Morgunblaðið - 11.02.2005, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2005 43
MINNINGAR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝ Steinunn Guð-mundsdóttir
fæddist á Ísafirði 3.
september 1919.
Hún lést á Sólvangi í
Hafnarfirði 28. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Magn-
ússon útgerðarmað-
ur og Guðrún Guð-
mundsdóttir
húsmóðir. Systkini
Steinunnar eru: Guð-
mundur (látinn),
Magnús (látinn),
Árni Bárður, Mar-
grét og Ólafur Andrés, sem öll eru
búsett í Hafnarfirði. Þegar Stein-
unn var níu ára flutti fjölskyldan
frá Ísafirði til Reykjavíkur og bjó
þar upp frá því. Steinunn lauk
hefðbundnu barnaskólanámi og
fór síðan í Húsmæðraskólann á
Ísafirði. Hún vann við verslunar-
störf í verslun Ásgeirs Gunnlaugs-
sonar í nokkur ár.
hanna Kristín. Börn Guðmundar
og Ástu eru Ragnar Steinn, Sveinn
Orri og Steinunn. Langömmu-
börnin eru 14 talsins.
Steinunn og Guðmundur Ragn-
ar hófu búskap að Brekkugötu 25 í
Hafnarfirði og fluttu árið 1956 að
Suðurgötu 18 þar í bæ. Árið 1946
stofnuðu þau, ásamt fleirum
Prentsmiðju Hafnarfjarðar hf. og
rak Guðmundur Ragnar hana til
dauðadags, en þá tók Steinunn við
rekstrinum og fékk til liðs við sig
bróður sinn, Árna Bárð Guð-
mundsson, og ráku þau prent-
smiðjuna saman þar til þau létu af
störfum fyrir aldurs sakir. Prent-
smiðjan er enn í eigu og rekstri
fjölskyldunnar.
Árið 1974 hófu Steinunn og
Baldur Eyþór Eyþórsson prent-
smiðjustjóri, f. 2. september 1917,
d. 26. ágúst 1982, sambúð í Garða-
bæ. Eftir lát Baldurs bjó Steinunn í
nokkur ár í Garðabænum en flutti
síðan að Sólvangsvegi 2 í Hafnar-
firði. Síðustu árin dvaldi Steinunn
á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði.
Útför Steinunnar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Steinunn giftist 24.
júní 1944 Guðmundi
Ragnari Jósefssyni
prentara, f. í Hafnar-
firði 13. október 1921,
d. 18. ágúst 1962. For-
eldrar hans voru
Jenný Guðmundsdótt-
ir úr Hafnarfirði og
Jósef Eggertsson úr
Reykjavík. Systir
Guðmundar Ragnars
er Sigrún Skúla
Skúladóttir, búsett í
Hafnarfirði. Börn
Steinunnar og Guð-
mundar Ragnars eru:
1) Ingibjörg, maki Jón Ólafsson.
Börn þeirra eru Ragnar Páll, Sig-
urður Örn, Steinunn og Gunnar
Rúnar. 2) Guðrún, maki Steingím-
ur Árnason (skilin). Börn þeirra
eru Guðmundur Ragnar, Elín
Helga og Jenný Sif. 3) Guðmundur
Magnús, maki Ástríður Jóna
Sveinsdóttir. Dóttir Guðmundar
og Arndísar Kristinsdóttur er Jó-
Við sitjum hér saman barnabörn-
in og spjöllum um allar góðu minn-
ingarnar sem við eigum um ömmu
Steinu. Margt rifjast upp og af
mörgu er að taka. Amma er okkur
öllum afar hugleikin og eigum við
öll okkar sérstöku minningar um
hana.
Þó virðast orðin ósköp fátækleg.
Samverustundir í sumarbústöðun-
um í Lundarreykjadal og á Stokks-
eyri, vikulegt ömmukaffi í Holtsbúð-
inni og seinna á Sólvangsvegi eru
okkur ljúfar endurminningar. Þetta
hefur án efa gert það að verkum að
við frændsystkinin þekkjumst jafn
vel og við gerum. Ekki má gleyma
öllum boðunum sem amma hélt;
jólaboðin, morgunkaffi á páskadag
og heitt súkkulaði og flatkökur með
hangikjöti á Þorláksmessu.
Amma hafði gaman af íþróttum
og var handbolti í miklu uppáhaldi
hjá henni. Ef FH eða íslenska
landsliðið voru að leika var hún oft
engu minni þátttakandi í leikjunum
en leikmennirnir sjálfir.
Alltaf var amma til í að keyra
okkur hvert sem við vildum á „bláu
eldingunni“, en það gat reynst erfitt
sem gangandi vegfarandi að fanga
athygli hennar þar sem hún brunaði
framhjá manni.
Amma hafði einstaklega góða
nærveru sem er mjög rík í minn-
ingum okkar allra og minnumst við
þess ekki að hún hafi nokkurn tím-
ann skipt skapi þó hún væri alls
ófeimin við að láta skoðanir sínar í
ljós. Við leituðum mikið til hennar
og vorum alltaf velkomin.
Það var margt sem við lærðum af
ömmu, sérstaklega hvernig hún
kom fram við fólk. Hún var laus við
alla fordóma og gaf mikið af sér.
Hún hafði ríka kímnigáfu og tók
sjálfa sig ekki mjög hátíðlega.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
þessa einstöku konu sem ömmu og
teljum við okkur betri manneskjur
fyrir vikið.
Síðustu árin glímdi amma við ill-
vígan sjúkdóm, Alzheimer. Í rúm
fjögur ár bjó hún á Sólvangi í Hafn-
arfirði og naut þar frábærrar
umönnunar.
Fyrir hönd foreldra okkar og fjöl-
skyldunnar allrar þökkum við af al-
úð öllu starfsfólki annarrar hæðar
Sólvangs fyrir einstaka umhyggju,
virðingu og vináttu sem þau sýndu
henni og okkur öllum.
Blessuð sé minning ömmu Steinu.
Barnabörnin.
Við andlát systur minnar, Stein-
unnar Guðmundsdóttur, hrannast
upp ótal minningar í hugskotinu og
fjöldi atburða frá fyrri tíð vaknar
upp á nýjan leik, enda varði samferð
okkar systra á lífsins vegi hátt á átt-
unda áratug. Söknuður og eftirsjá
nístir hjartað, en um leið er gleði
með í för vegna þess kærleika sem
systir mín góð skilur eftir hjá okkur
sem nutum við hana samvista. Hún
var á langri ævi gefandinn, ætíð
reiðubúin að rétta hjálparhönd, allt-
af til staðar. Lífið breytir um svip
við fráfall hennar. Steina systir
hafði hins vegar verið alvarlega veik
síðustu árin og vafalaust hvíldinni
fegin þegar kallið kom.
Við vorum einkasystur í hópi sex
systkina. Þetta var samstæður og
góður systkinahópur, en ekki síst
náðum við systurnar vel saman þótt
hún væri átta árum eldri en ég. Um
hjartahlýju hennar og væntum-
þykju í minn garð vitnar ekki síst
umhyggja hennar þegar við vorum
báðar börn að aldri, hún tíu ára og
ég aðeins tveggja. Móðir okkar,
Guðrún, var þá á sjúkrahúsi um
tveggja ára skeið og enda þótt ráðs-
konur hafi hjálpað til á heimilinu, þá
var mitt athvarf ævinlega í faðmi
Steinu systur. Og aldrei þá sleppti
hún af mér hendinni og ég var sem
sjáaldur augna hennar. Í henni átti
ég skjól strax sem barn að aldri.
Það skjól var ævinlega til staðar all-
ar götur síðan.
Það er af svo mörgu að taka í
minningunni, en mér er svo minn-
isstæður brúðkaupsdagurinn henn-
ar og unnusta hennar Guðmundar
Ragnars Jósefssonar 24. júní 1944;
hann var ættaður frá Hafnarfirði.
Þau voru glæsileg hjón. Ragnar
reyndist foreldrum okkar og okkur í
fjölskyldu Steinu sem besti sonur
og bróðir, sem aldrei bar skugga á.
Og seinna þegar við stofnuðum
okkar eigin fjölskyldur þá breyttist
eðlilega form okkar samskipta, eig-
inmenn okkar og börn bundust þá
einnig tryggðarböndum. En systra-
kærleikurinn var eftir sem áður
óbreyttur. Við áttum áfram hvor
aðra, ræddumst við á degi hverjum
og styrktum tryggðar- og trúnaðar-
böndin.
Ógleymanleg eru einnig ferðalög
okkar bæði hér heima og erlendis,
þar sem aldrei bar skugga á. Einnig
dvöl okkar í sumarbústaðnum í
Lundarreykjadalnum, sem þau
Steina og Ragnar höfðu komið sér
upp. Þar dvöldum við á hverju
sumri , fjölskylda mín og fleiri í
góðu yfirlæti þeirra hjóna og var þá
oft glatt á hjalla hjá okkur.
Steina átti góða daga á langri
ævi, en oft dró ský fyrir sólu á lífs-
ins vegi. Það var henni og börnum
hennar og allri stórfjölskyldunni af-
ar erfitt þegar traustur og góður
eiginmaður hennar, Guðmundur
Ragnar Jósefsson, lést skyndilega
1962, aðeins rétt fertugur að aldri.
Börn þeirra: Ingibjörg, Guðrún og
Guðmundur Magnús voru þá aðeins
16, 14 og 10 ára gömul. Ragnar og
Steina voru eigendur að Prent-
smiðju Hafnarfjarðar og Ragnar
verið allt í öllu í rekstri fyrirtæk-
isins. Eftir fráfall hans tók ekkjan
unga, Steina systir, við rekstrinum
og hélt utan um hann áratugum
saman með góðra manna hjálp. Þar
á meðal var bróðir okkar, Árni, sem
var hennar stoð og stytta í rekstr-
inum um langt árabil. Þegar árin
fóru að færast yfir systur mína tóku
börn hennar við rekstri prentsmiðj-
unnar og stunda þann rekstur enn
þann dag í dag.
Árið 1974 hóf Steina sambúð með
Baldri Eyþórssyni, Baldri í Odda, í
Holtsbúð í Garðabæ og átti með
honum góða daga. Baldur lést árið
1982, eftir erfið veikindi sem reyndu
mjög á Steinu.
Steina systir var sjálfstæð kona,
fór sínar eigin leiðir ef sannfæring
hennar kvað svo á. Hún var virk í
Guðspekifélaginu, hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum og
lét til sín taka ef þörf var á. Enda
var það ekki algengt á árum áður að
kona væri í rekstri prentsmiðju eins
og Steina systir gerði áratugum
saman. Hún stóð fyrir sínu og vel
það, hvar sem hana bar niður.
Við leiðarlok þakka ég kærri syst-
ur langa og góða samfylgd. Börnum
hennar og öðrum afkomendum
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur og bið góðan Guð að líta
til með þeim nú sem endranær.
Margrét.
Prentsmiðjan var ævintýraheim-
ur út af fyrir sig í augum okkar
krakkanna. Það að komast í heim-
sókn í Prentsmiðju Hafnarfjarðar
var spennandi og skemmtilegt.
Pappírinn flóði um allt, prentvél-
arnar möluðu taktfast, lyktin af
prentsvertunni var seiðandi, fólk á
þönum í stórri byggingunni. Og mitt
í miðju erilsins stóð hún Steina
frænka, systir hennar mömmu, og
hafði umsýslu með öllu; stýrði og
stjórnaði með festu og röggsemi, en
þó með rósemd og yfirvegun. Þarna
var hún Steinunn Guðmundsdóttir á
heimavelli í prentsmiðjunni sinni,
Prentsmiðju Hafnarfjarðar, sem
hún stýrði um áratugaskeið með
hjálp góðra manna og kvenna.
Þessi endurminning vaknar al-
sköpuð ásamt fleiri atburðum frá
fyrri tíð, þegar ég rita nokkur
kveðjuorð vegna fráfalls móðursyst-
ur minnar, Steinunnar Guðmunds-
dóttur, sem lést á Sólvangi í Hafn-
arfirði á dögunum. Þar hafði
Steinunn dvalið hin síðustu ár vegna
veikinda, sem lítt varð við ráðið. Þar
naut hún hlýju og umhyggju hjá
ættingjum og vinum og ekki síður
góðu starfsfólki Sólvangs.
Það var mikill samgangur millum
fjölskyldna þeirra systra, móður
minnar og móðursystur, enda þær
alla tíð nánar. Við systrabörnin náð-
um vel saman, enda öll uppalin í
hinum hýra Hafnarfirði og búum
þar velflest ennþá.
Ég á Steinu frænku minni margt
að þakka á langri vegferð. Hlýja
hennar í garð okkar systkina og
margháttaður stuðningur og síðar
meir einnig gagnvart mökum okkar
og börnum var einstakur. Það mun
aldrei gleymast.
Á kveðjustundu bið ég góðan Guð
að geyma Steinunni Guðmundsdótt-
ur og ennfremur milda sára sorg
barna hennar, Ingu, Guðrúnar og
Guðmundar Magnúsar, maka
þeirra, barna og barnabarna og
annarra ástvina.
Minning um góða konu lifir
áfram.
Guðmundur Árni.
Nú hefur þú fengið hvíldina,
nafna mín elskuleg.
Þú varst systir hans pabba og
léstu mig ávallt finna það að ég væri
þér sérstök. Ólst ég upp við mikinn
vinskap og hjálpsemi milli fjöl-
skyldna.
Yndislegar eru bæði frásagnir og
minningar um ferðir í Lundar-
reykjadalinn, en þar áttir þú og þín
fjölskylda sumarbústað. Var farið
þangað á hverju sumri alla mína
bernsku og á ég frábærar minn-
ingar þaðan.
Ógleymanleg eru áramótapartíin
sem voru hjá þér og öllum var boð-
ið, bæði ungum og öldnum, en að-
alminningin er hvað þau stóðu lengi
fram á morgun.
Þegar ég var ca 6 ára þótti þér ég
ekki líta frísklega út og lagðir til að
ég kæmi daglega til þín og fengi
pela af rjóma, sem ég gerði í ca 2
vikur, slík var hugulsemin.
Manninum mínum kynntist ég í
PH, þér þótti það ekki slæmt.
Ekki get ég sleppt því að rifja
upp þegar það kom í ljós að dóttir
mín væri flogaveik, þá leitaðir þú
þér fróðleiks um sjúkdóminn og
færðir henni bæði vítamín og hin
ýmsu náttúrulyf í mörg ár.
Ljúfar eru minningarnar um
sumarið 1998 þegar við stórfjöl-
skyldan, sem saman stendur af ykk-
ur systkinum og fjölskyldum, áttum
yndislega helgi saman við söng og
leiki á Laugarvatni.
Síðan tók degi að halla! Hvíl í
friði, elsku nafna mín, og takk fyrir
allt sem þú hefur verið mér.
Þín
Steinunn.
Steinunn Guðmundsdóttir prent-
smiðjustjóri Prentsmiðju Hafnar-
fjarðar er látin. Hún átti langa og
farsæla lífsgöngu að baki þótt oft
væru miklir erfiðleikar sem takast
þurfti á við. Þá naut hún þeirra
hæfileika sinna að vera hreinskilin
og einlæg og hafa óbilandi trú á að
góð lausn mundi finnast.
Guðmundur Ragnar Jósefsson
eiginmaður Steinunnar var athafna-
samur maður. Að loknu prentnámi
stofnaði hann Prentsmiðju Hafnar-
fjarðar h.f. ásamt nokkrum félögum
og má þar fremstan telja móður-
bróður hans Sigurð Guðmundsson
arkitekt. Prentsmiðjuhús var byggt
að Suðurgötu 18, Hafnarfirði og
prentsalir búnir vélum og tækjum
af bestu gerð og bókbandstofu kom-
ið upp. Starfsemin hófst svo á árinu
1946. Guðmundur Ragnar rak fyr-
irtækið af miklum dugnaði og aflaði
traustra og góðra viðskiptavina.
Starfsmenn voru 10 til 15.
Guðmundur Ragnar veiktist á
árinu 1962 og lést um sumarið. Þá
stóð Steinunn uppi með þrjú börn
og aleiguna bundna í Prentsmiðj-
unni. En við hana var lífsafkoman
bundin. Úr vöndu var að ráða. Gat
hún rekið fyrirtækið? Það var lítið
um það að konur stjórnuðu fyrir-
tækjum á þessum vettvangi. En
sárt var að láta fyrirtækið frá sér.
Vinir Steinunnar hvöttu hana til
þess að halda rekstri Prentsmiðj-
unnar áfram. Börnin tóku í sama
streng. Það varð að ráði. Steinunn
fékk Árna Guðmundsson bróður
sinn til að annast daglega umsýslu
með sér. Hann er traustur og góður
maður og vann hjá fyrirtækinu þar
til hann hætti störfum vegna aldurs.
Steinunn hafði gott starfsfólk sem
treysti henni í vandasömu verki.
Það traust var gagnkvæmt. Prent-
smiðjan var rekin áfram og tekist á
við framþróun tækninnar og harðn-
andi samkeppni af dug og festu.
Steinunn stjórnaði Prentsmiðjunni
en þegar aldurinn færðist yfir tóku
dæturnar við rekstrinum og er hann
þar í góðum höndum.
Síðustu árin átti Steinunn við
heilsubrest að stríða. Lengi vel
fylgdist hún með fyrirtækinu og
þótti vænt um að það var rekið
áfram innan fjölskyldunnar.
Steinunn var traust og heilsteypt.
Hún var vinföst og hjálpsöm. Fjöl-
skylduböndin voru sterk í lífi henn-
ar. Hún var kærleiksrík og lagði sitt
af mörkum til að fólki gæti liðið vel.
Góður vinur og umburðarlyndur
samferðafélagi er kvaddur með
söknuði og hlýju af svo mörgum.
Við þökkum góða samfylgd og biðj-
um Steinunni blessunar á nýjum
vegum. Börnum hennar og fjöl-
skyldum flytjum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson.
STEINUNN
GUÐMUNDSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgunblaðið
í fliparöndinni – þá birtist valkostur-
inn „Senda inn minningar/afmæli“
ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count). Ekki
er unnt að senda lengri grein. Hægt
er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli Minningargreinum fylgir for-
máli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá, sem fjallað
er um, fæddist, hvar og hvenær hann
lést, um foreldra hans, systkini, maka
og börn og loks hvaðan útförin fer
fram og klukkan hvað athöfnin hefst.
Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfund-
ar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynn-
ingu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt
að senda hana á myndamóttöku:
pix@mbl.is og láta umsjónarmenn
minningargreina vita.
Minningargreinar