Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 15

RÉTTUR
255
lög fyrirskipa, og ákvæðin um, að þingmenn skuli fylgja sann-
færingu sinni, byggja á því, að frjáls myndun skoðana eigi sér
stað á grundvelli umræðna og flutningi raka með og móti. Og saga
Alþingis þekkir þess dæmi, að ákvarðanir, sem höfðingjar landsins
hafa verið búnir að koma sér saman um, er gerbylt af rökum, sem
alþýðumaður flytur þingheimi. Með slíkum aðferðum hefur glötun
sjálfstæðis verið afstýrt.
Nú var ákveðið af valdsmönnum, að enginn möguleiki skyldi
verða á, að rök gætu haft áhrif á þingmenn höfðingjanna, komið
skyldi í veg fyrir athugun málsins frá öllum hliðum, m. ö. o.
Alþingi skyldi beitt öllu því offorsi, er valdsmenn þeir, sem
áfjáðastir voru í nýjan sáttmála við ríki, sem ásældist ísland,
framast töldu fært að beita.
Hin stuttorða yfirlýsing forseta sameinaðs Alþingis gefur því
innsýn í þá spillingu, sem heltekið hafði meirihluta Alþingi í þessu
máli. Samkvæmt henni skal sem sé ekki lengur hafa það, sem
sannara reynist, heldur það, sem fyrirfram er ákveðið, — því
enginn mun víst í alvöru ætla að halda því fram, að alþingismenn
séu alvitrir, enda sönnu nær að álíta þingmenn þá, sem ábyrgðina
tóku á samþykkt Atlantshafsbandalagsins, hafa litla þekkingu og
mjög einhliða og takmarkaða upplýsingu um þau mikilsverðu mál.
Dómaranum er kunnugt um allt þetta, eða ber að minnsta kosti
að vera kunnugt um, að því sé haldið fram.
Allt þetta ætti að styðja hann til þess að verða við þeirri kröfu
að yfirheyra valdsmennina, sem ég nefndi, ef hann var óháður og
hlutlaus dómari.
En dómarinn yfirheyrði engann þeirra.
★
Þá var enn eitt, sem hefði gert það eðlilegt, að dómarinn hefði
sérstaklega kallað fyrir sig hina þrjá formenn stjórnarflokk-
anna. Þeir höfðu með sérstökum tilkynningum skorað á menn að
fjölmenna niður á Austurvöll. Þegar fólkið er þar samansafnað,
er svo fyrirvaralaust og ólöglega á það ráðizt af lögreglu og
vopnuðu hvítliði, fyrst með bareflum og síðan með gassprengjum.
Hví yfirheyrir dómarinn ekki þessa menn um, hver hafi verið