Réttur - 01.10.1950, Blaðsíða 35

RÉTTUR
275
27. júní í ár, þar sem hann kvað Bandaríkin myndu aðeins styðja
Suðurkóreu með flugher og flota. Sú aðstoð átti vissulega að nægja
þegar í hlut átti „bezti herinn á meginlandi Asíu.“ Sú afstaða var
einnig í samræmi við þá meginstefnu Bandaríkjanna að láta her-
menn annarra þjóða berjast fyrir sig, en sú stefna hefur verið
túlkuð á eftirminnilegastan hátt af mr. Clarence Cannon, for-
manni fjárveitinganefndar Bandaríkjaþings:
„Við þurfum ekki að senda hersveitir okkar þangað (til
Evrópu) í næstu styrjöld eins og í þeirri síðustu. Við búum
í staðinn hermenn annarra þjóða vopnum og látum þær
senda sína hermenn út í eldinn, til þess að við þurfum ekki
að senda drengina okkar.“
En allar þessar áætlanir brugðust í Kóreu. Norðanmenn voru
vissulega hvorki „vantrúaðir né vondaufir“ heldur staðráðnir í þvi
að verja frelsi föðurlands síns. En mestu máli skipti þó hitt að
öll alþýða Suðurkóreu reis upp til að hrinda áþján innlendra leppa
og erlendrar íhlutunar.
• II.
EÐLI STYRJALDARINNAR
Þær staðreyndir sem nú hafa verið raktar varpa skýru Ijósi á
aðdraganda styrjaldarinnar og upphaf hennar og þær afhjúpa
laumuspil Bandaríkjanna að tjaldabaki. Hins vegar skal enn rakin
nokkru nánar sú staðreynd að Kóreustríðið hófst sem borgara-
styrjöld innan einnar þjóðar og rifjuð upp hin dæmalausa mis-
notkun Bandaríkjanna á samtökum sameinuðu þjóðanna.
Kórverjar eru ein þjóð
Énginn mun treysta sér til að bera brigður á það að Kórverjar
hafa öldum saman verið ein þjóð og eitt ríki, þar til Japanir lögðu
landið undir sig.
Þetta er forsenda þeirra ráðstafana sem samþykktar voru um