Réttur - 01.10.1950, Blaðsíða 30

270
RÉTTUR
Norðurkóreu eftir hernám landsins. Hluti seðlanna hafði þegar
verið fluttur að landamærunum!
Syngman Rhee og klíkubræður hans hljóta sannarlega að hafa
verið spámannlega vaxnir í meira lagi fyrst þeir vissu með svo
óskeikulu öryggi að þeir myndu heyja „varnarstríð" sumarið 1950
og höfðu gert svo víðtækar ráðstafanir með tilliti til hins endan-
lega sigurs.
Jákvæðar undirtektir Bandaríkjanna
í upphafi þessa órs urðu undirtektir Bandaríkjanna loks full-
komlega jákvæðar. 26. janúar 1950 var undirritaður samningur
um hernaðarbandalag milli Bandaríkjanna og Suðurkóreu. í lok
febrúar gekk Syngman Rhee á fund MacArthurs og átti við hann
mjög mikilvægar viðræður. Um eðli þeirra komst hann sjálfur
þannig að orði 1. marz í ár:
„í baráttunni fyrir frelsun hins kúgaða lands vors (Norð-
urkóreu) verðum vér ekki öllu lengur án bandamanna .... “
Um þessar mundir varð einnig kunnugt um að suðurkóreska og
japanska stjórnin hefðu gert með sér samning, þar sem hin síð-
arnefnda skuldbatt sig til að láta í té mikið af hergögnum, enda
þótt vopnaframleiðsla í Japan væri algerlega bönnuð samkvæmt
Potsdamsáttmálanum. Fyrir hergögnin áttu Suðurkóreumenn að
greiða hrísgrjón, þótt matarskortur væri geigvænlegur í landinu.
Enn fremur átti að senda japanska liðsforingja og þjálfara til
Suðurkóreu.
Hvílíku verði almenningur varð að kaupa þessi viðskipti má
lesa úr verzlunarskýrslunum. Fyrstu fimm mánuði ársins 1950,
á sama tíma og hungursneyð var í Suðurkóreu, nam útflutningur-
inn til Japan 2.800.000 sek af hrísgrjónum (1 sek = 160 kg). í maí
komu svo sex hrísgrjónakaupmenn á vegum japönsku stjórnar-
innar til Seoul, og næsta mánuð voru enn send 10.000 tonn af hrís-
grjónum til Japan!