Réttur - 01.10.1950, Blaðsíða 25

RÉTTUR
265
„Skoðanabræður vorir .... fara fram á að vér ákveðum
dag og stund með útvarpsskilaboðum eða með öðru leyni-
legu móti. Þeir krefjast þess raunar að vér gerum þetta, en
vér höfum tilkynnt þeim að vér verðum að bíða af þeirri
einföldu .ástæðu að oss skortir enn nægilegt af vopnum
og öðrum hergögnum.
Vér verðum að hafa nægilegt lið til að sækja til norðurs
.... og flytja járntjaldið frá 38. breiddarbaug til Jalukiang-
fljótsins (við Iandamæri Mansjúríu) og verja landamærin
þar. Til þessara aðgerða er nauðsynlegt að hafa tvö herskip
8000 tonna, og þungt stórskotalið til að verja fljótin Jalu-
kiang og Tumyn. Það er einnig nauðsynlegt að fá hrað-
skreiða strandbáta .... Oss er nauðsynlegt að hafa 200.000
hermenn, sem séu æfðir og skipulagðir til að verja norður-
landamærin. Vér þurfum flugvélar og fallbyssur. Allt þetta
þurfum vér nú þegar .... “
Andspænis þessum staðreyndum tjóar lítið fyrir forustumenn
Bandaríkjanna að halda því fram að hinn látlausi straumur
vopna til Suðurkóreu hafi aðeins verið sendur í varnarskyni.
Syngman Rhee hafði skýrt og skorinort látið uppi til hvers ætti
að nota vopnin.
rJapanir léfu þá berjast í fyrstu víglínu"
I niðurlagi sama bréfs skýrir Syngman Rhee svo frá því hverjir
þeir herir séu sem beita eigi í sókninni norður á bóginn:
„Sumir Bandaríkjamenn eru uggandi um að tækniþjálfun
herjanna sé of lítil, en þeir vita ekki að vér höfum 10—12
flugmenn sem voru beztu flugmennirnir í Japan. Þrír þeirra
eru taldir beztu flugmenn í Asíu. Vé_r höfum skipstjóra sem
geta stjórnað verzlunarflota vorum. Á örstuttum tíma getum
vér aukið herinn um 200.000 manns. Vér höfum nokkur
hundruð þúsunda gamalla hermanna, sem kvaddir voru til
herþjónustu í síðasta stríði. Þeir hafa góða reynslu frá
stríðsárunum. Japanir létu þá berjast í fyrstu víglínu, og
margir félagar þeirra féllu á eyjum Kyrrahafsins og í bar-
dögum í Mansjúríu. Meginhluti liðsforingjanna hafa mennt-
un frá japönskum herskólum. Þetta er ekki á almennings
vitorði, því þeir láta lítið á sér bera og eru hræddir um að
vera taldir vinveittir Japönum. En þeir eru góðir borgarar
og reiðubúnir að láta lífið fyrir ættjörðina. Ef vér hefðum