Réttur - 01.10.1950, Blaðsíða 8

248
RÉTTUR
Gísli Sigurðsson, lögregluþjónn í Hafnarfirði, ber 13. apríl
fyrir rétti:
„Vitnið segist hafa verið statt sunnan við Hótel Borg, er
táragassprengjunum var kastað, en ekki heyrði það neina
aðvörun gefna áður.“
Þórður Kárason, lögregluþjónn, ber fyrir rétti 13. apríl:
„Það (vitnið) segist ekki hafa heyrt neina aðvörun gefna
í gjallarhorni, en því var sagt það áður af Erlingi Pálssyni,
yfirlögregluþjóni.“
Þeir, sem voru úti, heyrðu sem sé engar aðvaranir. Þeir, sem
voru inni, heldur ekki, eins og sjálfur yfirmaður rannsóknarlög-
reglunnar, Sveinn Sæmundsson, ber fyrir rétti 30. marz:
„Ekki kveðst vitnið hafa heyrt, að mannfjöldinn hafi
verið aðvaraður áður en táragassprengjunum var kastað
eða skotið, enda var það inni í Alþingishúsinu."
Það er því sannað, að aðvörun var ekki gefin til mannfjöldans,
en hins vegar sést að einstakir lögregluþjónar eru látnir vita að
gera eigi gasárásina.
Og gasárásin er gerð um leið og einn lögregluþjónn talar í trekt,
sem enginn heyrir í. Þeir einu menn, sem virkilega reyna að halda
því fram, að aðvörun hafi verið töluð í trekt, verða að játa, að
um leið hafi árásin verið framin. Þessir menn eru lögreglustjóri
sjálfur, yfirlögregluþjónninn Erlingur Pálsson og lögregluþjónn
sá, er í trektina kallaði, Jóhann Ólafsson.
Lögreglustjóri ber sem vitni fyrir rétti 3. okt., að hann hafi
farið „til Jóhann Ólafssonar, sem stóð við aðaldyrnar og gaf hon-
um skipun um að kalla aðvaranir í hátalarann.“
Jóhann Ólafsson, lögregluþjónn, segir sem vitni fyrir rétti
4. okt:
„Þegar vitnið kallaði þetta, stóð lögreglustjóri við hlið
þess, en alveg um leið var táragassprengjum kastað ....“
Erlingur Pálsson, yfirlögregluþjónn, segir fyrir rétti 3. okt.:
„Vitnið getur þess, að það hafi heyrt í hátalaranum um líkt
leyti og táragassprengjunum var varpað."
Þessir yfirmenn lögreglunnar játa því raunverulega að hafa