sól Ólafsdóttir.
Hljómsveitarstjóri: Pálmi Sigurhjart-
arson. Söngstjóri: Jóhanna Þórhalls-
dóttir. Búningar: Gyða Jónsdóttir. Dans-
ar: Cameron Corbett. Bústaðakirkju,
sunnudaginn 3. mars 2002.
JESÚS KRISTUR SÚPERSTJARNA
Morgunblaðið/Sverrir
„Tónlistarflutningur, búningar, til allra hluta er vandað umfram það
sem ætlast mætti til,“ segir Þorgeir Tryggvason meðal annars.
Þorgeir Tryggvason