Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 71

RETTUR
311
ar nærri neyðarástandi. Bátaútgerðarmenn ákváðu að gera
ekki út báta sína á komandi vertíð nema gerðar yrðu gagn-
gerðar ráðstafanir til bjargar af hálfu ríkisvaldsins.
Viðbrögð stjórnarflokkanna við þessum vandamálum
voru eftirfarandi: Afgreidd voru hærri fjárlög en nokkru
sinni fyrr, en jafnframt voru framlög til verklegra fram-
kvæmda skorin niður svo ríflega, að upphæðin var að
krónutali nokkurn veginn hin sama og fyrir gengislækk-
unina. Tollar og söluskattur voru stórhækkaðir. Sett voru
lög um að eftir 1. jan. 1951 skyldi engin vísitöluuppbót
greiðast á laun vegna þeirra hækkana, sem verður eftir
þann tíma. Raunar tókst svo til, að um leið og ákvæði geng-
islækkunarlaganna um verðlagsuppbót voru felld úr gildi,
fengu verkalýðsfélög þau, sem höfðu slík ákvæði í samning-
um sínum rétt til fullrar vísitöluuppbótar mánaðarlega. En
þetta var vissulega ekki meiningin hjá ríkisstjórninni. Hef-
ur hún því í dag lagt fram nýtt frumvarp til að ,,leiðrétta“
þetta, þar sem henni þykir ekki nógu öruggt að treysta á
„þegnskap" dómstólanna. Mjög var rætt um nýja gengis-
lækkun í stjómarherbúðunum. — Síðan var þingi frestað til
8. janúar.
Sósíalistaflokkurinn bar fram frumvarp, sem hefði
tryggt það að vertíð gæti hafizt í tæka tíð. Var það á þá
leið að þar til aðrar og fullnægjandi ráðstafanir yrðu gerð-
ar til að tryggja rekstur bátaflotans, skyldi útgerðar-
mönnum frjálst að selja afurðir sínar hvert er þeir vildu
og kaupa inn þær vörur í staðinn, er leyfður væri inn-
flutningur á. Skyldi setja lágmarksverð á útfluttar fisk-
afurðir og strangt verðlagseftirlit með innflutningnum, er
tryggði það að verðlagið yrði ekki hærra, en á vömm þeim
sem nú em keyptar fyrir „frjálsan" gjaldeyri eða sam-
kvæmt viðskiptasamningum.
Þetta fmmvarp fékkst ekki rætt, en blöð ríkisstjómar-
innár og Alþýðuflokksins réðust mjög á það, í samræmi
við hagsmuni eigenda þessara blaða og flokka, sem em