Réttur - 01.06.1948, Qupperneq 37

RÉTTUR
125
nlþýða, sem með samstilltum kröftum þjóðarinnar fram-
kvæmi tæknibyltinguna til sjávar og sveita, sem fyreti þáttur
Jressarar einkennilegu „hljómkviðu" boðar. Það er eftirtekt-
arvert, en ef til vill ekki einkennilegt, að Einar skuli líta á
Jnað sem Jilutverk alþýðunnar og allrar Jrjóðarinnar, — en
alls ekki á valdi hinnar upprennandi borgarastéttar einnar
að framkvæma þessa byltingu stóriðjunnar. Hann hefur
fundið það á sér, einmitt þegar skapandi kraftur Iians er
mestur, að borgarastéttin ein hafði ekki afl til þess að
skapa hér islenzka stóriðju. Hann hugsar því og boðar í
skáldskapnum „frelsi, jöfnuð og bræðralag" að hætti braut-
ryðjenda frönsku byltingarinnar, — hann veit, að framundan
bíða Jausnar á Islandi þau verkefni, sem einmitt slíkri bylt-
ingu hafði verið ætlað að leysa með slíkurn kjörorðum, — og
hann gleymir á meðan sorglegum ósigrum Jreirra fögru hug-
sjóna, Jreim ósigrum, sem liann síðar átti eftir að lýsa af
snilld ogskilningi í „Sólarlagi".
Það er þetta sarna djúpa innsæi, sem gagntekur framtíðar-
draumsjónir hans í 3. þætti, [ressum fagra óð til tungu og
Jrjóðar. Hann er sjálfur svo gagntekinn af því, sem honum
hefur skilizt, að sé aðalatriðið, og af afrekunum og gæfunni,
sem einbeiting á Jrað muni skapa, að Jrað er sem sjái hann
alsæll í anda dráumsjón sína rætast:
Og hljóður óg í hljómnum eirði.
i hugarfró, sem einkis saknar; —
ég fann það, sem að sál mín heyrði,
var sigurbragur fólks, sem vaknar."
Og það er þetta, sem er aðalatriðið í ,,íslandsljóðunum“,
[ressari stefnuskrá tuttugustu aldarinnar, sem Einar Bene-
diktsson gaf íslandi: fólkið, sem vaknar og vill.
Síðan, ])egar kaldur, seigdrepandi veruleiki snauðs um-
iiverfis hristir skáldið upp úr fagurri draumsýn [ress, þegar
honum finnst fólkið vakna svo miklti seinna og vilja svo
miklu rhinna en hann vonaði, þá leiðir bráðlæti byltinga-