Réttur - 01.10.1950, Side 47

RÉTTUR
287
En Bandaríkin fengust ekki heldur til að fallast á þessa tillögu.
Þau vildu ekki hlusta á fulltrúa 500 milljóna Kínverja. Þau vildu
ekki yfirheyra fulltrúa kórversku þjóðarinnar af ástæðum sem
raktar voru í upphafi þessarar frásagnar. Og þau vildu umfram
allt ekki að styrjöldin í Kóreu væri stöðvuð og erlendir herir
fluttir brott.
Truman hló
Þegar Truman birti yfirlýsingu sína 27. júní um hernaðarlega
íhlutun í innanlandsmál Kóreu, Kína og annarra Asíuþjóða, boð-
aði hann þá stefnu sem síðar birtist í Öryggisráðinu. Þeir atburðir
höfðu verið undirbúnir lengi og vandlega. Nú hófu Bandaríkin
beinar styrjaldaraðgerðir. Samsærismennirnir þóttust hafa himin
höndum tekið. Blöðin komust þannig að orði 28. júní:
„Truman var í góðu skapi og hló framan í blaðamennina
sem þyrptust utan um hann þegar hann yfirgaf Hvíta húsið.“
Og með mikilli hrifningu var lýst hinum nýju gleðitímum:
„í fyrsta sinn síðan annarri heimsstyrjöldinni lauk eru
sprengjuflugvélar vorar og árásarvélar þessa næturstund á
árásarferðum fjarri ströndum vorum.“
Bandaríkjamenn hafa jafnað við jörðu allar borgir Kóreu. Þeir
hafa myrt tugi þúsunda varnarlausra kvenna og barna. Þeir hafa
gert samfelldari og stærri loftárásir en Rotterdam, Coventry, Var-
sjá og Berlín urðu nokkurn tíma að þola. Þeir hafa fært Kórverjum
meiri dauða, tortímingu og skelfingar en jafnvel hernám Japana.
. — „Truman var í góðu skapi og hló framan í blaðamennina."
Sérslæff framfag
Það var ekki tilgangur þessarar frásagnar að rekja sögu styrjald-
arinnar sjálfrar, enda er hún flestum í fersku minni. Þó er ástæða
til að vekja athygli á því að öll þróun styrjaldarinnar sýnir
glöggt að meginþorri Kórverja hefur barizt gegn hinni erlendu