Morgunblaðið - 15.08.2004, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 15. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Ein stærsta gæfa
sem hverjum manni
getur hlotnast á lífsins
vegi er að fá að njóta
samvista við gott sam-
ferðafólk. Þessi stað-
reynd er manni hvað
ljósust þegar náinn
vinur hverfur á braut.
Flugvélin hefur sig á loft, ég er á
leið til þess að vera viðstaddur kistu-
lagningu þína, kæri mágur. Á leið-
inni gefst gott tóm til að hugsa um
þann tíma meðan leiðir lágu saman.
Upp í hugann koma minningar um
einn besta og traustasta vin sem ég
hef kynnst á lífsleiðinni.
Öll þau mörgu skipti sem fjöl-
skylda mín naut ómældrar gestrisni,
hjálpsemi og vináttu á heimili þínu
ber nú að þakka. Víst varstu burtu
kvaddur frá okkur allt of fljótt, en
minningin um góðan dreng verður
aldrei frá okkur tekin. Það var aðdá-
unarvert hvernig þú með æðruleysi
og yfirveguðum huga háðir áralanga
baráttu við erfiðan sjúkdóm, gjarna
með glettnisbros á vör, harðákveð-
inn í því að gefast ekki upp.
Ég var 18 ára unglingur þegar ég
hitti þig fyrst. Alveg frá þeim degi
stóð manni allt til afnota sem þú átt-
ir, bæði verkfæri, hús og bíll, að
ógleymdri ómældri hjálpsemi og
vináttu. Ekki í eitt einasta skipti
varð okkur sundurorða í þau 32 ár
sem leiðir okkar lágu saman. Slíkt er
ekki sjálfgefið og það segir manni ef
til vill mest hvern mann þú hafðir að
geyma.
Hugurinn hvarflar til liðinna sam-
verustunda, fjölskylduferðirnar
urðu margar, hver annarri ánægju-
legri. Ekki léstu þig muna um að
koma norður í nokkra daga til að
hjálpa mér við húsbyggingu og
margar voru ánægjustundirnar sem
ÞRÖSTUR
HELGASON
✝ Þröstur Helga-son fæddist í
Hveragerði 20. sept-
ember 1946. Hann
lést 25. júlí síðastlið-
inn og var jarðsung-
inn frá Hallgríms-
kirkju 3. ágúst.
við áttum saman þegar
þú varst að gera upp
húsið að Hófgerði 12 í
Kópavogi þar sem þið
Hulda byggðuð ykkur
sannkallaðan sælureit.
Dagur er að kvöldi
kominn, flugvélin hefur
sig aftur á loft með
stefnu norður yfir heið-
ar. Það var heiðríkja,
ró og friður yfir svip
þínum er ég leit þig
hinsta sinn í dag. Sú
stund verður líka ljúf í
minningunni.
Þröstur minn. Það
voru forréttindi að kynnast þér og fá
að njóta vináttu þinnar, þótt nú skilji
leiðir um stund.
Elsku systir, Úlli, Drífa og
Heiddi. Megi góður Guð styrkja
ykkur á sorgarstundu og minning-
arnar um þennan góða dreng verða
ykkur að dýrmætum fjársjóði.
Sigurður Brynjúlfsson.
Með andláti Þrastar Helgasonar
hefur stórt skarð verið höggvið í
fjölskyldu mína. Það tómarúm sem
nú hefur myndast verður ekki auð-
velt að fylla. Horfinn er á braut mik-
ill máttarstólpi og gleðigjafi. Sökn-
uðurinn er sár og djúpur. Sem ég sit
og skrifa þessar línur er það þó ekki
sorgin sem hvílir mér efst í huga
heldur þakklæti. Þakklæti fyrir að
hafa orðið samferða svo yndislegum
manni. Þakklæti fyrir að frænka mín
og besta vinkona fékk að alast upp
hjá svo góðum föður. Þröstur var
einstaklega stoltur af börnunum sín-
um enda full ástæða til. Mér er
minnisstætt hversu ánægður hann
var þegar Drífa útskrifaðist sem
stúdent. Hann var á fleygiferð um
kirkjuna með myndavél. Reyndi að
sýnast hógværðin uppmáluð þegar
hún tók við skírteininu sínu en stolt-
ið í augum hans kom upp um hann.
Barnbetri mann en Þröst er varla
hægt að hugsa sér. Halldóri Tuma
syni mínum þótti ekki lítil skemmt-
un að fá að heimsækja „Hröst og
Hundu“ í Hófgerðinu. Þar fékk hann
alltaf hlýjar móttökur og Þröstur lék
við hann og gantaðist. Þannig var
hann líka við okkur krakkana þegar
ég var barn. „Eruði svaka gellur“
man ég að gall stríðnislega í honum
þegar við Drífa stigum út af baðher-
berginu í Hófgerðinu með þrjátíu
spennur í hárinu hvor. Það er erfitt
að trúa því að ég muni aldrei heyra
þessa stríðnislegu rödd framar en ég
veit að ég mun aldrei gleyma henni.
Og ég veit að ég og fólkið mitt erum
betri manneskjur fyrir að hafa
þekkt hann.
Elsku Hulda, Úlli, Drífa og
Heiddi. Missir ykkar er mikill og ég
og fjölskylda mín biðjum þess að
Guð gefi ykkur styrk á þessum erf-
iðu tímum.
Með þakklæti og virðingu,
Herdís.
Það er líkt með veg manns til
mennta og aðrar leiðir sem maður
fetar í lífinu að þegar litið er um öxl
er hann varðaður minningum um
samferðafólk. Þessar minningar
hafa tilhneigingu til að dofna með
árunum og nöfn og andlit fólks sem
maður átti dagleg samskipti við um
lengri eða skemmri tíma verða
gleymskunni að bráð. Þetta á jafnt
við um kennara manns og aðra. Eftir
langa skólagöngu eru þó örfáir
kennarar sem gleymast ekki. Þröst-
ur Helgason er einn þeirra.
Það er ekki öllum gefið að vera
góðir kennarar. Góður kennari er sá
sem vekur metnað nemandans og
áhuga á námsefninu. Hann er sá
sem gefur nemandanum svigrúm til
að ná skilningi á námsefninu á skap-
andi hátt. Góður kennari kemur
þekkingu sinni skýrt og skilmerki-
lega á framfæri og hefur þolinmæði
til að endurtaka sig eins oft og þörf
er á.
Allt þetta hafði Þröstur til að bera
auk þess að búa yfir þeim ótrúlega
hæfileika að geta lengt spýtu. Þegar
að leiðarlokum kemur eru það þó
ekki þessir hæfileikar sem fá gamla
nemendur til að fella tár yfir dán-
artilkynningu og finna löngun til að
rita örfá orð heldur ljóslifandi minn-
ingin um manninn sjálfan. Það er
minning um hlýtt skopskyn og þægi-
lega nærveru, velvilja og gott
hjartalag. Slík minning lifir.
Agla Egilsdóttir,
Margrét Valdimarsdóttir.
Djúp rödd berst innan úr hús-
gagnadeildinni, ekki laus við reiði-
tón.
Hann snarast fram ganginn sam-
anrekinn og snaggaralegur, það
hafði greinilega fokið í hann.
Þetta er nú meira liðið dæsir
hann, getur ekkert gert nema maður
haldi í höndina á því. Ekki líður á
löngu þar til hann staldrar við: Ég
var nú kannski full harður við þau.
Ekki geta þau gert að því að þau séu
óvön að vinna. Fer inn í deildina
sína: Krakkar mínir ... Bætir fyrir,
leysir úr flækjum, ýtir þeim mjúk-
lega af stað.
Sanngjarn.
Hvernig skyldi nú vera best að
smíða þetta .... Hafið þið nokkuð séð
hann Þröst? Sest hjá honum í hádeg-
inu. Þröstur, heyrðu ... Teiknum á
servíettu í mötuneytinu. Fagmaður.
Hefur unun af að glíma við flækjur.
Var glíminn og hafði betur. Ert þú
nokkuð til í að horfa yfir öxlina á
mér meðan ég geri þetta? Sjálfsagt.
Það var gott að vita af honum horfa
yfir öxlina á sér. Hafði horft yfir þær
margar.
Kennari.
Ég á í stríði, fer halloka. Er eitt-
hvað að? spyr hann. Hefur tekið eft-
ir, vill hjálpa. Fólk skiptir hann máli.
Legg spilin á borðið. Hann hlustar.
Kann að hlusta. Spáir í þau og hjálp-
ar mér að stokka og raða. Talar
mínu máli.
Góður.
Megi minningin um góðan dreng
lýsa okkur sem hann þekktu, fram á
veginn.
Ég votta fjölskyldu Þrastar sam-
úð mína.
Jón Eiríkur.
Haustið 1956 hljóp á snærið hjá
hinu litla og nána skólasamfélagi á
Laugarvatni þegar hjónin Helgi
Geirsson og Sigríður Áskelsdóttir
yfirgáfu Hreiður sitt í Hveragerði
og fluttu sig um set að Laugarvatni.
Helgi hafði verið skólastjóri í Hvera-
gerði um langt skeið en gerðist nú
íslenskukennari og heimavistar-
stjóri við Héraðsskólann á Laugar-
vatni. Þau komu ekki tómhent að
Laugarvatni því börnin voru sex,
hvert öðru efnilegra og öll báru þau
falleg nöfn sem sótt voru í flóru ís-
lenskra fugla: Svala, Erla, Valur,
Þröstur, Haukur og Örn. Fjölskyld-
an var samhent og lét sig hafa það
að búa þröngt og ekki leið á löngu
þar til börnin höfðu eignast nýja fé-
laga og vini sem kunnu svo vel að
meta gestrisni og umburðarlyndi
þessarar nýju fjölskyldu að á stund-
um mætti segja að í litlu kvistíbúð-
inni í vesturenda skólahússins hafi
orðið til fyrirbæri sem nú er í dag-
legu tali nefnt félagsmiðstöð. Aðeins
tveimur árum síðar lést frú Sigríður
úr krabbameini á besta aldri og varð
það fjölskyldunni mikið áfall. En já-
kvætt lífsviðhorf og mikill andlegur
styrkur gerði þeim kleift að vinna
eins vel úr því og mögulegt var. Er
mér til efs að finna megi samheldn-
ari fjölskyldu en þessa. Við þessar
aðstæður ólst Þröstur Helgason
upp. Það fyrsta sem kemur í hugann
þegar hugurinn hvarflar til baka til
æskuáranna er hvað Þröstur var
alltaf glaðvær og kátur drengur.
Glettnislegt brosið var honum eðl-
islægt og jákvæð afstaða til manna
og málefna. Hann bjó yfir miklu
jafnaðargeði og skipti sjaldan skapi.
Hann átti auðvelt með nám og
snemma komu í ljós óvenjulegir
hæfileikar hans á sviði handmennta
og þá sérstaklega smíða. Í smíðatím-
um í gamla smíðahúsinu á Laugar-
vatni varð fljótt ljóst hvert hugur
unga mannsins stefndi og ekki
skorti hann hvatninguna frá læri-
meisturum sínum, þeim Þórarni
Stefánssyni og Óskari Jónssyni.
Þeir ljómuðu af stolti yfir verkum
lærisveinsins og oft fundu piltar sem
höfðu þumal á hverjum fingri að gott
var að vera í nálægð við Þröst í
smíðatímum því þá var þeim fremur
fyrirgefin verksmæðin. Að loknu
gagnfræðaprófi á Laugarvatni lá
leiðin til Reykjavíkur til náms í hús-
gagnasmíði. Þröstur sleit þó ekki
tengslin við Laugarvatn því um líkt
leyti hóf fjölskyldan að byggja
Hreiður sitt á Laugarvatni og lögðu
þar allir af mörkum sem þeim var
unnt. Má segja að hvert handtak í
þeirri byggingu sé fjölskyldunnar og
þar var Þröstur mættur flestar helg-
ar og í fríum sínum, vel skipulagður
og bráðhagur. Að loknu tveggja ára
framhaldsnámi í Danmörku hóf
Þröstur að kenna við Iðnskólann í
Reykjavík og kenndi óslitið frá 1971
til dauðadags. Vinnan og samstarfið
við nemendur og samkennara varð
hans annað helsta áhugamál. Hann
var vakinn og sofinn yfir velferð
nemenda sinna og hvatti þá til dáða
og leiðbeindi með mildilegum og yf-
irveguðum hætti í anda meistara
síns frá Laugarvatni, Þórarins Stef-
ánssonar. Hvenær sem á Þröst var
minnst við samstarfsfólk hans í Iðn-
skólanum skorti ekki hólið um góðan
félaga og vin. Hinn póllinn í lífi
Þrastar var fjölskyldan sem var
honum afar kær. Hann eignaðist
mæta konu, Huldu Brynjúlfsdóttur
frá Kópaskeri. Þau hafa fylgst að í
þrjátíu ár og náð vel saman við að
ala upp börnin þrjú sem bera for-
eldrum sínum fagurt vitni. Fyrir 25
árum kenndi Þröstur sér fyrst þess
meins sem nú hefur dregið hann til
dauða. Með skurðaðgerð og hefð-
bundinni meðferð tókst að því er
virtist að komast fyrir meinið og 20
góð ár fylgdu í kjölfarið. Þá varð
hann fyrir nýrri árás og síðan hverri
af annarri sem hann tókst á við með
skapfestu sinni, jafnaðargeði og
bjartsýni. Hann gafst í raun aldrei
upp og ætlaði sér sigur til hinstu
stundar. Við hlið hans stóð Hulda og
hvatti hann og studdi á hverju sem
gekk, hæglát, harðdugleg, vel skipu-
lögð og með mikinn andlegan styrk.
Með Þresti Helgasyni er genginn
gegnheill vinur og félagi sem gott er
að minnast og taka sér til fyrir-
myndar á flestum sviðum. Ástvinum
hans færi ég samúðarkveðju. Megi
minning hans og hetjuleg barátta
verða okkur leiðarljós.
Guðmundur Birkir Þorkelsson.
Þröstur Helgason æskuvinur
minn kvaddi þennan heim á hlýjum
og fallegum sumardegi sunnudegi.
Brottganga hans af þessum heimi á
einum fallegasta morgni sumarsins
var á sinn hátt táknræn fyrir líf
hans. Hann var vandaður og góður
drengur, traustur og trúr ástvinum
sínum, fjölskyldu sinni, vinum, starfi
sínu og vinnufélögum. Það er gæfa
að kynnast og eiga samleið með
góðu fólki og það var gæfa fyrir okk-
ur Laugvetninga þegar Helgi Geirs-
son, faðir Þrastar flutti að Laugar-
vatni skömmu eftir miðja nýliðna öld
með fjölskyldu sína, Sigríði konu
sína og börnin sex. Fjölskyldan varð
fyrir þungu áfalli tiltölulega
skömmu eftir komuna á Laugarvatn
þegar Sigríður móðir þeirra systk-
ina lést. En Helgi og börnin báru
gæfu til að standa saman og styðja
hvert annað í gegn um sorgina og á
lífsgöngunni alla tíð síðan í gleði
jafnt og sorg. Megi Guð gæta og
hugga eiginkonu og afkomendur
Þrastar, systkini hans og ástvini
alla. Missir þeirra er mikill, en sú
gæfa þeirra að hafa átt hann að er
líka mikil.
Stefán Ásgrímsson.
Að eilífðarströnd
umvafinn elsku,
frjáls ert farin
ferðina löngu.
Í englaveröld
andinn lúinn,
í föðurfaðmi
friðsæll hvílir.
Takk fyrir tímann
og tryggðarþelið
í mörgum mætum
minningum sem lifa.
Með vinarkveðju,
Jóna Rúna Kvaran.
HINSTA KVEÐJA
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Síðastliðin 14 ár höfum við feðgar
aðstoðað við undirbúning útfara.
Alhliða útfararþjónusta
Símar: 567 9110,
893 8638 og 897 3020
Rúnar
Geirmundsson
Sigur›ur
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.