Morgunblaðið - 29.01.2004, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. JANÚAR 2004 39
um og tólum og var oft fyrstur til að
tileinka sér alls konar tækninýjung-
ar á sviði rafeindatækja o.fl. Hann
var jafnframt ákaflega traustur
heimilisfaðir og mikill vinur vina
sinna. Ég var svo heppinn að teljast í
þeirra hópi og áttum við Tommi
margar góðar stundir saman. Á ferð-
um sínum til Reykjavíkur gistu þau
oft hjá okkur í Hjálmholtinu í lengri
eða skemmri tíma okkur öllum til
mikillar ánægju.
Oft var glatt á hjalla í Hjarðartúni
12 þegar allir voru samankomnir um
jól eða af öðru tilefni og var Tommi
þá hrókur alls fagnaðar enda leið
honum aldrei betur en þegar stór-
fjölskyldan var öll samankomin. Í
mörg ár gistu allir í Hjarðartúninu
um jól og áramót og var þá oft vakað
fram á nótt yfir jólaspilunum og
þrautum. Lét Tommi þá ekki sitt eft-
ir liggja en tók þátt í leiknum af full-
um krafti.
Árið 1984 festu tengdaforeldrar
mínir kaup á sumarhúsi við Þing-
vallavatn sem þau áttu í félagi við
Guðmund son sinn. Á þessum stað
undi Tommi sér vel í nálægð við
vatnið þar sem hægt var að stunda
veiðar og sigla á vatninu. Eru ófáar
stundirnar sem við fjölskyldan átt-
um með tengdaforeldrum mínum í
sumarbústaðnum.Var þá oft glatt á
hjalla og Tommi í essinu sínu og vildi
gjarnan taka lagið enda átti hann
mörg uppáhaldslög og söng vel með
sinni djúpu bassarödd.
Tommi keypti trillu árið 1987 og
lét gamlan draum rætast um að
stunda eigin útgerð eins og hann
hafði gert með föður sínum ungur í
Vestmannaeyjum. Hafði Tommi
gaman af útgerðinni sem gekk vel og
það var ákveðin stemning og ljómi
yfir þessu starfi sem Tommi stund-
aði í rúmlega áratug. Margir félagar
hans úr Ólafsvík sem áttu líka trillur
fylgdust að við veiðarnar. Á hverju
sumri fórum við fjölskyldan í lengri
eða styttri róðra með tengdapabba
hvort sem veitt var með rúllum eða á
stöng. Ferðir undir Vallnabjarg og
uppundir Kirkjufell við Grundar-
fjörð voru vinsælar. Ég landkrabb-
inn varð meira að segja uppnuminn
af þessum ferðum okkar.
Fyrir rúmlega tveimur árum,
haustið 2001, fórum við nokkur börn
og tengdabörn Tomma og Halldóru
saman til Ítalíu og dvöldum við
Gardavatnið í tæpa viku. Þessi ferð
var farin í tilefni af 75 ára afmælis
Tomma og 70 ára afmælis Halldóru
og tókst í alla staði vel. Þá voru liðin
nákvæmlega 20 ár frá því að tengda-
foreldrar mínir fóru með okkur
Ágústu Evrópuferðina forðum. Var
ekki laust við að sú ferð kæmi upp í
hugann og væri rifjuð upp öðru
hvoru í þessarri seinni utanlandsferð
okkar saman.
Undanfarin ár hafa um margt ver-
ið erfið tengdaforeldrum mínum
vegna veikinda Halldóru sem þurft
hefur að vera mánaðarlega undir
læknishendi í Reykjavík. Af þessum
sökum fóru þau mánaðarlega til
Reykjavíkur hvernig sem viðraði.
Við slíkar aðstæður er eðlilegt að
fólk hugi að breytingum á búsetu
sinni og þannig var með tengdafor-
eldra mína. Tommi var þó lengi efins
um hvaða breytingar væru heppileg-
astar við þessar aðstæður. Það varð
þó niðurstaðan að þau festu kaup á
íbúð í Aflagranda 40 og fluttust
þangað í október sl. Voru þau full
eftirvæntingar að hefja búskap á
nýjum stað og fjölskyldan öll var
ánægð að fá þau í bæinn og vonaðist
eftir auknum samskiptum og heim-
sóknum. En margt fer öðruvísi en
ætlað er og samvistir þeirra hjóna í
Reykjavík verða skyndilega miklu
styttri en vonast var til.
Skyndilegt fráfall tengdaföður
míns er okkur öllum mikill harmur
og vil ég þakka honum áralanga
kynningu og vináttu sem aldrei bar
skugga á.
Tengdamóður minni Halldóru og
fjölskyldunni allri votta ég innilega
samúð mína.
Tryggvi Karl Eiríksson.
Kæri afi.
Mig langar til að þakka þér fyrir
allar samverustundirnar sem við átt-
um saman í gegnum tíðina. Það er
mér mjög minnisstætt eina páskana
þegar að ég var lítil stelpa og litla
fjölskyldan mín kom með öll páska-
eggin okkar, ég, Berglind og Ástþór
og þið amma og foreldrar mínir föld-
uð páskaeggin heima í Hjarðar-
túninu. Ég hlakkaði svo mikið til að
fá að byrja að leita páskaeggjunum
mínum í þessu stóra húsi. Þetta voru
einir skemmtilegustu páskar sem ég
hef upplifað. Mér er það líka mjög
minnisstætt þegar að ég var lítil
stelpa og og ég fór með afa, foreldr-
um mínum og systkinum á trilluna
hans afa sem hét Víðir og það komu
skyndilega margir fýlar þegar
mamma mín kastaði veiðistönginni
út og einn fýllinn gleypti beituna og
öngulinn og allir á trillunni töluðu
um að mamma hefði veitt fýl og ég
var jú svo lítil og vitlaus í þá daga að
ég fattaði ekkert hvað fullorðna fólk-
ið var að tala um og ég sá engan fíl.
Seinustu mánuðina sem þú lifðir
og varst í Hjálmholtinu lærði ég
ótrúlega margt um lífið og tilveruna
og það var mjög reynslumikill og
dýrmætur tími fyrir mig og ég
kynntist þér mjög vel. Það var sér-
staklega gaman að sjá hversu mik-
inn áhuga þú hafðir á rafmagnstækj-
um og þó að þú værir orðinn mjög
veikur kunnir þú allt upp á tíu fingur
um rafmagnstæki. Ég gæti talið
endalaust upp góðar minningar um
þig en ég læt þetta nægja að þessu
sinni.
Ég á eftir að sakna þín mikið.
Þín
Ragnhildur Ýr Tryggvadóttir.
Elsku afi.
Það var gaman að koma til þín í
Ólafsvík og í bústaðinn á Þingvöll-
um. Það var alltaf gaman að fara í
kjallarann í Ólafsvík, sérstaklega
þegar þú komst með okkur og leyfðir
okkur að fikta í öllu dótinu. Það var
gott að knúsa þig.
Við munum vel eftir því þegar við
fórum að veiða með þér og pabba í
Þingvallavatni. Það var seint um
kvöld, þú dast í vatnið og ég fékk
risastóra bleikju, það var skemmti-
leg stund. Okkur fannst gaman að
spila fyrir þig á hljóðfærin okkar, þá
varstu svo glaður.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Takk fyrir að vera alltaf góður við
okkur.
Vonandi líður þér vel.
Kær kveðja,
Halldór og Kristín.
Þegar börn alast ekki upp hjá
feðrum sínum leita þau gjarnan að
staðgenglum hjá þeim mönnum sem
þau umgangast mest. Þannig var því
háttað með mig þegar ég var lítil
stúlka. Ég átt mér stundum þá ósk
að Tómas, sem var giftur móðursyst-
ur minni Halldóru, væri pabbi minn.
Ég kallaði hann meira að segja
stundum óvart pabba, en minnist
þess að hafa leiðrétt sjálfa mig hálf
skömmustuleg ... ég sem átti alvöru
pabba í Reykjavík.
Tommi hafði stórt og hlýtt hjarta
sem hann veitti ekki öllum aðgang
að, því var það heiður fyrir mig að
eiga þar dálítið rúm. Og af því ég átti
þar rúm þá átti mitt fólk þar líka
sinn stað. Tomma þótt vænt um mig
og mér um hann. Þannig var það,
einfalt og breyttist ekki þótt sam-
verustundunum fækkaði með árun-
um. Þegar ég var 7 ára bjuggum við
mamma og bróðir minn á heimili
Halldóru frænku og Tomma. Þar var
nóg pláss þótt börnin væru þá orðin
8 talsins. Ég var eins og ein af barna-
hópnum, fékk að fara með í ferðalög,
berjamó og veiðiferðir. Gamli Will-
isinn virtist taka endalaust við
krökkum, aldrei var neinn skilinn
eftir heima. Að sjálfsögðu var farið á
ótroðnar slóðir, það var Tomma líkt,
hann var maður sem var á undan
sinni samtíð.
Seinna þegar móðir mín giftist
fluttumst við í næsta hús. Þar ólumst
við systrabörnin upp og vorum
óvenjulega náin. Halldóra og Tommi
áttu alltaf börn á réttum aldri svo við
systkinin áttum bestu vinina okkar í
frændsystkinunum í Hjarðartúni 12.
Alls eignuðust þau hjónin 11 börn
en tvö þeirra eru nú látin. Það er
mikið verkefni að koma svo stórum
barnahópi til manns. Það gerðu þau
hjónin á sinn sérstaka bóhemíska
hátt. Andrúmsloftið var afslappað en
samt agað. Tommi varði heimilið fyr-
ir ágangi annarra barna, það var
nauðsynlegt því annars hefði allur
krakkaskarinn í Ólafsvík viljað taka
þátt í ævintýrunum á heimilinu.
Tommi var um margt sérstakur
maður. Hann var grannur og fremur
lágvaxinn, strákslegur í fasi og fríð-
ur. Dálítið stríðinn var hann og
kankvís og okkur fannst hann aldrei
eldast neitt. Hann var góðum gáfum
gæddur, las sér til um hluti á tungu-
málum sem hann hafði aldrei lært.
Hann starfaði nær alla sína tíð sem
rafvirkjameistari í Ólafsvík og var
þar aldrei kallaður annað en Tommi
raf. Þar gerði hann m.a. við radara í
bátum og var öðrum fremri í þeim
efnum. Hann fylgdist vel með tækni-
nýjungum og spáði til um framtíð-
ina. Sumt sem hann spáði fyrir um
fyrir 20 árum er ekki enn komið
fram en mun örugglega gera það síð-
ar.
Ég er þakklát fyrir allar þær
stundir sem ég fékk að eiga með
Tomma og fjölskyldunni í Hjarðar-
túni 12, þar var alltaf rúm fyrir mig
þó oft væri þröngt setinn bekkurinn.
Ég votta Halldóru og öllum afkom-
endunum innilega samúð mína.
Minningin lifir um góðan dreng.
Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Tómas Þ. Guðmundsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina
Ástkær móðir okkar,
SALVÖR EBENESERSDÓTTIR
frá Ísafirði,
áður til heimilis
á Neshaga 7,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 21. janúar, verður
jarðsungin frá Neskirkju föstudaginn 30. janúar
kl. 13. 30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Hjartavernd.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ebba H. Gunnarsdóttir,
Gunnar Kr. Gunnarsson,
Árni Ág. Gunnarsson.
Eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR ÁMUNDASON
bóndi Ásum,
Gnúpverjahreppi,
verður jarðsunginn frá Stóra-Núpskirkju
laugardaginn 31. janúar kl. 14.00.
Stefanía Ágústsdóttir
og fjölskylda.
Elskulega konan mín, móðir okkar, dóttir
og tengdadóttir,
RUT BERGSTEINSDÓTTIR,
Rauðagerði 54,
andaðist á heimili okkar þriðjudaginn
27. janúar.
Kristján Kristjánsson,
Rán, Steinunn, Andrés Lars,
Þórunn Andrésdóttir,
Bergsteinn Ólason,
Guðný Björnsdóttir.
Elskulegur sonur minn og faðir okkar,
GUNNLAUGUR KARLSSON,
Fannarfelli 6,
Reykjavík,
lést föstudaginn 23. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 30. janúar kl. 10.30.
Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Guðmundur Reynir Gunnlaugsson,
Ellen Alexandra Gunnlaugsdóttir.
Elskuleg móðir okkar,
EUGENIA INGER NIELSEN
Sinna,
Vesturgötu 16b,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðinesi þriðju-
daginn 27. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ámundi Hjálmur Þorsteinsson,
Jens Karel Þorsteinsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁSMUNDUR J. JÓHANNSSON
tæknifræðingur,
Hlíðarhúsum 3-5,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
27. janúar.
Bergþóra Benediktsdóttir,
Jenný Ásmundsdóttir, Guðmundur Benediktsson,
Hildur Hanna Ásmundsdóttir, Gylfi Jónsson,
Jóhann Ásmundsson, Magnea Einarsdóttir,
Benedikt Grétar Ásmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.