Morgunblaðið - 08.03.2002, Blaðsíða 48

Morgunblaðið - 08.03.2002, Blaðsíða 48
MINNINGAR 48 FÖSTUDAGUR 8. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Örn Egilssonfæddist á Land- spítalanum 15. des- ember 1963. Hann varð bráðkvaddur á heimili sínu föstu- daginn 1. mars síð- astliðinn. Foreldrar hans eru Birna Gunn- hildur Friðriksdóttir, f. 17.6. 1938, og Egill Jónsson, f. 3.3. 1937. Systkini Arnar eru: 1) Jón Friðrik, f. 15.5. 1957, kvæntur Jó- hönnu Eirnýju Hilm- arsdóttur, fædd 6.11. 1957. Þeirra börn eru Hilmar Eg- ill, f. 22.9. 1978, Elsa og Marta, f. 9.9. 1982. 2) Anna Birna, f. 4.5. 1960, dóttir hennar og fyrrver- andi eiginmanns, Alfons Sigurðar Kristinssonar, f. 1.3. 1957, er Gunnhildur Anna, f. 14.11. 1983. Örn var ókvæntur en lætur eftir sig dóttur, Maríu Liv, f. 17.12. 1983. Móðir hennar og fyrrver- andi sambýliskona Arnar er Arna Krist- ín Garðarsdóttir, f. 17.3. 1965. Þær mæðgur eru búsett- ar í Asker í Noregi. Örn ólst upp í Reykjavík og lauk grunnskólaprófi frá Réttarholtsskóla 1979. Hann stundaði nám við Iðnskólann í Reykjavík og einnig Iðnskólann í Hafnarfirði. Örn starfaði lengst af hjá Landssíma Íslands í ýmsum deildum og tók þar símsmiðapróf. Útför Arnar fer fram frá Bú- staðakirkju í dag og hefst athöfn- in klukkan 13.30. Við biðum og biðum og brjóst okkar titruðu í ögrandi þögn (Steinn Steinarr.) Þannig er best lýst líðan okkar þegar óvissan var að gera út af við okkur. Hvað var að gerast? Örn, sem allt- af var hægt að ná í, svaraði engu kalli. Svo kom hin nístandi stað- reynd, Örn var dáinn. Kvöldið áður töluðum við saman og eins og svo oft kvaddi hann og sagði: „Ef það er eitt- hvað sem ég get gert fyrir ykkur þá látið þið mig vita.“ Svona var Örn, alltaf með útrétta hjálparhönd. Frá fyrstu tíð var Örn afskaplega rólyndur og ljúfur og fylgdi það hon- um alla tíð. Örn eignaðist góða og trygga vini sem hafa komið til okkar hver af öðrum á þessum köldu dög- um sem liðnir eru síðan hann lést. Örn var mikill grúskari, næstum allt lék í höndum hans, margir leit- uðu til hans og var hjálpsemi hans alltaf til staðar. Sólargeisli kom inn í líf Arnar þeg- ar María Liv dóttir hans fæddist, þeirra samband varð alltaf nánara og nánara. María býr í Noregi með móð- ur sinni, manni hennar og dóttur þeirra. Svo gott var samband þeirra allra að eftir var tekið. Um síðustu jól dvaldi María Liv hjá pabba sínum og er það ómetanlegt fyrir hana og okk- ur öll. Að lokum er ekkert sem huggað fær betur en allar þessar minningar um yndislega drenginn okkar. Guð geymi hann. Mamma og pabbi. Í bljúgri bæn og þökk til þín, sem þekkir mig og verkin mín. Ég leita þín, Guð, leiddu mig og lýstu mér um ævistig. Sú ein er bæn í brjósti mér ég betur kunni þjóna þér. Því veit mér feta veginn þinn að verðir þú æ Drottinn minn. (Pétur Þórarinsson.) Þakka þér, elsku bróðir, fyrir sam- fylgdina. Ég mun geyma góða minningu um þig í hjarta mínu. Guð geymi þig. Þín systir, Anna Birna. Þeir sem mikið elska, verða aldrei gamlir, þeir deyja kannski úr elli en þeir deyja samt ungir. (A.W. Pinero.) Þó minn elskulegi mágur hafi ekki náð að verða aldraður heldur látist langt fyrir aldur fram úr hjartasjúk- dómi, þá elskaði hann mikið. Hann varð aldrei gamall, ekki einu sinni í útliti, hann var síðast beðinn um skil- ríki 34 ára gamall þar sem aldurs- takmarkið var 20 ár. Þetta fannst honum skrítið en ekki okkur hinum. Á meðan ég sit og reyni að setja eitthvað á blað og hugsa um Össa sé ég brosið hans. Hann var bara ellefu ára þegar við kynntumst, ljóshærð- ur, grannur og hljóðlátur. Fljótlega eftir að ég kynntist stóra bróður hans kom hann í heimsókn heim til mín og Össi og Sævar bróðir minn urðu miklir mátar. Tveir prakkarar sem allt þurftu að prófa, rífa í sundur og setja saman aftur. Svo leið tíminn og Össi átti að fermast, hann fékk slæma flensu og mikinn hita en hann ætlaði að fermast hvað sem var. Með naumindum náði drengurinn að taka þátt í athöfninni og það leið yfir hann tvisvar á meðan athöfnin stóð. Össi fékk fyrstur á eftir Jóni að sjá Hilmar Egil þegar hann fæddist því hann var á leiðinni í frí erlendis að hitta pabba sinn og mömmu. Össi bar þeim bréf frá mér sem lýsti litla drengnum mínum. Síðar urðu Össi, Hilmar Egill og Jón miklir vinir sem áttu mikið sameiginlegt. Aldrei gat hann sært tilfinningar nokkurs manns og stundum segi ég söguna af Össa þegar hann borðaði frumraun mína í matargerð. Lamba- hryggur í brúnni sósu, ég lét matinn á borðið og þeir bræður fengu sér á diskana. Össi byrjaði og ég spurði spennt hvernig maturinn bragðaðist. „Bara fínn,“ svaraði hann. Nokkrum sekúndum síðar spurði Jón hvað ég hefði sett í sósuna, hún væri eins og hveitilím. Ég leit á Össa og þá sagði hann undurblítt: „Hún þarf bara smákrydd.“ Sósan var auðvitað hræðileg en ég held að þetta sé ein- mitt lýsandi fyrir viðhorf Össa, alltaf að líta á björtu hliðarnar og vildi eng- an særa. Enn leið tíminn og við hjónin eign- uðumst Elsu og Mörtu, þeim tók Össi eins og sínum eigin og var óþreytandi við að leika við þær. Börnin biðu allt- af í spenningi þegar fréttist að Össi væri að bralla eitthvað og hlökkuðu mikið til. Hann var alveg ótrúlegur þegar kom að því að láta biluð far- artæki ganga. Eitt sinn hafði hann keypt sér eitthvert tæki sem kallað var „apparatið“ því við vissum aldrei almennilega hvað það var. Þetta tæki var í raun skíði með mótor og að sjálfsögðu fóru allir margar ferðir á tækinu. Svo var það snjósleðinn og fjórhjólið, alltaf gat Össi leikið sér og hann gleymdi aldrei barninu í hjart- anu. Örn var svo stórkostlega hjálp- samur og hann hefur aðstoðað á svo mörgum stöðum að mér finnst stundum eins og hann hafi verið margir menn, einn getur ekki hjálp- að svona mikið. Hann kom alltaf brosandi ef hann var beðinn um eitt- hvað og sagði bara: „Hæ, Jóka, þarftu að láta mála?“ eða hvert sem verkið var. Aðeins nokkrum dögum áður en hann dó kom hann og lagaði loftnetið fyrir okkur, við sáum engin veikindi. Ég sagði í upphafi að Össi hefði elskað mikið, hann elskaði dóttur sína heitt og innilega en hann hafði samt stórt pláss eftir til að elska aðra líka. Börnin mín og Jón bróðir hans hafa alla tíð átt hans ást og hann þeirra. Vináttan sem þar var til stað- ar kom ekki til vegna skyldu heldur af einhverju allt öðru. Þau hafa misst mikið og einnig foreldrar hans, dótt- ir, systir og Gunnhildur systurdóttir hans. Ég bið algóðan Guð að styrkja þau og okkur öll. Þín mágkona og vinkona, Jóhanna Eirný. Núna er elsku besti frændi minn farinn í burt frá okkur langt um ald- ur fram og erfitt að reyna að skilja hvers vegna guð hafi valið svona rosalega góðan mann í svona grimm- um heimi. Þegar ég heyrði að hann væri farinn frá mér langaði mig bara að keyra í burtu og koma ekki aftur því að ég gat ekki horfst í augu við þetta. Minningin um Össa mun vara að eilífu, hann var alltaf tilbúinn að hjálpa eða gera hvað sem var þegar ég hringdi, hann var alltaf svo lífs- glaður og vildi öllum vel og ef mér fannst heimurinn vera ómögulegur þá var alltaf farið til Össa og hann kom manni niður á jörðina aftur. Hann var búinn að vera meira eða minna hjá okkur frá upphafi mínu og var eiginlega eins og stóri bróðir minn, eins og kannski sést í mynda- safni okkar. Við eigum svo margar minningar saman því við vorum alltaf bestu vinir og alltaf að bralla eitthvað sem gerði ekkert annað en að koma okkur nær hvor öðrum. Missi á þann- ig vini áttar maður sig ekki á fyrr en seinna. Hvern á ég núna að tala við og fíflast með á mannamótum og fjöl- skylduboðum, það er enginn eins og ég og hann. Við höfum átt ótal minn- ingar sem tengja okkur, en sú sem að ég gleymi aldrei er þegar við vorum ÖRN EGILSSON ✝ Gunnar Guð-mundsson fædd- ist í Reykjavík 22. október 1944. Hann lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi sunnudag- inn 3. mars síðastlið- inn. Foreldrar Gunn- ars eru Guðmundur Árni Jónsson, f. 30. september 1907, d. 19. mars 1989, og Anna Andrésdóttir, f. 21. desember 1919. Bræður Gunnars eru: Þorbergur, f. 27. september 1940, Magnús, f. 17. mars 1946, og Jón Árni, f. 20. des- ember 1951, d. 9. september 1999. Gunnar kvæntist 28. júní 1969 eftirlif- andi eiginkonu sinni, Ragnheiði H. Hauksdóttur, f. 3. september 1948. Börn þeirra eru tvö: Guðmundur Haukur, maki María Dóra Björnsdóttir, börn þeirra eru Diljá og Breki; og Erla, maki Pálmi Sigurður Jónasson, börn þeirra eru Hugrún Ragna og Viktor. Útför Gunnars fer fram frá Kópavogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. (Þórunn Sig.) Erla, Pálmi, Hugrún og Viktor. Hvað get ég sagt þegar ég verð vitni að því að maður á besta aldri er tekinn frá fjölskyldu sinni og hún skilin eftir harmi slegin? Það er svo ótrúlega stutt síðan Jón, bróðir Gunnars, kvaddi þennan heim allt of snemma. Og enn er höggvið stórt skarð í fjölskylduna. Gunnar er far- inn, líka langt um aldur fram. Mér þótti vænt um Gunnar. Hann var góður maður, hress og skemmti- legur og óskaplega hlýr. Hann virt- ist alltaf vera í góðu skapi og það var alltaf gaman að hitta hann. Við Al- bert, eða Alli eins og hann er alltaf kallaður, vorum sextán ára þegar við kynntumst og var ég því óttaleg gelgja á þeim tíma sem ég var að kynnast fjölskyldunni. Ragna og Gunnar, föðurbróðir Alla, voru hjón sem ég kynntist þó mjög fljótt og vel. Þau tóku mér vel frá fyrsta degi og sýndu mér sérstaklega mikla hlýju. Síðan þá höfum við átt marg- ar góðar stundirnar með þeim hjón- um. Gunnar var mjög hæfileikaríkur maður. Hann var góður smiður og var almennt sérlega laginn í hönd- unum, hann hafði mikla hæfileika á sviði hönnunar, teiknaði vel og bjó yfir miklu listfengi. Á brúðkaupsdegi okkar Alla í sumar var Gunnar því miður allt of veikur til að geta verið með okkur. Hann var máttfarinn en eyddi þó kröftum í það að skrifa og teikna á kortið sem fylgdi brúðkaupsgjöfinni frá þeim til okkar. Þetta þótti okkur óskaplega vænt um, við hugsuðum mjög sterkt til Gunnars og fannst gott að fá samband við hann á þenn- an hátt, þó að við hefðum að sjálf- sögðu helst viljað hafa hann með okkur þennan stóra dag. En við réð- um víst engu um það. Það var annar sem stjórnaði ferðinni. Og það er sá hinn sami og stjórnaði því að Gunn- ar, maður í blóma lífsins, var tekinn frá okkur. En ég er mjög þakklát fyrir að hafa fengið tækifæri til að kynnast svona skemmtilegum og góðum manni og þakklát fyrir þær minningar sem ég á. Góði Guð. Viltu hugsa vel um hann Gunnar fyrir okkur hérna niðri, halda fast utan um hann og vernda hann. Elsku Ragna, Anna, Erla, Pálmi, Hugrún Ragna, Viktor, Guðmundur Haukur, María, Diljá, Breki, Magn- ús, Tobbi og aðrir vinir og aðstand- endur. Hafið það hugfast að sólin mun skína á ný og þegar hún birtist, takið henni þá opnum örmum. Þetta er jú gangur lífsins. Og gleymið ekki að þið eigið heilmikið af dýrmætum minningum og þær getur enginn tekið frá ykkur. Ég vil fyrir hönd fjölskyldu minnar votta ykkur mína dýpstu samúð og bið algóðan Guð að gefa ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Fríða María Harðardóttir. Gunnar Guðmundsson réðst til starfa hjá okkur í Landsbókasafni Íslands – Háskólabókasafni haustið 1999 og starfaði hér sem vaktmaður um nær tveggja ára skeið. Þjóðar- bókhlaða er stórt hús þar sem fram fer fjölþætt starfsemi. Starfsmenn í húsinu eru um eitt hundrað, og þar ganga mörg hundruð notendur um garða dag hvern. Auk þess er drjúg- ur hluti hins ritaða menningararfs þjóðarinnar varðveittur í bygging- unni, sem kallar á að fyllsta öryggis sé gætt. Þeir sem ráðast hér til starfa við húsvörslu þurfa því að vera gæddir samviskusemi og ger- hygli. Þessum kostum var Gunnar búinn í ríkum mæli, enda reyndist hann ákaflega traustur og áreiðan- legur starfsmaður. Gunnar var húsgagnasmiður að mennt, og nýttist honum vel sú kunnátta við hin ýmsu störf í hús- inu, enda var hann greiðvikinn og hjálpfús og því vel látinn af sam- starfsmönnum sínum. Gunnar hafði yndi af teikningu og nýjungum í hönnun. Hann hannaði m.a. og setti í framleiðslu svokölluð stubbahús fyrir vindlingastubba, og má sjá þau við hinar ýmsu byggingar víða um land. Gunnar kaus því fyrir fáeinum missirum að fara til annarra starfa sem svöruðu betur sköpunargleði hans og kunnáttu. Fréttir af veik- indum Gunnars bárust okkur á sum- armánuðum og háði hann síðan stranga baráttu við illvígan sjúk- dóm. Samverkamenn Gunnars við hús- stjórnina í Þjóðarbókhlöðu og aðrir starfsmenn Landsbókasafns minn- ast Gunnars með hlýhug og þakk- læti og votta aðstandendum hans einlæga samúð. Einar Sigurðsson. GUNNAR GUÐMUNDSSON Davíð Osvaldsson útfararstjóri Sími 551 3485 • Fax 568 1129 Áratuga reynsla í umsjón útfara Önnumst alla þætti Vaktsími allan sólarhringinn 896 8284 ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með- allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar- nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.