Morgunblaðið - 13.02.2005, Page 42

42 SUNNUDAGUR 13. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Erfidrykkjur
Salur og veitingar
Félagsheimili KFUM & KFUK
Holtavegi 28, 104 Reykjavík.
Upplýsingar í síma 588 8899.
www.kfum.is
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Vönduð og persónuleg þjónusta
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Sverrir
Olsen
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, s: 587 1960, www.mosaik.is
MOSAIK
af legsteinum
gegn staðgreiðslu
í janúar og febrúar
Sendum myndalista
15% afsláttur
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Englasteinar
Hjartkær móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SVEINBJÖRG PÁLÍNA VIGFÚSDÓTTIR
frá Flögu í Skaftártungu,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 14. febrúar kl. 13.00.
Sigrún Þuríður Runólfsdóttir, Leifur Kristinn Guðmundsson,
Runólfur Birgir Leifsson,
langömmubörn og langalangömmubarn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BALDUR SIGURÐSSON
frá Lundarbrekku,
Hrafnagilsstræti 24,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 7. febrúar, verður jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju mánudaginn 14. febrúar klukkan 13:30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Minningarsjóð til styrktar Lundarbrekkukirkju
(1110-26-65, kt. 530990-2149) eða líknarfélög.
Amalía Jónsdóttir,
Sigurður Baldursson,
Jón Stefán Baldursson, Anna Marit Níelsdóttir,
Jónas Baldursson, Kristín Aðalsteinsdóttir,
Jóhanna Marína Baldursdóttir, Sigurpáll Ingibergsson
og barnabörn.
✝ Reynir Lárus-son fæddist í
Reykjavík 27. októ-
ber 1933. Hann lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 22. des-
ember síðastliðinn
eftir erfið veikindi.
Foreldar hans voru
Lárus Sigmundsson
Knudsen, f. 25.
október 1891, d. 24.
ágúst 1968, og Sig-
ríður Jónsdóttir, f.
4. mars 1895, d. 25.
maí 1987. Systkini
Reynis eru Hrefna, f. 1926, Sig-
mundur, f. 1928,
Sigurður, f. 1930,
Jón, f. 1932, d.
1997, og Anna
María, f. 1936.
Hinn 2. júní 1957
kvæntist Reynir
Huldu Hjaltadótt-
ur. Þau skildu.
Börn þeirra eru
Hjalti, f. 1958,
Jóna Birna, f.
1960, og Arnar, f.
1965.
Reynir var jarð-
sunginn frá Foss-
vogskirkju 10. janúar.
Kæri bróðir, nú ertu horfinn frá
okkur og laus við allar þjáningar síð-
ustu ára. Við systkinin ólumst upp á
Bakkastíg 10 í Reykjavík hjá mömmu
og pabba. Húsið á Bakkastíg 10 er nú
búið að rífa en húsið stóð þar sem nú
er athafnasvæði Stálsmiðjunnar.
Höfnin og svæðið þar í kring var kjör-
ið leiksvæði fyrir okkur systkinin og
nýttum við okkur það óspart til úti-
leikja ýmiss konar. Á bernskuheimili
okkar var oft margt um manninn.
Bæði voru börnin mörg og mikil
gestagangur af ættingjum og vinum
úr sveitinni. Þar var alltaf líf og fjör
og mikið um að vera, mikið skrafað og
skeggrætt, kaffi drukkið og spilað á
spil. Reynir hafði mjög gaman af því
að spila á spil og gerðum við mikið af
því en hann vildi helst ekki tapa og
beitti ýmsum brögðum til þess að
vinna okkur hin.
Reynir var glæsilegur ungur mað-
ur, glaðvær mjög, söngelskur og
kunni öll nýju lögin strax.
Mér er það minnisstætt þegar vin-
konur mínar voru í heimsókn hjá
mér, þá spiluðum við plötur á
grammófón og þú kenndir okkur að
dansa, enda mjög góður dansari.
Svo liðu árin og við eignumst bæði
okkar fjölskyldu, maka og börn.
Vinfengi var mikið milli fjölskyldna
okkar enda börnin á líku reki. Á
sumrin fórum við oft í tjaldferðir með
börn og buru – margar fjölskyldur
saman og var þá oft glatt á hjalla og
varst þú þá hrókur alls fagnaðar.
Þú varst alltaf greiðvikinn og
hjálpsamur. Seinna, þegar þú varst
orðin alvarlega veikur og ósjálf-
bjarga, þá sá ég hvað það er gott að
hafa svona góða og létta lund eins og
þú.
Kæri bróðir, þá kveð ég. Hvíl þú í
friði. Blessuð sé minning þín.
Þín systir
Anna María.
REYNIR
LÁRUSSON
Í dag verður vinkona
mín Veronika Her-
mannsdóttir frá Hellis-
sandi jörðuð.
Ég átti því láni að fagna að kynnast
fjölskyldunni á Svalbarða fljótlega
eftir að fjölskylda mín fluttist búferl-
um til Hellissands. Sigríður, ein dótt-
irin, varð vinkona mín og með henni
fór ég að venja komur mínar á heim-
ilið. Það er skemmst frá því að segja
VERONIKA
HERMANNSDÓTTIR
✝ Veronika Her-mannsdóttir
fæddist í Miðhúsum á
Hellissandi 23. júní
1918. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík laugardaginn 5.
febrúar síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Ingjalds-
hólskirkju 12. febr-
úar.
að Veja, en það var hún
alltaf kölluð, varð vin-
kona mín. Um tíma
vann ég svo með Lúð-
vík, eiginmanni Veiju, í
Kaupfélagi Hellissands.
Lúðvík var einstakt
ljúfmenni og hallaðist
þar ekki á með þeim
hjónum.
Ég hugsa að fátt sé
meira mannbætandi en
að umgangast fólk, sem
sýnir hvort öðru jafn
skilyrðislausa ást og
virðingu og þau gerðu,
Veija og Lúlli.
Mér þótti frá fyrstu tíð afskaplega
vænt um Veiju. Ekki minnkaði vænt-
umþykjan þegar ég eignaðist eldri
son minn, en engin amma hefði getað
verið honum betri en Veija var, enda
þótti honum afskaplega vænt um
hana.
Svo fluttist ég frá Hellissandi, en
kom þar alltaf í fríum og hitti þá oftast
nær þessa góðu vinkonu mín. Hún var
alltaf sú sama og þegar ég svo kom í
heimsókn til hennar með yngri son
minn, tók hún honum eins og þeim
eldri. Hún var honum jafn góð og blíð
og hún bókstaflega töfraði strákinn
eins og henni einni var lagið. Hún átti
alltaf eitthvað til þess að gleðja litla
munna og hún naut þess að gefa.
Veija var einstaklega blíð mann-
eskja. Hún hafði heitar tilfinningar og
var ekkert að fela þær. Mér fannst
hún óvenjuleg að því leyti að hún var
ekki í nokkrum vandræðum með að
segja fólki að henni þætti vænt um
það. En mikið óskaplega var það
notalegt að finna þessa hlýju, þessa
umhyggju og þessa löngun til að
gleðja. Það hefur oft hvarflað að mér
að líklega væri heimurinn snöggtum
betri ef fleiri kynnu þá list að tjá hlý-
hug og umhyggju með jafn eðlilegum
hætti og Veija gerði.
Ég er viss um að Veiju er fagnað í
nýjum heimkynnum. Ég veit að Lúlli
hefur tekið á móti henni og hún hefur
glaðst við að hitta hann Lúlla sinn.
Ég er með þessum fátæklegu orð-
um að reyna að senda ofurlita þökk
fyrir allt, sem þessi gæðakona gaf
mér og mínum í öll þau ár sem við
þekktumst. Ég veit þó að það er sama
hvað ég segi, ég get aldrei lýst með
orðum hvað trygglyndi og vinátta gef-
ur. Það vita þeir sem notið hafa. Við
hjónin, ásamt sonum okkar Árna
Friðrik og Ívari sendum ástvinum
Veiju innilegar samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja þau.
Ólöf Markúsdóttir.