Réttur - 01.10.1950, Síða 9

RÉTTUR
249
látið ráðast með táragassprengjum á fólkið fyrirvaralaust og ekki
gefið því tækifæri til að dreifa sér.
Ég hef þess vegna rakið þetta atriði svo ítarlega, að það er
eina atriðið, þar sem nokkur rannsókn fékkst á framferði valds-
manns í þessum atburðum. Ég hafði fyrir réttinum '8. apríl 1949
krafizt þess, að lögreglustjóri væri tekin til yfirheyrslu fyrir fram-
ferði sitt. Hann er yfirheyrður 3. okt. 1949 og yfirlögregluþjónn
hans og vitnisburður þeirra stingur all mikið í stúf við þá vígreifu
löregluskýrslu, er þeir gáfu 2. apríl. Og raunverulega verða þeir
að meðganga lögbrot sín. Kylfuárásir og gasárásina á fólkið án
löglegra aðvarana.
En hvað gerir svo dómarinn í rannsókninni á þessari ólöglegu
árás valdsmanns á mannsöfnuð, sem var í sínum rétti og óað-
varaður.
Dómarinn spyr lögreglustjóra engra spurninga, er leitt gætu í
ljós, af hverju hann aðvaraði ekki fólkið, af hverju hann gaf því
ekki frest, af hverju ekki voru settir upp almennilegir hátalarar,
þegar lögreglustjóri hinsvegar lét vopna 97 menn auk lögreglunn-
ar og hafði þannig gífurlegan undirbúning til árása á mannsöfn-
uð. Hinir einstöku borgarar eru yfirheyrðir slag í slag og jafnvel
settir í gæzluvarðhald, til að knýja fram vitnisburð þeirra, en lög-
reglustjóri, sem sannur er að lögbrotum gagnvart þessu fólki, sæt-
ir aðeins málamynda yfirheyrslu.
Dómaranum virðist beinlínis annt um að draga fjöður yfir lög-
brot hans, því í forsendum dómsins, uppkveðnum 25. marz 1950,
þegar þeir, sem fyrir ólöglegri árás lögreglustjóra urðu, eru dæmd-
ir í fangelsi, segir:
„Þegar hér var komið, var ákveðið að dreifa mannfjöld-
anum með táragasi, en áður en það var gert, kallaði lögreglu-
maður í hátalara í anddyri þinghússins aðvaranir um þetta
til mannfjöldans og bað hann að hverfa á brott, en ella yrði
að beita táragasi."
Er það óháður og hlutlaus dómstóll, sem rannsakar, dregur á-
lyktanir og dæmir þannig?
Að mínu áliti staðfestir dómarinn með afstöðu sinni í þessu