Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 58

298
RÉTTUR
að hann geti haldið áfram að vera í Kommúnistaflokknum
svo lengi sem honum endist aldur......Við skoðuðum
þetta plagg sem endanlega sönnun þess, að 1 flokki okkar,
sem er þýðingarmikill félagsskapur, gæti slíkur hrossa-
brestsriddari tvöfeldninnar ekki átt heima; við báðum
svissneska kommúnistaflokkinn að stíga hin nauðsynlegu
skref og að loknum fundi, sem Ruggiero Gricco stýrði —
en ekki Di Vittorio — fór brottreksturinn fram.
En hér langar Silone líka til að koma einni lyginni að.
Af því hann gat ekki leikið hina ofsóttu hetju, þar sem öll
gögn hinnar grátlegu sögu hans voru enn tiltæk, þá lét
hann í það skína, að honum hefði verið vikið úr flokknum af
„ærukrenkingar“-ástand þ. e. a. s. vegna þess, að hann
hefði játað að hann væri „pervert." E. t. v. hefur hann haft
í hyggju með því að sveipa um sig einhverju af þeim dýrð-
arljóma ónáttúrunnar, sem annar liðhlaupi, André Gide,
er svo hrifinn af. En hér er blandað málum.
Brottrekstrartilskipunin, sem svissnesku flokksfélagarn-
ir gáfu út, var birt í tímariti okkar, Verkamannaríkinu.
Hún er tvær blaðsíður. Fyrst er skýrt frá því sjónarmiði,
sem Silone hélt áfram i rituðum plöggum sínum; því næst
er nákvæmlega greint frá þeim samræðum, sem áttu sér
stað á úrslitafundinum; þar segir m. a.: „Hann staðfesti
öll atriði bréfs síns .... Hann lét í ljós, að hann væri
pólitískur „pervert“, og hér væri því um sjúklegt tilfelli
að ræða, o. s. frv.“ Þá eru taldar fram ástæðumar fyrir
brottrekstri hans: til játningar hans er ekkert vitnað, en
gefið pólitískt yfirlit um afstöðu hans og framkomu og
bent á, að hún^hafi greinilega stefnt að upplausn á stjómar-
kerfi flokksins á einum hinum örðugustu tímamótum í
sögu hans.
Nú er framkomu Silones lýst fyrir okkur sem opinberun,
ég veit svo sem ekki á hverskonar dýrmætum nútíma há-
speki og sérstakrar siðspeki, sem misskilin séu, fótum troðin
og eyðilögð af okkur stríðandi kommúnistum. Slíkt er nú