Morgunblaðið - 19.11.2004, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. NÓVEMBER 2004 41
MINNINGAR
verið öllum opið og þau tekið á móti
vinum af mikilli hlýju og höfðings-
skap. Heimilið var hans kastali og
hjónabandið hans hamingja.
Við höfum skemmt okkur saman,
stundað íþróttir, farið í veiði- og fjöl-
skylduferðir, en það var nú reyndar
mest í „den“. Einu hefur þó verið
haldið í heiðri nánast öll þessi ár og
það er að setjast reglubundið við
græna borðið og taka í spil.
Spilamennskan hefur reyndar ekki
verið neitt til að hrópa húrra fyrir,
enda var hún algjört aukaatriði. Það
var félagsskapurinn sem skipti máli.
Vinskapurinn sem batt okkur saman.
Á stundum sem þessum voru ótal
mál tekin til umfjöllunar, mönnum
var fátt heilagt og ekkert óviðkom-
andi. Bjarni var virkur þátttakandi í
þessari orðræðu – snarpur, fastur
fyrir og á stundum flugmælskur.
Þægilegur samherji í orrahríð en
óþolandi andstæðingur. Hér sem á
mörgum öðrum sviðum kom fram
skapgerðareinkenni hans, greind,
dugnaður, seigla.
Bjarni fékkst við ýmis störf á lífs-
leiðinni. Hann stundaði bankastörf,
fararstjórn, framkvæmdastjórn og
eigin rekstur, svo dæmi séu tekin, alls
staðar þar sem dugnaður og útsjón-
arsemi kom að góðum notum. En
sennilega þótti honum vænst um að
geta starfað sem ráðgjafi í þágu
þeirra sem urðu undir í baráttunni við
Bakkus. Þar naut sín umhyggja hans
og hjálpsemi. Þar sló hjarta hans.
Í allmörg ár bjó Bjarni við það að
ganga ekki heill til skógar. Hann
hafði orðið fyrir áföllum vegna hjart-
veiki. Skömmu áður en Bjarni fór í
sína þriðju og síðustu hjartaaðgerð
settumst við félagarnir niður við
græna borðið. Það var bjartur og fag-
ur laugardagur. Við höfðum ekki í
langan tíma spilað saman um miðjan
dag. Höfðum það því í flimtingum að
svona yrði þetta í ellinni. Það ríkti
glaðværð en þó alvarleg undiralda.
Að lokum hlýleg faðmlög og góðar
óskir. Eftir situr minning um ljúfsára
kveðjustund.
Við vorum níu, nú eru þrír fallnir
frá, allir um aldur fram. Þeirra er sárt
saknað.
Við, vinir hans og fjölskyldur okk-
ar, sendum Öldu og fjölskyldu okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Geng-
inn er góður drengur – minningin um
hann og hinar mörgu góðu stundir
mun ylja um ókomin ár.
Spilafélagar.
Góður vinur minn og samferða-
maður til margra ára, Bjarni Ólafs-
son, er fallinn frá.
Hann var mjög agaður, reglusam-
ur og heiðarlegur maður. Við Bjarni
áttum margar góðar stundir saman
og það sem einkenndi hann var
hversu ráðagóður hann var og óspar á
að hjálpa vinum sinum með ýmis
vandamál og minnist ég þess að vinur
okkar sagði að það tæki Bjarna ekki
nema 3 mínútur að leysa erfið mál.
Bjarni var bóngóður maður og neitaði
fólki aldrei um greiða þegar leitað var
til hans.
Elsku Alda og börn, guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg.
Minningin lifir um góðan dreng.
Jón Magnússon.
Síðastliðin ár hef ég kynnst mörgu
yndislegu og elskulegu fólki eftir að
ég gerðist Herbalife-dreifingaraðili.
Einn sá allra elskulegasti var hann
Bjarni. Ég kynntist honum í gegnum
sameiginlega upplínu okkar, Jón
Magnússon.
Margt lærði ég af Bjarna og var
gott að koma til hans í litla garðhúsið
við Framnesveginn og fá góð ráð og
uppörvun. Á móti gat ég aðeins að-
stoðað hann í tölvumálum. Hann
hringdi einmitt í mig nokkrum dögum
áður en hann lést og var að þakka
mér fyrir Excel-útreikninginn sem ég
sendi honum í tölvupósti. Þá notaði ég
eimitt tækifærið og spurði hann ráða
og fékk góða lausn. Ekki óraði mig
fyrir því að þetta yrði síðasta samtal
okkar.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég kveðja Bjarna og hans verður sárt
saknað í okkar hópi.
Ég votta fjölskyldu Bjarna innilega
samúð mína.
Fanney Úlfljótsdóttir.
✝ Magnús Sigurðs-son fæddist í
Hvammi í Fáskrúðs-
firði 23. september
1918. Hann lést á
dvalarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði að morgni 8.
nóvember síðastlið-
inn. Hann var sonur
hjónanna Þuríðar El-
ísabetar Magnúsdótt-
ur og Sigurðar Odds-
sonar. Þau hjónin
eignuðust átta börn.
Magnús var næstelst-
ur systkininna. Elst
var Elínbjörg, f. 28.10. 1917, d.
8.5. 1949; Þórunn, f. 4.6. 1920;
Oddur, f. 23.5. 1922, d. 25.1. 1991;
Þorbjörg, f. 23.4. 1923, d. 24.11.
1993; systir, f. 23.4. 1923, d. 23.4.
1923; Kristinn, f. 7.9. 1925, d. 16.6.
1997; Gróa, f. 31.3. 1929, d. 21.5.
1998.
Hinn 1. febrúar 1940 kvæntist
Magnús Hólmfríði Sigurðardótt-
ur, f. 22.12. 1919, d. 12.2. 1973, frá
Búðum. Eignuðust þau fimm
börn. Þau eru: 1) Sigþór, f. 3.9.
1939, kona hans er Ragna Pálma-
dóttir, eiga þau fjóra syni. 2)
Garðar, f. 20.8. 1940, var kvæntur
Freyju Alfreðsdóttur, eiga þau
tvö börn. 3) Unnar, f. 3.8. 1943,
kona hans er Þorgerður Guð-
mundsdóttir, eiga þau fjögur
börn, fyrir átti Unnar einn son. 4)
Sigríður, f. 15.10.
1947, hennar maður
er Einar Stefánsson,
þau eiga fjögur
börn. 5) Elísabet, f.
30.12. 1954, var gift
Ómari Jakobssyni og
eiga þau þrjú börn,
fyrir átti Elísabet
eina dóttur.
Afkomendur
Magnúsar og Hólm-
fríðar eru orðnir 55.
Magnús stundaði
nám í Eiðaskóla
1935–1937 og að
loknu námi var hann
farkennari í Fáskrúðsfjarðar-
hreppi 1937–1938 og síðan 1952–
1960. Ásamt að sinna búi stundaði
hann ýmis störf.
Haustið 1973 eftir að Hólmfríð-
ur lést fluttist hann ásamt Þor-
björgu systur sinni (sem alltaf bjó
hjá þeim hjónum) til Stöðvarfjarð-
ar í Söxuver. Hann vann hjá
Stöðvarhreppi fyrsta árið og síð-
an á skrifstofu kaupfélags Stöð-
firðinga, þar sem hann hafði
starfað áður, þar til hann lét af
störfum 1992. Í byrjun árs 2001
fluttist Magnús á Dvalarheimilið
Uppsali á Fáskrúðsfirði, þar sem
hann lést.
Útför Magnúsar verður gerð
frá Búðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14. Jarðsett verð-
ur á Kolfreyjustað.
Elsku afi, ég fylltist mikilli sorg í
mínu hjarta þegar mamma hringdi í
mig og sagði mér að þú værir farinn
frá okkur. Þegar ég lít til baka og
hugsa um allar þær góðu stundir
sem við áttum saman. Þegar við
bjuggum saman í Söxu, þá var alltaf
gott að geta farið til þín og fengið
knús og setið á hnjánum á þér og
hlustað á þig raula vísur. Þegar ég
fékk illt í puttann minn þá varst þú
til staðar til að lækna hann fyrir
mig, lést mig setja hann í vatn sem
þú varst búinn að setja eitthvað útí.
Svo var alltaf gott að skreppa til þín
á skrifstofuna í kaupfélaginu. Þá
fékk maður eitthvert gotterí hjá
þér. Eftir að þú fluttir út í Lönd
með Tobbu frænku þá leitaði ég
mikið þangað til ykkar. Annaðhvort
fór ég labbandi eða kom til þín og
fór með þér þangað þegar mér leið
illa sem unglingur þó að þú hafir
ekki vitað af hverju. Þú varst alltaf
brosandi og kátur. Ég naut þess að
koma og heyra þig syngja eftir mat-
inn og vera hjá þér. Allir þeir góðu
tímar sem ég og þú áttum saman
voru með bestu stundum í mínu lífi.
Afa minn vil ég muna sem besta
mann sem er hægt að kynnast og
læra af. Bless, afi minn, amma tekur
vel á móti þér.
Þínum anda fylgdi glens og gleði.
Gamansemin auðnu þinni réði.
Því skaltu halda áfram hinum megin,
með himnaríkisglens við mjóa veginn.
Ég vona að þegar mínu lífi lýkur
ég líka verði engill gæfuríkur.
Þá við skoðum skýjabreiður saman
og skemmtum okkur, já, það verður
gaman.
(Lýður Ægisson.)
Þitt barnabarn,
Hólmfríður Sigurðardóttir.
Þagna sumars lögin ljúfu
litum skiptir jörðin fríð.
Það sem var á vori fegurst
visnar oft í fyrstu hríð.
Minning um þann mæta gróður
mun þó vara alla tíð.
Viltu mínar þakkir þiggja
þakka fyrir liðin ár.
Ástríkið og umhyggjuna
er þú vinur þerraðir tár.
Allt er sætið, sólin horfin
sjónir blinda, hryggðar tár.
Elsku afi, sorgin sára
sviptir okkur gleði og ró.
Hvar var meiri hjartahlýju
hönd er græddi, og hvílu bjó
þreyttu barni og bjó um sárin
bar á smyrsl, svo verk úr dró.
Muna skulum alla ævi
ástargjafir bernsku frá.
Þakka guði gæfudaga
glaða, er afa dvöldum hjá.
Ein er huggun okkur gefin
aftur mætumst himnum á.
Við þökkum fyrir öll árin sem við
áttum með þér.
Bjarki Már,
Ísak Davíð.
Elsku afi minn. Í dag kveð ég þig í
síðasta sinn þegar ég fylgi þér til
grafar.
Nú hefurðu fengið hvíld og ef-
laust ertu sæll og glaður, brosandi
og hlæjandi, eins og svo oft áður,
þegar þú hittir ömmu á ný.
Það voru ekki ófár stundirnar
sem ég og við frændsystkinin eydd-
um hjá þér og Tobbu frænku úti í
Löndum og alltaf var gott að vera
hjá afa.
Þegar ég sat hjá þér við eldhús-
borðið og ég drakk Einarskaffi á
meðan þú drakkst þitt kaffi og glöð
var ég sem fékk að ráða hvað ég
setti marga sykurmola út í.
Allir skrifstofuleikirnir uppi á
lofti við skattholið þitt og oft hélt ég
fyrir þig tískusýningu, þá fór ég í
efstu skúffuna í kommóðunni þinni
og sótti gömlu náttkjólana hennar
ömmu, klæddi mig upp og fór síðan
niður stigann einsog prinsessa,
sneri mér í hringi og alltaf sagðir þú
að ég væri fín í þeim, ég var ekki
síður glöð fyrir nokkrum árum þeg-
ar ég eignaðist svo kjólana fínu.
Og allar söngstundirnar með þér,
þú áttir svo mikið af söngbókum og
kenndir mér mörg lög, þá sátum við
í stofunni og flettum þeim og sung-
um saman, lag eftir lag. Þá var gam-
an í kotinu hjá okkur.
Mikið er ég ánægð að hafa farið
austur og hitt þig í vor, þá varstu
eins og þú varst alltaf, glaður og
hlæjandi þó vissulega hafi minnið
eitthvað verið farið að svíkja þig.
Ég var heppin að eiga svona góð-
an afa sem kenndi mér svona mikið
og ég kann enn lögin sem þú kennd-
ir mér.
Ég skal syngja eitt fyrir þig í
kvöld, vonandi heyrirðu í mér.
Elsku afi minn, þín minning er
ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð.
Hvíl í friði.
Kveðja.
Saldís.
Elsku afi, langafi okkar er farinn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margt er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðar hnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku afi, langafi, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman. Far þú í friði.
Magnea Þorbjörg, Gunnar,
Sigríður Freydís og Eiríkur Már.
Elsku langafi, okkur systurnar og
frænkurnar langar að minnast þín
hér með nokkrum orðum því þú
varst okkur öllum mjög kær og eig-
um við margar góðar minningar um
þig.
Það tíðkaðist nánast á hverju
sumri þegar við vorum litlar skelli-
bjöllur að fara og heimsækja þig á
Stöðvarfjörð og voru það oftar en
ekki skemmtilegar og eftirminni-
legar stundir. Þú varst ávallt tilbú-
inn að spjalla við okkur um hvað
sem okkur lá á hjarta og miðla
þekkingu þinni.
Elsku afi, þegar við lítum til baka
rifjast upp fyrir okkur ótal góðar
minningar og það er varla hægt að
hugsa um afa í Löndum án þess að
hugsa líka um allar sögurnar sem
þú sagði okkur af ömmu sem dó áð-
ur en við fæddumst. Einnig varst þú
duglegur að segja okkur frá hinum
ýmsu ættingjum og hvernig við
værum skyldar þeim og viðhélst þar
með ættfræði okkar. Þú varst alltaf
mikill barnakarl og hafðir gaman af
okkur og eigum við margar
skemmtilegar sögur af því.
Nú skilur leiðir en þú munt alltaf
eiga stað í hjarta okkar og munum
við halda vel í minningarnar um þig,
elsku afi. Þú varst alltaf svo hress
og kátur og munum við sérstaklega
halda í hláturinn þinn en hann var
mjög lýsandi fyrir persónu þína.
Það eru ekki allir svo heppnir að
eiga möguleika á því að mynda eins
sterk tengsl við langafa sinn og við
gerðum enda erum við þakklátar
fyrir það. Umhyggja þín og vænt-
umþykja var óendanleg og hafðir þú
svo mikið að gefa öllum í kringum
þig, sem og þú líka gerðir.
En nú er víst komið að erfiðasta
hlutanum en það er að kveðja en við
gerum það uppfullar af minningum
og kærleik sem þú gafst okkur.
Elsku afi, við söknum þín og þökk-
um þér fyrir allar samverustundirn-
ar og allt sem þú hefur gefið okkur,
við vitum að þú ert í góðum höndum,
kominn til ömmu og átt eftir að vaka
yfir okkur og vernda.
Elsku afi, megi Guð og allir hans
englar geyma þig og vernda í
himnaríki.
Þínar langafadætur
Auður Gestsdóttir,
Margrét María
Hólmarsdóttir,
Hanna Guðrún Gestsdóttir,
Ragna María Gestsdóttir.
Elsku afi minn, óskaplega er ég
leið yfir því að þurfa að kveðja þig
strax.
Mig langar að þakka þér fyrir all-
ar skemmtilegu stundirnar sem við
áttum saman, bæði þegar ég var lítil
stelpa að skottast í kringum þig
austur í Hvammi og eins þegar ég
varð eldri og þú fluttur á Stöðvar-
fjörð eftir að amma dó.
Alltaf var jafn gaman að koma til
ykkar Tobbu systur þinnar í Lönd.
Þá var mikið spjallað og hlegið um
leið og við borðuðum dýrindis kökur
sem Tobba hafði bakað, og drukk-
um mjólk með. Þú varst sá hlátur-
mildasti maður sem ég hef kynnst
og mættu margir taka þig til fyr-
irmyndar, því hláturinn lengir jú líf-
ið, ekki satt.
Elsku afi minn, ég er viss um að
þér líður vel núna þar sem þú ert, en
mikið á ég eftir að sakna þess að
geta ekki heimsótt þig þegar ég er
að skreppa austur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig.
Hólmfríður Svava Einars.
MAGNÚS
SIGURÐSSON
Ástkær móðir mín, amma, langamma og frænka,
SIGRÍÐUR BAKKE,
Noregi,
lést þriðjudaginn 9. nóvember.
Útförin fór fram miðvikudaginn 17. nóvember.
Sonja Bakke,
barnabörn, barnabarnabörn,
Guðmundur Valdemarsson.
Ástkær bróðir, mágur, móðurbróðir og frændi,
MAGNÚS SKARPHÉÐINSSON
fyrrv. rafvirkjameistari,
elliheimilinu Grund,
lést á sjúkradeild Grundar föstudaginn 5. nóv-
ember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Grundar fyrir einstaka alúð og hlýhug í
hans garð, svo og aðstandenda.
Bergþóra Skarphéðinsdóttir, Sveinn Guðmundsson
og fjölskylda.